Poppy Playtime chapter 2 zit heel anders in elkaar dan chapter 1. In het eerste level ben je de worldbuilding, de regels en de gameplay nog aan het verkennen. Je leert wat personages kennen en ‘ontmoet’ de doodenge Huggy Wuggy. In chapter 2 is de sfeer en de gameplay heel anders. Wat betreft de puzzels is dat zeker iets goeds, omdat ze uitdagend moeten blijven. Wat betreft het verhaal en het ontwerp van Mommy Long Legs ben ik minder tevreden. Op basis van het einde van chapter 1 had ik hele andere verwachtingen. Vooral dacht ik: waar blijft Poppy’s screentime?!
Poppy Playtime chapter 2 heeft gave nieuwe puzzels
Poppy Playtime chapter 2 was een stuk langer dan chapter 1 en bevatte veel puzzels en minigames. De puzzels worden steeds interessanter dankzij nieuwe game mechanics. Mommy Long Legs pakt een van je gekleurde handen af en laat je zelf een nieuwe maken waar je andere dingen mee kunt. Dat houd je op het puntje van je stoel. Plus, je kan en moet jezelf optrekken aan hendels in dit tweede level. Dat zorgt voor nieuwe twists in puzzels en bloedstollende ‘hide en seek’ scenario’s.
Mommy Long Legs speelt helaas graag minigames
De minigames vielen helaas minder in de smaak. Deze vorm van gameplay maakt Poppy Playtime veel statischer dan nodig is. In chapter 1 was je constant aan het verkennen en wist je nooit wat je om de hoek kon tegenkomen. Zodra Mommy Long Legs in chapter 2 aankondigt dat je drie minigames gaat doen, weet je eigenlijk al dat alles buiten die minigames om, niet zo heel spannend gaat zijn. Spoilers: omdat je daar heelhuids moet aankomen, gebeurt er niet echt iets engs of bijzonders. Sowieso vond ik het stom dat de main enemy van dit Poppy Playtime level je gewoon rond laat lopen en wil dat je testjes doet terwijl ze op afstand blijft. Er is totaal geen druk om iets snel af te ronden of echt op je hoede te zijn.
Daarnaast is het frustrerend als een minigame niet wil lukken en je daardoor vast komt te zitten. Als je bij een puzzel vast zit, kun je er rustig over nadenken. Als een minigame niet lukt, moet je constant het hele spelletje opnieuw spelen tot het wel lukt. Vaak is het een kwestie van sneller klikken in plaats van slimmer nadenken. Dat is vervelend en vermoeiend. Wel moet ik een compliment geven voor Wack-a-Wuggy, want dat was doodeng.
Mommy Long Legs kan niet tippen aan Huggy Wuggy
Het grootste probleem dat ik met Mommy Long Legs heb, is dat ze te menselijk is. Het is gewoon een roze Betty Spaghetti. Ze lijkt haast voor reden vatbaar te zijn en dat maakt haar veel minder eng dan Huggy Wuggy. Huggy kan niet praten en staart je gewoon aan met zijn enorme ogen, zonder te knipperen. Voordat hij je opeet. Hij is onvoorspelbaar. Mommy Long Legs praat wel, heel netjes zelfs, laat emoties op haar gezicht zien en knippert ook. Waarschijnlijk moet ze het vooral van haar griezelige bewegingen, creepy stem en de harde jumpscare muziek hebben, maar dat is na Poppy Playtime chapter 1 niet meer genoeg. De toon is gezet met Huggy Wuggy en Mommy Long Legs kan daar niet aan tippen.
Weinig Poppy in Poppy Playtime
Jammer dat we bijna geen nieuwe informatie krijgen over de personages die we in chapter 1 hebben leren kennen. De screentime van Kissy Missy was juist heel interessant. Daar had ik graag meer van gezien! En meer informatie over The Prototype! Hopelijk komt dat in chapter 3 aan bod. Verder had ik meer screentime van Poppy zelf verwacht, maar dat stelde helaas ook teleur. Was het echt in chapter 2 al nodig om weer zoveel nieuwe personages te introduceren? Bunzo Bunny vond ik gewoon schattig, niet per se eng. PJ Pugapillar ga ik wél in mijn nachtmerries nog tegenkomen.
Poppy Playtime chapter 2
Uitdagend en creepy
Goed
- Creepy
- Nieuwe gameplay
Niet zo
- WAAR BLIJFT POPPY?
- Mommy Long Legs
- Veel minigames
