15 jaar geleden kwam Disney met een film die het beste van twee werelden met elkaar verenigden. Enchanted was deels animatie en deels live-action. Het vertelde het verhaal van Giselle, die van het sprookjesachtige Andalasia terechtkwam in het harde echte leven van Manhattan. Meer dan een decennia geleden was de clash tussen het echte leven en een sprookjeswereld nog verfrissend en origineel. Het vervolg Disenchanted heeft echter een passende titel. De magie is weg en wat overblijft is een lege huls met hier en daar een leuk liedje, maar geen ervan zal dagenlang in je hoofd blijven zitten.
Waar gaat Disenchanted over?
Het is vijftien jaar geleden dat Giselle (Amy Adams) verliefd werd op de knappe advocaat Robert (Patrick Dempsey). De twee zijn nog steeds bij elkaar en hebben inmiddels zelfs een dochter genaamd Sophia. De dochter van Robert, Morgan (Gabriella Baldacchino) is inmiddels een stereotype opstandige puber. Giselle is echter niet gelukkig in Manhattan, en ze besluiten te verhuizen naar het pittoreske Monroeville. Dit dorpje wordt geregeerd door queen bee Malvina Monroe (Maya Rudolph). Het leven in een buitenwijk is echter ook geen sprookje. Morgan verzet zich overal tegen en Giselle kan haar plek niet vinden. Maar dan biedt een toverstaf uit Andalasia, gegeven door de koning en koningin (James Marsden en Idina Menzel) de uitkomst. Alleen soms moet je voorzichtig zijn met wat je wenst.
Weinig ontwikkeling van personages
Disenchanted neemt het idee van de gemene stiefmoeder en geeft hier een eigen draai aan. Op zich is dat prima, ware het niet dat de film teveel actie heeft en daardoor weinig ruimte voor de ontwikkeling van de personages. Iedereen is een stereotype versie van het soort personage dat ze spelen. Er is weinig ruimte voor iets unieks en dat is jammer. Adams geniet er duidelijk van dat haar personage in deze film niet constant meer de glazuur verpestende zoetheid met zich mee brengt. Als zij en Rudolph allebei op hun meest evil zijn, is de film ook het leukste. Maar zelfs hun catchy lied Badder kan het niveau niet omhoog tillen. De overige personages zijn zo standaard dat ze makkelijk te vergeten zijn. De enige personages met chemie naast Adams en Rudolph zijn Menzel en Marsden. Helaas is hun rol in deze film zo minuscuul dat het bijna niet het noemen waard is.
De muziek in Disenchanted is gemaakt door veteranen Alan Menken en Stephen Schwartz. Niet de minste namen en ze weten heus wel hoe een goed Disneylied in elkaar steekt. Toch is er geen enkel nummer die je meteen weet te pakken. Eerlijk gezegd is geen enkel nummer memorabel genoeg om te onthouden nadat de credits beginnen.
De wereldopbouw is ook erg mager. We moeten geloven dat Monroeville op het eerste oog een idyllische plek is, waar later de eerste scheuren te zien zijn. Maar we krijgen te weinig van de wereld te zien om enige verbondenheid ermee te hebben of enig idee met wat er daadwerkelijk gaande is.
Conclusie
Hoewel Disenchanted visueel erg mooi is, is de magie toch verbroken. Het voelt als nog een generieke sequel die het bij lange na niet haalt bij het origineel. Als je heel goed kijkt dan vind je misschien nog een vleugje van de magie, maar voor het grootste gedeelte zijn het twee uren die je snel vergeet.
Disenchanted is nu te streamen op Disney+.
Disenchanted
Goed
- Goede cast
- Visueel mooi
Niet zo
- Mager verhaal
- Geen karakterontwikkeling
- Geen catchy muziek
