Fang Fiction is een meeslepend verhaal dat de grenzen van fandom, fantasie en persoonlijke trauma’s verkent. Het is een verhaal dat als ‘romantasy’ bestempeld zou kunnen worden. Toch is Fang Fiction meer dan alleen een luchtige fantasyroman over verliefd worden op een vampier. Het is een verhaal dat ook de diepe gevolgen van trauma aanraakt, de impact van vriendschap en de complexiteit van romantische relaties onderzoekt. Maar is deze combinatie succesvol?
Hoewel dit een vrolijk gekleurd boek is met een grappige titel, komen er erg serieuze onderwerpen in voor. Hierover staat ook een waarschuwing in het begin van het boek zelf, maar ik denk dat de uitstraling van dit boek misleidend kan zijn. In dit boek speelt de trauma die de hoofdpersoon heeft opgelopen nadat ze gedrogeerd en verkracht is een rol. Dit is in het verleden gebeurd, maar er wordt wel over gesproken. Wees hiervan bewust en lees het boek niet als je dit onderwerp op dit moment liever vermijd.
Waar gaat Fang Fiction over?
Tess is een enorme fan van de boekenreeks Blood Feud. Ze heeft de serie ontelbaar keer gelezen. Het was een van de dingen die haar overeind hield toen ze met haar master opleiding stopte na een traumatische ervaring. Ze is niet zomaar fan van de serie, ze praat online mee over complottheorieën waarin gespeculeerd wordt dat de vampieren uit de boeken echt bestaan. Tess geeft hier wel argumenten voor, maar diep van binnen is ze niet overtuigd. Totdat een van de hoofdpersonen opeens bij haar op de stoep staat.
Het blijkt dat Blood Feud wel degelijk echt is en de sexy antagonist van de serie zit vast. Blij met een kans om aan haar eigen leven te ontsnappen belooft Tess dat ze hem zal redden. Zo belandt ze in een fantasiewereld vol betoverende plaatsen op een geheim eiland waar de zon nooit schijnt en ze omringd wordt door gevaarlijke vampieren. Tegen beter weten in begint ze ook nog op een van hen verliefd te worden.
De toon van Fang Fiction is wisselvallig
De titel van dit boek en ook de omslag wekken de suggestie dat dit boek erg humoristisch is. Dat is gedeeltelijk ook het geval. In Fang Fiction gebeuren bizarre dingen en het boek is hier zelfbewust over. Wanneer Tess een groep onsterfelijke vampieren ontmoet die de afgelopen elf jaar geen contact meer gehad hebben met de normale wereld, stelt een van hen haar prangende vragen over Kirsten Stewart en Robert Pattinson. (Waarop ze uiteraard antwoord dat Stewart een “total lesbian icon” is.) De personages maken veel grappen en grote gedeeltes van het boek zijn enorm over the top. De grappige en onserieuze shennanigans die te verwachten zijn bij een verhaal over iemand die fan is van boeken over vampieren zijn zeker aanwezig.
Maar dit is ook een boek over omgaan met trauma. Dit is verbonden met de thematiek van het verhaal, de hoofdpersoon is immers erg enthousiast om haar eigen leven te ontlopen. Er wordt op een erg gevoelige en doordachte manier omgegaan met de impact die deze gebeurtenis heeft op de hoofdpersoon. Tess heeft last van paniek aanvallen, ze kan niet goed slapen, durft geen drankjes aan te nemen en heeft in het algemeen moeite met anderen vertrouwen. Niet een keer maar twee keer kiest ze ervoor om van alles weg te rennen in de hoop zich veiliger te kunnen voelen.
Supernatural beings are so often used in literature to externalize human fears and failings.
In Fang Fiction worden de fantasie elementen gebruikt als metafoor voor de thematische elementen erbuiten, maar dit werkt niet altijd even goed. Het zorgt er namelijk voor dat sommige momenten opeens stukken serieuzer zijn dan de rest van het boek.
Vriendschap en familie
In het begin was ik enorm enthousiast over Fang Fiction omdat er een interessante vriendschap op de voorgrond was. Het begint met Joni en Tess. Zij waren beste vriendinnen en huisgenoten tijdens hun studie. Maar toen vertrok Tess zonder uitleg te geven en ging ze het huis uit terwijl Joni op vakantie was. Sindsdien spraken ze elkaar weinig. Hoewel hier miscommunicatie een rol speelt, was het vooral uit een complexe zelfbescherming en een zeer begrijpelijke reden waarin geen van beide echt fout zat. Deze vriendschap blijft het hele boek lang een rote rol spelen en het is geweldig maar hartverscheurend om te zien.
Wat ook vanaf het begin een grote belangrijke relatie was is de zus-broer dynamiek van Collum en Octavia. Niet alleen hebben ze als tweeling interessante magische krachten, maar ook de duidelijke wanhoop om elkaar te helpen was voelbaar. Aangezien ze elkaar al hun hele onsterfelijke leven kennen is het makkelijk te geloven dat ze zoveel om elkaar geven.
Liefde en romantiek
Omdat ik deze beide relaties zo sterk vond was ik wat teleurgesteld toen de focus op de romantiek kwam te liggen. Dit is deels persoonlijke voorkeur, ik ben nou eenmaal minder geïnteresseerd en lastig overtuigd van romantische verhaallijnen. Maar ook deels omdat er niet zoveel bijzonders gaande was. Het was vooral opvallend dat iedereen minder slimme beslissingen begon te nemen zodra er romantiek in het spel was. Misschien realistisch, zeker weten frustrerend. Zowel bij Tess en Colum en Joni en Octavia gaat het om een onsterfelijke vampier en een volwassen vrouw. Hoewel ik blij ben dat het een keer niet over tieners ging waren ze niet veel slimmer.
