Disney weet dat wij millenials nostalgisch zijn. Wij keren steeds terug naar de films en series waar wij als kinderen gek op waren. Pokémon bijvoorbeeld. Maar uiteraard ook alle Disneyfilms. Nu is The Lion King een van de populairste klassiekers van Disney. Iedereen weet nog hoe hij of zij zich voelde toen Mufasa van de rots af viel. Disney houdt er van om kinderen trauma’s te geven, maar toch vinden we dat niet erg. Een tijd geleden werd aangekondigd dat Disney een live-action versie zou gaan maken van The Lion King. Jon Favreau werd gestrikt voor de regie en onder andere Donald Glover en Beyoncé zouden hun stemmen aan de personages lenen. Veel mensen waren huiverig over het resultaat. De eerste recensies waren niet veelbelovend. Toch wist The Lion King enorm veel publiek te trekken en is de audience score op Rotten Tomatoes vele malen hoger dan die van de recensenten. Wat vonden wij er van? Nou, eigenlijk is de film gewoon prima.
Waar gaat het over?
De meesten zullen het plot wel kunnen dromen. Het leeuwenwelpje Simba is de prins van de pridelands en weet dat hij op een dag koning zal worden. Iedereen is daar blij mee, behalve de broer van de huidige koning, Scar. Hij doet er alles aan om ervoor te zorgen dat zowel Mufasa als Simba uit het veld geruimd worden. Hij slaagt er in om Mufasa te vermoorden. Simba rent weg en weet aan de hyena’s te ontsnappen. Hij moet zichzelf weer terugvinden en ontdekken wie hij is zodat hij zijn plek kan innemen in de kringloop van het leven.
De animatiefilm alleen dan net echt
The Lion King heeft niet veel verrassingen in petto voor degenen die de animatiefilm hebben gezien. In principe komen beide films voor het grootste deel overeen, wat zeker bijdraagt aan de nostalgische waarde. Dat was ook de slimste insteek van Disney. Als je teveel gaat veranderen aan een geliefd verhaal, dan kan dat weerstand oproepen. Visueel gezien is de film een plaatje. Alle dieren lijken levensecht. De omgevingen zijn schitterend gemaakt. Het voelt echt alsof je je op de Afrikaanse savanne begeeft. Er is geen moment dat het vreemd aanvoelt dat de dieren allemaal praten. Gelukkig heeft Disney dan ook Favreau de teugels gegeven. Hij liet met Jungle Book al zien dat hij hier goed mee om wist te gaan. Het verschil met de animatie is natuurlijk wel dat er in de animatie meer emotie te zien is. Wat dat betreft heeft een scène als de dood van Mufasa iets meer impact in de animatie. Maar toch was het nog altijd een emotioneel moment.
De cast doet zijn werk goed. Hoewel we Jeremy Irons als Scar wel miste, heeft hij toch een waardige opvolger gevonden in Chiwetel Ejiofor. Donald Glover doet het ook prima als Simba en hij weet zich prima staande te houden in een duet met Beyoncé. De grote sterren zijn natuurlijk wel Seth Rogen als Pumba en Billy Eichner als Timon. Iedere keer dat de personages in beeld kwamen, werd er flink gelachen.
Muzikaal gezien is de film ook een genot. De oude vertrouwde nummers en soundtrack is wederom te horen. Beyoncé heeft nog een nieuw origineel nummer gemaakt voor de film. Op het moment dat de beginklanken van Circle of Life te horen zijn, is het wederom kippenvel. Wat dat betreft is het een feest van herkenning.
Conclusie
Brengt de live-action remake iets nieuws met zich mee? Zeker niet. Ondanks dat Favreau had aangegeven dat de film genoeg nieuws te bieden hadden, is het voor het grootste deel gewoon een frame by frame remake van het origineel. Is dat zo erg? Nee. Natuurlijk weten we waarom Disney alle oude films opnieuw maakt. Het brengt geld in het laatje. Maar dat maakt niet zo veel uit. Wij willen onze kindertijd herbeleven en tegelijkertijd introduceert het een nieuwe generatie aan deze klassieke Disneyfilms. Is de film beter dan het origineel? Bij lange na niet, maar als je van het origineel hebt genoten dan is het zeker waard om de live-action ook te bekijken.
