Extraordinary is de nieuwste serie van HULU die nu in Nederland te zien is op Disney+. Het is een serie gevuld met grove, vieze Britse grappen en sterke acteurs. Door een origineel verhaal was er veel potentie, maar door een gebrek aan diepgang was Extraordinary toch een tegenvaller. Lees snel verder waarom.
Waar gaat Extraordinary over?
In een wereld waarin elke volwassene een superkracht heeft, blinkt de vijfentwintigjarige Jen uit als enige in haar omgeving die haar talent nog niet gevonden heeft. Het lijkt wel alsof hierdoor niets in haar leven gaat zoals het zou moeten gaan. Jen kan geen serieuze baan vinden. Ze voelt zich de loser op elke familiebijeenkomst en in de liefde wil het ook al niet lukken.
Na weer een deprimerende verjaardag bij haar familie, waarbij haar halfzusje wel meteen een talent ontdekt en dit Jen graag inwrijft, besluiten zij en haar beste vriendin en diens vriend het lot in eigen handen te nemen en op zoek te gaan naar Jen´s talent. Dit lijkt zo makkelijk nog niet te zijn, wat zorgt voor ongemakkelijke momenten. En met de kat die Jen op straat gevonden heeft en besloot te adopteren als nieuw huisdier, lijkt ook wel iets geks te zijn.
Je hoeft niet op elke superkracht trots te zijn
Een wereld waarin iedereen een superkracht heeft klinkt stoer en spannend. Dit gaat gepaard met de vraag: wanneer kan iets unieks beschouwd worden als een superkracht? In de eerste minuten van de serie zien we rondom Jen verschillende mensen met een superkracht. De een van vliegen, de ander heeft controle over water. De vrouw bij wie ze een mislukt sollicitatie gesprek heeft laat haar zonder dat ze hier controle over heeft alle gedachten in haar hoofd hardop uitspreken. De vrienden en huisgenoten van Jen hebben ook leuke en handige talenten. Zo kan haar beste vriendin de doden vanuit haar laten spreken, en de vriend kan de tijd een paar minuten terugdraaien. Het is logisch dat Jen jaloers is op deze superkrachten. Je raadt het al, al snel leek het alsof alle superkrachten op waren. De schrijvers moesten talenten bedenken die zo nutteloos mogelijk moesten zijn. Denk hierbij aan een 3D printende kont, een magnetisch lichaam of een man die met een enkele aanraking al een orgasme kan opwekken bij iemand. Leuk dat ze dit kunnen, maar het is ook niet iets waar je dagelijks gebruik van kunt maken. Vaak is het juist meer onhandig en ongemakkelijk dan echt een talent.
Britse humor
Dat ongemakkelijke komt vaker terug in Extraordinary. Door de typerende Britse humor zijn er veel momenten waarbij de personages geen grappige dingen zeggen, maar waarbij je door de manier waarop het gebracht wordt je toch lachend naar de serie kijkt. Door de houdingen en de gezichtsuitdrukkingen van de acteurs komt de humor des te meer tot zijn recht. Omdat de afleveringen kort zijn en er in het eerste seizoen maar acht afleveringen te zien zijn, is het lastig om gehecht te raken aan de personages. De acteurs doen hun best om hun personages er zo vriendelijk en grappig mogelijk uit te laten komen. Echter zorgt de constante foute afloop van hun pogingen om iets van hun levens te maken ervoor dat het herhaaldelijk aanvoelde. Dat het leven van een twintiger gevuld is met tegenslagen is iets wat vaker voorbij komt in comedy series. Er is alleen af en toe ook een winmoment nodig om het geloofwaardig te houden.
Onsympathiek personage
Vooral Jen zelf is een onsympathiek personage. Ja, ze heeft geen superkracht en dat is lastig. Het klopt dat haar halfzusje een arrogante snotneus is. Ja, Jen heeft hier zelf ook invloed op. Gedurende de serie valt Jen constant terug in haar slachtofferrol. De hele wereld is tegen haar en zij kan niets anders doen dan het allemaal maar ondergaan. Er lijkt niet één moment te zijn waarop Jen echt aan een ander denkt zonder dat zij hier zelf iets mee opschiet. Ze investeert niet in een goede band met haar moeder. Ze toont eigenlijk amper interesse in haar beste vriendin, die het gedurende de serie zelf ook niet makkelijk heeft. Hierdoor is het moeilijk om te blijven duimen dat Jen haar talent vindt. Af en toe hoop je zelfs dat er weer iets mis zal gaan in haar leven.
Veel potentie, maar de serie mist diepgang
Extraordinary focust zich ontzettend op humor, en hierdoor lijkt het bijna alsof de makers vergeten waren dat het er meer nodig is om een succesvolle serie neer te zetten. In de eerste twee afleveringen wordt er duidelijk gemaakt dat Jen zelf op zoek gaat naar haar superkracht, maar in veel van de afleveringen wordt hier verder geen aandacht aan besteed of wordt dit enkel hier en daar tussendoor benoemd.
Omdat de afleveringen kort zijn is er weinig tijd om je als kijker te hechten aan de wereld die gecreëerd is. De personages voelen hol aan, de vriendschappen voelen niet oprecht en de diepgang is ver te zoeken. Er komen hier en daar wel wat tranen voorbij en er zijn wat frustraties, maar die lijken binnen een paar minuten weer opgelost te zijn.
Op het einde van het seizoen blijf je als kijker met veel vragen achter. Waarom lukt het Jen niet om een superkracht te vinden? Waar staat het gebrek van Jen´s superkracht voor en is er een kans dat ze ooit een superkracht gaat vinden? Of beter nog, is er een kans dat Jen al deze tijd al een superkracht gehad heeft, maar deze nooit herkend heeft? Ondertussen is er een tweede seizoen voor de serie toegezegd, en hoewel er een grote kans is dat deze vragen hierin beantwoord zullen worden, viel het eerste seizoen toch te veel tegen om deze te gaan kijken wanneer deze uitkomt.
Extraordinary
Grappig, maar mist diepgang
Goed
- Britse humor
- Korte afleveringen
Niet zo
- Onsympathieke personages
- Geen diepgang
