Spontaneous is ideaal als je zin hebt in galgenhumor en even niet wil nadenken. Maar echt een goede film is het niet. Het zet je aan het denken, maar laat je ook gefrustreerd achter. Is deze Netflix original film de moeite waard?
Waar gaat Spontaneous over?
Twee tieners besluiten volop van het leven en hun ontluikende liefde te genieten. Maar dan beginnen hun leeftijdsgenoten spontaan in brand te vliegen… letterlijk.
Hier is waarschijnlijk iets misgegaan met de vertaling van ‘spontaneous combustion’, want de tieners vliegen helemaal niet in de brand. Ze ploppen uit elkaar als plastic zakken vol bloed onder hoge druk. Er blijft niets van ze over en de oorzaak blijft een mysterie. Dit geeft de hoofdpersonen van Spontaneous een hele nieuwe kijk op het leven.
De eerste helft van Spontaneous is top
In de eerste helft van de film wordt het concept neergezet. Je maakt de eerste ‘ontploffing’ mee en ziet wat voor impact het op de klasgenoten heeft. Het brengt onze hoofdpersonen bij elkaar en vanaf dat moment begint de liefde tussen het te ontplooien. Helaas ontploffen er steeds vaker spontaan leerlingen. De donkere humor neemt af en de paniek slaat toe.
De tweede helft had niet gehoeven
De tweede helft van Spontaneous heeft een totaal andere toon dat de eerste helft. Het gaat steeds meer over de angst om ineens te sterven, dan om humor en liefde. Het gaat om rouw en afreageren. Het is logisch dat het verhaal die kant op gaat, omdat er niet echt een oplossing wordt aangeboden, maar het contrast is te groot. Spontaneous wordt heel droevig en duister. I did not sign up for that.
Het einde van Spontaneous voegt niets toe
Ook het einde is erg frustrerend. Misschien dat sommige mensen het als een ‘happy end’ zouden omschrijven, maar ik niet. Het kwam op mij vooral over als lui schrijven. Dat hoeft natuurlijk niet. Misschien willen de makers je vooral aan het denken zetten en je inspireren. Bij mij is dat niet gelukt. Zet de film na een uur maar gewoon uit als je geen zin hebt om depressief te worden. Je mist niets, geloof me.