Must-read: De verschrikkelijke verhalen van Oom M is een sfeervol horrorboek voor softies

Zeg jij ja tegen creepy en grimmig, maar nee tegen slapeloze nachten? Dan is ‘De verschrikkelijke verhalen van Oom M’ perfect! De cover alleen al: die Tim Burton-achtige illustraties zijn fantastisch. Het is eigenlijk een boek voor 11 tot 14 jaar, maar het ging er bij mij prima in. Het heeft een prettige schrijfstijl met toch wat verrassende complexe pareltjes hier en daar en genoeg spooky om je tijdens oktober te voorzien!

Waar gaat ‘De verschrikkelijke verhalen van Oom M’ over?

Edgar gaat geregeld bij Oom Montague op bezoek en je snapt al dat iemand met zo’n naam een bijzonder figuur is. Oom M woont in een enorme villa met een groot landgoed en allemaal vreemde objecten. Ondanks dat Edgar de verhalen van Oom M eng vindt, blijft hij aandachtig luisteren. Zijn oom lijkt namelijk zijn grip op de realiteit een beetje te verliezen en hij is vast eenzaam in zo’n groot huis, alleen. Toch?

Waarom is dit een must-read?

Voor fans van De Griezelbus is dit geweldig. ‘De verschrikkelijke verhalen van Oom M’ heeft een naargeestige en creepy sfeer, maar wordt nooit echt eng. In De Griezelbus ging het voor mijn gevoel altijd meer over enge mensen of dingen die je komen vermoorden om een bepaalde reden, terwijl het in dit boek gaat over hoe vreselijk mensen zelf kunnen zijn. Als jij vreselijk bent, zullen er vreselijke dingen met je gebeuren en dat is een goede boodschap, naast het feit dat je kinderen hier natuurlijk mee geruststelt. De achtergrondverhalen van de objecten zijn ook supergoed uitgewerkt. Het zijn vreemde verhalen met een creepy sfeer waar je bijna niet wakker van kán liggen.

Wat is er verschrikkelijk aan ‘De verschrikkelijke verhalen van Oom M’?

Het einde! Ik zal niet te veel spoilen, maar ik werd zo heerlijk in de Engelse grimmigheid meegenomen, dat mijn verwachtingen best hoog waren aan het einde. De plottwist zie je als 14+’er natuurlijk aankomen, maar ik had er meer van verwacht. De persoonlijkheid van Oom M is in het laatste hoofdstuk ineens anders. Door het hele boek heen is Oom Montague likeable, interessant, intelligent en vreemd en dat wordt volledig op z’n kop gezet naar een wat meer treurig en unlikable personage. Verder vond ik de rol van zijn fluitje maar verwarrend. En hoe zit het nou echt met Franz? Ik het laatste hoofdstuk zit heel veel ‘tell’ omdat Oom M zijn eigen verhaal vertelt in plaats van dat je het meebeleeft met een personage en ook dat viel me heel erg tegen.

Conclusie: een horrortober must-read behalve de climax

Ik raad iedere horrorhater die wel van het macabere houdt aan dit boek te lezen tot het laatste hoofdstuk. Die climax hoort er natuurlijk bij en moet je lezen voor closure, maar don’t get your hopes up. Nog een ander puntje van kritiek dat ik wil benoemen: ‘De verschrikkelijke verhalen van Oom M’ is een beetje gehaast. Het verhaal wordt in één avond gepropt en ik snap voor het verhaal wel waarom (er wordt een spanning en angst voor de buitenwereld opgebouwd), maar het voelt erg geforceerd. Mede daarom had ik zulke hoge verwachtingen van het laatste hoofdstuk. Ik had het helemaal niet erg gevonden als de auteur meer tijd had genomen tussen de verhalen in, als het zich in een week tijd had afgespeeld bijvoorbeeld, alleen dan had er ook flink aan de climax gesleuteld moeten worden… Kortom: ik heb de oplossing natuurlijk ook niet, maar ik heb enorm van ‘De verschrikkelijke verhalen van Oom M’ genoten!

De verschrikkelijke verhalen van Oom M

Grimmig met diepgang

3.4

Verhaaltjes

4.5/5

Illustraties

5.0/5

Schrijfstijl

3.5/5

Onvoorspelbaarheid

3.0/5

Climax

1.0/5

Goed

• Sfeervol
• Schrijfstijl
• Achtergrondverhalen
• Origineel
• Illustraties

Niet zo

• Complex voor doelgroep?
• Climax
• Gehaast