Als je behoefte hebt aan een avontuurlijke romantasy die makkelijk wegleest, moet je This Will Be Fun in huis halen. Ondanks dat het rouwen om een overleden dierbare centraal staat, blijft het verhaal verrassend luchtig. De prettige schrijfstijl begeleidt je moeiteloos door een wereld met een oppervlakkig en interessant magiesysteem, onwillige helden, en een nobele queeste.
Waar gaat This Will Be Fun over?
Iedereen weet hoe Beatrice, Elowen, Clare en Galwell tien jaar geleden de wereld hebben gered en dat Galwell daarvoor zijn leven heeft moeten geven. Wat niemand weet, is dat het Elowen meer dan haar broer Galwell en haar vriendschap met Beatrice heeft gekost. Dat het Clare zijn langzaam opbloeiende relatie met Beatrice heeft verwoest. En dat Beatrice zichzelf in tien jaar niet heeft kunnen vergeven voor de fatale fout die ze heeft begaan.
Wanneer de koningin van het rijk van deze onwillige helden ze uitnodigt voor haar bruiloft, kunnen ze eigenlijk geen nee zeggen. Precies wanneer de groep weer samen is, lijkt de geschiedenis zich te herhalen en kunnen ze de queeste niet weigeren. Zal het Beatrice, Elowen, Clare en Vandra (Elowens soort van ex-vriendin) lukken om de wereld en zichzelf te redden?
De personages zijn bijna te perfect
Bijna alle hoofdpersonen zijn able-bodied witte mensen met een aantrekkelijk figuur. Daar had wat meer diversiteit in gemogen. Daarnaast is er één sapphic verhaallijn en verder geen queer representatie. Ook ‘happy single’ zijn is in dit universum geen mogelijkheid. Iedereen moet met een partner eindigen, tenzij je een vreemd boswezen bent. Hierin is weinig diepgang en weinig unieks te bekennen.
Toch bevat This Will Be Fun wel degelijk een rauw randje en diepgang
De context van het verhaal is inderdaad wat te perfect, maar de persoonlijkheden en worstelingen van de hoofdpersonen zijn dat zeker niet. Dat maakt dit boek juist zo tof. De personages hebben allemaal een onderscheidend achtergrondverhaal en maken bijzondere persoonlijke ontwikkelingen door. Het is mooi om te zien dat ze zichzelf leren accepteren met al hun fouten en dingen waar ze spijt van hebben. Het maakt de personages tastbaar.
Hoe zit het met de bijpersonages?
Die zijn helaas een stuk minder interessant. Alles wat de bijpersonages betreft, is net iets te voor de hand liggend en voorspelbaar. Ik bleef steeds wachten op een plotwending, omdat een aantal scènes wel erg toevallig waren. Maar goeieriken zijn gewoon goeieriken en niks meer. Dat doet bijna denken aan een cozy fantasyboek, maar zo las This Will Be Fun totaal niet. Daar is het veel te rauw en avontuurlijk voor. Ook de slechteriken kwamen helaas oppervlakkig over.
De tweede helft van This Will Be Fun is chaotisch
De eerste helft van dit boek las heerlijk weg. Ik wilde niet stoppen met lezen. Ik hoopte bijna dat er geen quest zou volgen, zodat ik kon blijven genieten van alle interessante interacties tussen personages. Toen onze helden eenmaal onderweg waren, kon ik ook van de quest genieten, totdat het chaotischer werd.
Sommige scènes richting het einde van het boek voelden misplaatst en haalden het tempo eruit. Het is net alsof de auteurs geen keuze konden maken tussen wanneer het tijd is voor luchtigheid en romantiek, en wanneer het tijd is om de dreiging weer even aan te halen. Dat was verwarrend en spannend tegelijk. Over de climax van het verhaal kan ik niet veel zeggen zonder te spoileren, maar dat was mijn minst favoriete deel van het boek. Het was iets te Deus Ex Machina en had te weinig consequenties.
Op en top romantasy
This will be fun is een romantasy ten top. Uiteraard is de romantiek in dit boek de rode lijn, maar het oppervlakkige magiesysteem voegt ook daadwerkelijk iets toe. Het boek brengt de romantiek zelfs op een manier die ik niet erg vond, en dat wil wat zeggen. De romantiek was namelijk goed verweven met het plot en persoonlijke ontwikkelingen. Dat gezegd hebbende moet je wel door zinnen heen met “heaving breasts” en “I’d forgotten how large he was”.
Daarover gesproken: de seksscènes leken vooral gefocust te zijn op “the male gaze”, spanning en sass. Waarom mag het niet gewoon liefdevol zijn? Zeker als je kijkt naar hoe de banden tussen de personages zijn opgebouwd, had dat meerwaarde gehad. Er zit voor mensen zonder praise kink (ikke) te veel spice in dit boek en voor mensen die daar juist goed op gaan te weinig. Ook miste ik een slow burn romance om de rest uit te balanceren.
Kortom: wat spice betreft slaat dit boek net de plank mis. This Will Be Fun had net zo goed of misschien nog wel beter geweest als de sex achter gesloten deuren had plaatsgevonden.
Is This Will Be Fun vergelijkbaar met The Princess Bride?
Nee. Een van de redenen waarom ik This Will Be Fun ben gaan lezen, is vanwege de vergelijking met The Princess Bride. Als jij daar ook voor komt, zal je misschien teleurgesteld raken. This Will Be Fun is een avontuurlijk romantasy verhaal, maar dat is eigenlijk de enige overeenkomst met het boek van The Princess Bride.
This Will Be Fun heeft andere humor en veel meer magie dan TPB. Er zit geen satire en geen diepere laag in, terwijl dat juist het punt van The Princess Bride is. Niets in TWBF doet denken aan Monty Python. TWBF is hoogstens vergelijkbaar met The Princess Bride verfilming. Dit alles wil overigens niet zeggen dat ik niet enorm heb genoten van beide. Het is gewoon niet per se voor hetzelfde publiek.
Een onmiskenbare aanrader voor romantasy liefhebbers
Mijn oppervlakkige kritiek wordt moeiteloos overspoeld door hoeveel leesplezier ik dankzij This Will Be Fun heb ervaren. Het is een romantasyboek met verrassend veel diepgang en avontuurlijke spanning. De perfecte balans tussen romantiek, fantasy en epische quests. Vooral het concept van onwillige helden met diepgang is ontzettend tof. De (hoofd)personages zitten voor je het weet in je hart gesloten en je leeft echt met ze mee. Een aanrader dus!