Uit betrouwbare bronnen weet ik dat Tamara Arts, auteur van In het duister, een goede proeflezer is. Zelf heb ik ook haar scherpe opmerkingen voorbij zien komen in een manuscript dat we tegelijk proeflazen. Mijn verwachtingen voor haar debuut waren dus erg hoog! Daarnaast vond ik de sfeer van de cover gaaf en op basis van de flaptekst was ik erg nieuwsgierig naar het duistere geheim dat zich zou gaan ontrafelen. Kortom: genoeg redenen dus om als horrorhater In het duister toch een kans te geven.
Waar gaat In het duister over?
Vijf vrienden brengen hun zomervakantie door in de Ardennen, waar een van hen een huis heeft geërfd. Zodra ze daar arriveren, loopt niets zoals gepland. Een storm dwingt hen om binnen te blijven. Steeds meer onverklaarbare, lugubere gebeurtenissen doen zich voor. Bovendien dreigt hun vriendschap door overspel uiteen te vallen. Ze voelen zich niet meer veilig, want zijn ze wel de enigen in het huis? Langzaam ontrafelt zich een duister geheim.
In deze alinea ben ik een zeurende mierenneuker
Toen ik In het duister had ontvangen, heb ik de cover wat beter bekeken en twee dingen vielen me op:
- De ondertitel is incorrect :’) ‘In het duister kan niemand je horen gillen’ klopt niet en toen ik dat besefte, was ik best wel teleurgesteld. Ik hoopte dat het verhaal er misschien een verklaring voor kan hebben, maar dat is eigenlijk niet zo. Het hele boek heeft ook niets met stilte te maken, dus dat is zonde. Misschien was ‘in het duister kan niemand je zien sterven’ ofzo beter geweest, maar wie ben ik om een titel te bedenken voor iemand anders’ verhaal?
- Daarnaast is de voorkant van het boek een beetje weird als je goed kijkt. Door de enorme bomen in de achtergrond en het gras dat hoog opkomt, lijkt het alsof het landhuis eigenlijk een poppenhuis is. Dan komt het al een stuk minder eng over.
Anyway, dit zijn gewoon ramblings die totaal niet relevant zijn. Carry on.
Wat zijn toffe elementen aan In het duister?
- Tamara Arts heeft een fijne schrijfstijl; het verhaal leest makkelijk wel.
- De eerste helft van het boek is gevuld met heerlijke tienerdrama, perfect als guilty pleasure.
- De storm is een aannemelijke set-up zodat de hoofdpersonen toch in een vervallen huis blijven, ondanks dat de creepy sfeer ze de stuipen op het lijf jaagt.
- Ik had pas halverwege door wat de schuine tekst aan het begin van de hoofdstukken betekent en dat voegt wel echt wat toe aan het verhaal.
- In het duister is spannend en ik kon het moeilijk wegleggen.
- Het was doodeng! Als ik in bed lag en knipperde, was ik echt bang dat er iets naast mijn bed zou staan. Ik moest ‘m dus wel wegleggen zodat ik het niet las voor het slapen gaan. De horrorsfeer is wel echt goed overgekomen, heel knap.
- Het verhaal komt over alsof de auteur haar huiswerk heeft gedaan (maar wel gek dat de personages zoveel specifieke informatie hebben over geesten en demonen enzo).
- De auteur maakt een erg gedurfde keuze wat betreft een van de personages. Dat had ik niet verwacht! En de gebeurtenis zelf is gruwelijk goed omschreven. Zie voor meer info de alinea met spoilers.
- De auteur maakt slim gebruik van angsten die iedereen wel heeft, zoals een hand die onder je bed vandaan komt om je enkel vast te pakken.
- Supertof dat je in het laatste hoofdstuk leest wat er nou precies gebeurd is, zodat het plaatje compleet is.
Wat had beter gekund?
- Het tienerdrama heeft uiteindelijk nauwelijks impact op het verhaal (in de tweede helft wordt het niet echt meer genoemd), dus het had voor mij niet gehoeven.
- Jill en Ashley vond ik moeilijk uit elkaar te houden. Ik vond het verwarrend dat je ieder hoofdstuk uit een van de vijf personages leest. De ‘stemmen’ hadden wij mij betreft ook iets onderscheidender gemogen.
- Ik had meer verwacht van ‘sterfte’ in het verhaal. Veel kan ik daar niet over zeggen zonder te spoilen.
- Ik ben geen fan van visioenen enzo, dus Lea’s rol in dit verhaal vond ik een beetje jammer. Het had ook niet per se gehoeven denk ik, want ik had al vrij snel door wat de bedoeling was. Aan de andere kant: het is natuurlijk wel een Young Adult boek.
- Waarom probeerden de hoofdpersonen niet door het hek heen te rijden met de auto als ze zo graag willen ontsnappen?
- Het laatste hoofdstuk laat losse eindjes achter en kwam gehaast over. Ik zal uitleggen waarom, maar dat zijn dus wel spoilers.
Pas op deze milde spoilers!
Sterfte in In het duister
Een van de personages sterft en ik had verwacht dat dat meer impact zou hebben op het verhaal. Ik vond het aan de ene kant gedurfd om iemand te laten sterven in een Young Adult boek, maar achteraf was het een beetje overbodig. Ik had gehoopt dat dit het startsignaal zou zijn voor dat iedereen of iedereen behalve één iemand zou sterven ofzo. Aan de andere kant is het wel origineler dat er maar één iemand sterft.
Wat betreft het laatste hoofdstuk:
- Voordat een van de personages in een spook verandert, heeft deze persoon al dezelfde negatieve, zware, statische lading zoals in de spookvorm. Dat vond ik verwarrend. Het wordt verder niet uitgelegd en had ook geen meerwaarde.
- Hoe sterft die persoon? Er werd niet benoemd dat deze persoon veel ouder was dan het andere spook die dezelfde leeftijd had, dus dan zal de sterfte rond dezelfde tijd plaats hebben gevonden toch? Hoe dan? Hoe is er dan voor deze persoon toch ook een graf? Hoe is deze persoon überhaupt een spook geworden, want de taak was toch volbracht?
- Waarom moesten meer mensen het geheim onthullen? Waarom was één niet genoeg? Dat voelde heel erg als ‘omdat het plot moet gebeuren’.
- Wat heeft er zoveel impact gehad op de jongere spoken dat ze zo’n afwijkende persoonlijkheid hadden? Dit is geen plothole, maar gewoon uit interesse. Zijn ze zo geboren of zijn ze geïndoctrineerd ofzo?
Conclusie: In het duister was een beetje lauw
Zoals aangekondigd, ik had best hoge verwachtingen en die zijn voor mijn gevoel niet waargemaakt. Ondanks de diverse positieve punten, was ik een beetje teleurgesteld toen ik het boek uit had. Ik kan mijn vinger niet goed leggen op de oorzaak. Ik had gehoopt op meer ‘wauw-momenten’ en misschien wat meer onvoorspelbare twists? En juist omdat ik het zo sterk vond dat je aan het einde het hele verhaal te weten krijgen, had ik daar veel diepgang en verklaringen van verwacht. De conclusie is dus dat In het duister niet helemaal mijn ding is en dat dat niet per se ligt aan dat ik een horrorhater ben. Ben je benieuwd of een Geekish horrorliefhebber het met me eens is? Laat het weten in de comments, want dan kunnen we misschien een opvolgblog schrijven met een vergelijking 🙂