Ik vond het goed en positief om te zien hoe het trauma van Tess een rol speelde in haar relatie en hoe ze weer plezier uit seks kon halen. Maar Colum had zelf niet heel veel persoonlijkheid. Hij was aardig voor het grootste deel van de tijd en hij had het gevoel dat niemand hem zo goed begreep als Tess. Waarom precies? Geen idee. Een deel van zijn persoonlijkheid is dat hij zich erg afgesloten houdt, maar dat was ook een beetje zo voor de lezer. In het begin van het boek maakte hij keuzes die ik lastig te accepteren vond, richting het eind was hij gewoon een oke persoon. Maar voor wie al fan is van het concept van een vampier is dat misschien ook genoeg.
Met Joni en Octavia was er iets soortgelijks aan de hand. Ze ontmoette elkaar – de een een superfan van de ander – en waren snel om. Hoewel ik het niet ongeloofwaardig vind dat dit zou gebeuren voelde ik me ook niet erg betrokken. De relaties in Fang Fiction hadden wat meer opbouw kunnen gebruiken.
Mixed-media elementen en fandom in Fang Fiction
Het boek is op een wisselende manier geschreven. Niet alleen krijgen we meerdere perspectieven – van Tess, Collum, Joni en Octavia – maar er komen ook andere elementen in voor. Gedeeltes van het boek laten tekst uit de Blood Feud boeken zien, evenals berichten en voicemails tussen de hoofdpersonen. Daarnaast zien we ook meer van het fandom, via tumblr posts, artikelen en een fanpodcast. Zulke toevoegingen kunnen onnodig voelen, maar ik zelf vind het altijd wel leuk. De manier waarop ze geschreven waren was erg realistisch en de reclames in de podcast waren grappig. Ook waren er moment waarop dingen op een grappige manier samen kwamen. In dit hele boek speelt fandom een leuke rol en ik denk dat deze elementen bijdragen aan zowel het realisme als het enthousiasme. Als je zelf in een fandom zit dan zijn veel gedeeltes herkenbaar, ook al ken je de Blood Feud boeken niet.
Wat ik minder prettig vond aan de schrijfstijl is dat er ook op een heel aantal momenten dromen worden beschreven. Er waren scenes die vreemd of onrealistisch voelden en even later schoot het personage wakker en bleek het alleen een kijkje in hun onderbewuste te zijn geweest. Dit was verwarrend en eigenlijk nooit echt een nodige toevoeging.
De schrijfstijl in het algemeen had veel mooie omschrijvingen zowel van de magische plekken als de universiteit. Dit maakte het erg levendig,
Voor de vampier fan(g)s
Fang Fiction was, niet verrassend, echt voor de vampier fans. Niet alleen omdat ze er zo duidelijk in voor kwamen, maar ook omdat het volgestouwd was met verwijzingen. Zo beantwoord de schrijfster op het einde de meest gestelde vragen onder het kopje “interview with the vampire novelist” (vernoemd naar het boek van Anne Rice). Te veel verwijzingen kunnen irritant zijn of te veel worden. Toch voelde het in dit boek subtiel genoeg om niet storend te zijn. Het was ook minder geforceerd omdat duidelijk was dat Tess en Joni zelf zulke vampier fans waren. Daarnaast konden de onderwerpen logisch naar voren komen in de fan posts. Op Joni’s themafeest kwam iemand als Guillermo (What We Do In The Shadows de serie), er waren talloze gesprekken over Buffy the Vampire Slayer, The Vampire Diaries en zoals de eerste Kirsten Stewart opmerking al deed vermoeden kon Twilight natuurlijk ook niet ontbreken.
Als iemand die fan is (of als tiener was) van veel van deze media was het leuk om te zien. Voor dit boek is duidelijk nagedacht over de bekende tropes. Hoewel er herkenbare dingen in voor komen, zoals de gevreesde love-triangle, weet dit boek verwachtingen te omzeilen. De drama tussen Tess en Colum en Felix voelt niet zo uitgerekt. De meeste clichés komen voor in de fictieve Blood Feud boeken en als Tess de personages daadwerkelijk ontmoet moet ze deze in twijfel trekken.
Omdat Tess een literatuurstudent is, komen er ook verwijzingen naar niet-vampier gerelateerde literatuur in voor. Als mede literatuur student kon ik dat alleen maar waarderen.
Conclusie
De toon in Fang Fiction schommelt tussen humor en ernst. Door middel van grappige fandomreferenties en speelse dialogen ontvouwt zich een verhaal waarin Tess niet alleen haar plaats in een fantasiewereld probeert te vinden, maar ook haar eigen innerlijke demonen onder ogen moet zien. Met deze vermenging van het bovennatuurlijke, fan-cultuur en persoonlijke ontwikkeling is Fang Fiction een verrassend veelzijdige roman. Dit zorgt er aan de ene kant dat er voor zowel vampierfans als liefhebbers van diepere thema’s iets interessants te vinden is, maar tegelijkertijd zijn ook beide gedeeltes zwakker.
Fang Fiction
Voor de vampierfans
Goed
- Interessant origineel plot
- Echt voor vampierfans
- Goede vriendschap
- Grappig
- Realistisch beeld van trauma
Niet zo
- Toon die niet paste, onverwacht serieus
- Erg lang en droom beschrijvingen
- Onovertuigende romantiek
