Bij een serie over Yakuza denk je waarschijnlijk aan een misdaaddrama. Geen gekke gedachte. De slice-of-life mangareeks The Way of the Househusband van Kousuke Oono laat zien dat de leden van de Japanse georganiseerde misdaadsyndicaten zich ook uitstekend lenen voor bizarre humor.
Waar gaat The Way of the Househusband over?
Voorheen was Tatsu als The Immortal Dragon een beroemd en berucht lid van de Yakuza. Inmiddels heeft hij zijn criminele carrière verruild voor een bestaan als huisman. Zijn vaardigheden met het mes worden nu ingezet voor het maken van bento-lunches, ‘het witte spul’ is nu suiker in plaats van cocaïne, en de uitverkoop vereist waarschijnlijk meer tactiek dan de gemiddelde bendeoorlog. Tatsu doet zijn uiterste best om zijn carrière gedreven vrouw te steunen en neemt het huishouden dan ook bloedserieus.
Recycle, recycle, recycle
The Way of the Househusband is een komedie met één grap: het contrast tussen Tatsu’s intimiderende uiterlijk en de dagelijkse huishoudelijke klusjes waarmee hij bezig is. Dit is al te zien in zijn karakterontwerp: donkere kleding, zonnebril, litteken en een intimiderend smoelwerk terwijl hij een schattig shiba inu-schort draagt. Die ene grap wordt door de hele manga hergebruikt. Zowel jij als lezer, als de personages hebben bepaalde aannames bij Tatsu’s uiterlijk en gedrag en deze worden op humoristische wijze steeds ondermijnd. De manga is hierbij niet bang om soms compleet over-the-top te gaan. Die ene grap wordt dus wel goed ingezet.
De hoofdstukken zijn erg kort en zetten een bepaalde gag centraal. De ene gag landt wat beter dan de andere; vooral de magical girl-hoofdstukken deden wij wat minder. Er zijn echter zat gags die wél goed aankomen en de leukste hoofdstukken wisten mij zeker te doen grinniken. Het nadeel van slechts één grap hebben wordt echter wel snel duidelijk: The Way of the Househusband kan op een gegeven moment veel van hetzelfde worden. Het is daarom ook de vraag hoe lang de serie nog leuk zal blijven, gezien er verder niet een lopend verhaal aanwezig is (hooguit wat terugkerende personages). Dit is daarom waarschijnlijk geen goede manga om te bingen. The Way of the Househusband is meer een serie die leuk blijft als je af en toe een volume leest.
De kracht zit ‘m in de details en timing
Een manga als deze staat of valt met het tekenwerk. Oonu slaagt in The Way of the Househusband hier ontzettend goed in. Je zou het niet verwachten in een slide-of-life komedie, maar het tekenwerk is gedetailleerd. De achtergronden zien er heel goed uit en Oonu maakt slim gebruik van de gezichtsuitdrukkingen en schaduwen om de grap over te brengen. De timing van de illustraties ook zeer belangrijk en dankzij goed gebruik van de panels slaagt de manga hier met vlag en wimpel.
Twijfelachtige anime-adaptatie
Voor mensen die liever anime kijken dan manga lezen, is er een anime-adaptatie op Netflix. Er zijn inmiddels twee erg korte seizoenen van bij elkaar tien afleveringen. De animatie is alleen totaal niet vloeiend. De makers hebben ervoor gekozen om de panels in stand te houden, waardoor je eigenlijk gewoon haast statische afbeeldingen op je scherm krijgt. Het zijn bijna ingekleurde, minder gedetailleerde mangapanels met stemmen, muziek en geluidseffecten. Het stemacteerwerk en de muziek is ontzettend goed uitgekozen, maar de animatiekeuze zal niet bij iedereen in goede aarde vallen.
Conclusie
Zoek je een luchtige manga? Dan heb je aan The Way of the Househusband een goede titel in huis. Niet alle gags raken even goed en de serie kan veel van hetzelfde worden. Toch weet de manga vaak genoeg wel grappig te zijn en ziet het tekenwerk er ontzettend goed uit. De Engelse vertaling van de manga wordt uitgegeven door ViZ Media. De manga is nog lopend en op moment van schrijven zijn er tien delen in het Engels verkrijgbaar.
