Recensie: Fate The Winx Saga slaat de plank mis
Vrijwel iedere twintiger die een televisie had kent ze wel; Winx Club. Vanaf 2004 konden we genieten van de avonturen van Bloom en haar vriendinnen. Feeën die ieder hun eigen superkracht hadden. Er zijn daarna nog een aantal versies van de serie op televisie gekomen, maar in 2021 werden we dan eindelijk verrast met een live-action versie. Fate: The Winx Saga vertelt wederom het verhaal van Bloom, maar dan toch net iets anders. Weg zijn de kleurrijke pakjes en vleugels. Deze versie is duisterder, en helaas ook een stuk minder goed geslaagd dan we hadden gehoopt. De serie is vermakelijk om te kijken, maar er is genoeg om je als kijker aan te ergeren.
Waar gaat Fate: The Winx Saga over?
Bloom (Abigail Cowen) is er pas achter gekomen dat ze een fee is met vuurkrachten. Ze komt terecht op de speciale school Alfae, waar ze om leert te gaan met haar krachten. Het is echter niet het enige probleem waar ze tegenaan loopt. Bloom moet nieuwe vriendschappen sluiten, ze komt erachter dat liefde niet zo makkelijk is als het lijkt en dan is er ook nog de dreiging van de Burned Ones. Daarnaast blijkt het verleden van Bloom een groot mysterie te zijn en ze is vastbesloten om de waarheid te achterhalen.
Te geforceerd
Dat Fate: The Winx Saga niet voor kinderen is, dat wordt vanaf de eerste minuut al duidelijk. Een gruwelijke moord zet de toon voor de serie, maar al snel blijkt dat de spanning en horror slechts een gimmick was. Wat overblijft is een serie waarin tienerproblematiek het grootste deel van de zendtijd inneemt. Er wordt door de schrijvers krampachtig geprobeerd om de serie volwassen te maken door vermeldingen naar seks, drugs en een arsenaal aan scheldwoorden. Allemaal prima als het authentiek aan zou voelen, maar helaas is dat niet het geval. Sterker nog, het voelt ontzettend geforceerd aan. Het is alsof Netflix een willekeurige fanfiction van Wattpad afgehaald heeft, en daar een show van heeft gemaakt. Alle ingrediënten voor een geslaagde YA-serie zitten erin, maar het is allemaal zo cliché dat het zelfs voor tieners wellicht iets teveel wordt. We hebben de personages, situaties en liefdesrelaties namelijk al honderden keren voorbij zien komen.
De kracht van de animatieserie was de vriendschap die de Winx met elkaar verbond. Daar is in Fate weinig sprake van. Ondanks dat we moeten geloven dat de meiden vriendinnen zijn, is er weinig daadwerkelijke interactie die de vriendschap goed over brengt. Ze hebben ruzie, schreeuwen tegen elkaar en bespreken problemen, maar vrijwel altijd had de tegenpartij een betonnen muur kunnen zijn en dan was het effect hetzelfde geweest. De personages praten niet met elkaar, maar tegen elkaar. Ze zijn vriendinnen omdat dat in het script staat, maar niet omdat het daadwerkelijk zo aanvoelt.
Saaie personages
Een andere kracht van de animatieserie was dat alle personages op zichzelf interessant waren om naar te kijken. In de live-action versie is Bloom echter ontzettend egoïstisch, Terra is irritant, Stella is onnodig gemeen, Aisha is te veroordelend en Musa wil er niet eens zijn. Het enige interessante personage is Beatrix, die de drie Trix heksen uit de animatieserie vervangt. Ze is een personage dat zich bevindt in een moraal grijs gebied. Daarnaast is er ook geen enkel hoofdpersonage dat maar enige interesse heeft in het probleem van de Burned Ones. Pas in de laatste aflevering laten ze echt de ernst van de situatie zien. Zelfs dan zijn de antagonisten alleen maar zo sterk als de schrijvers willen dat ze zijn. Zijn de Burned Ones eerst nog onmogelijk om te vermoorden door zwaar getrainde soldaten, later weet Bloom ze met gemak te slim af te zijn. Niet slecht voor iemand die haar krachten niet eens onder controle kan houden. Wel saai om naar te kijken.
De performances van de acteurs zijn ook erg wisselend. Bij de meeste personages voelt het aan alsof ze enkel hun tekst opdreunen. Er is weinig emotie waardoor het moeilijk is om enige sympathie op te brengen voor de personages.
Slechte CGI
De laatste aflevering is de enige waar eindelijk actie in voor komt en waar het mysterie eindelijk interessant wordt. Helaas is ook dit van korte duur. Hoewel de gehele serie kampt met bijzonder slechte CGI, spant deze aflevering de kroon. Zo ziet de transformatie van Bloom, dat het hoogtepunt van de serie had moeten zijn, er zo bedroevend slecht uit dat het meteen de gehele aflevering onderuit haalt. Nu is het begrijpelijk dat een televisieserie geen hoog budget heeft voor visuele effecten en dat er weinig tijd is in vergelijking met films. Toch was het mooi geweest als ze wat extra aandacht hadden besteed aan dit belangrijke moment. Om nog maar te zwijgen over het feit dat alle overige vuureffecten er ook vrij nep uitzien.
Conclusie
Na dit hele relaas verwacht je uiteraard dat we je afraden om naar Fate: The Winx Saga te kijken. Niet perse. Hoewel de negatieve aspecten de boventoon voeren was de serie ergens nog wel vermakelijk. Als grote Winx fan zul je echter teleurgesteld zijn. De serie lijkt op geen enkele manier op de animatieserie waar we allemaal gek op waren. Zoek je een leuke tienerserie met een duistere twist? Kijk dan naar The Chilling Adventures of Sabrina. Wat betreft Fate? Hopelijk nemen de makers de kritiek mee en zal seizoen 2 niet zo’n erge teleurstelling zijn.
Fate: The Winx Saga
Goed
- Gericht op tieners
Niet zo
- Slechte visuele effecten
- Veel clichés
- Slecht acteerwerk
Laat een reactie achter