Klaus is een van mijn favoriete kerstfilms. Deze film raakt voor mij bijna elke snaar perfect en daarom vind ik het lastig om iets zinnigs over deze Netflix original te zeggen. Het heeft ondanks het gezellige en magische onderwerp, een nuchtere uitstraling en een goed opgebouwd verhaal. Het is niet zoetsappig of romantisch en dat vind ik heel prettig. De vormgeving is sfeervol en er is veel aandacht voor detail. Je moet Klaus gewoon kijken. Klaar.
Waar gaat Klaus over?
In een prachtig geanimeerde wereld neemt rijkeluiszoon Jesper het ervan. Wanneer zijn vader het zat is dat hij nog steeds niets bereikt heeft in zijn leven, stuurt hij hem naar Smeerensburg. Om het postbode-imperium van zijn vader eer aan te doen, moet Jesper daar 60.000 brieven op de post doen voordat hij weer naar huis mag komen. Met tegenzin gaat hij aan de slag en hij komt er al snel achter dat Smeerensburg niet op hem of post zit te wachten. Zijn enige hoop is gericht op meneer Klaus. Kan deze mysterieuze speelgoedmaker hem helpen zijn droom te vervullen?
Down to earth
Mocht je denken dat Klaus barst van de magie, dan ga je van een koude kerstmis thuiskomen. De kracht van deze kerstfilm zit ‘m juist in de nuchterheid, de soberheid en vooral ook het sarcasme van Mogens. In Smeerensburg gaan de kinderen niet naar school en hebben de ouders het te druk met hun vete, om iets om post of kerst te geven. Jesper heeft zijn eigen redenen om hier langzaamaan verandering in te brengen.
Er zitten ook net genoeg absurde elementen in om Klaus grappig te maken, zonder dat het overdreven is. Klaus is een film die ook daadwerkelijk leuk is voor volwassen, zonder al te veel slapstick en slappe humor. De balans tussen berenvallen, spikes op de huizen, schuimbekkende bewakingshonden, hoge hekken, duizend sloten én een ‘normaal’ stadje, is net goed.
Klaus zegt veel met weinig woorden
De sobere sfeer van Smeerensburg wordt heel goed neergezet. Wanneer Jespers vader laat zien dat het stadje bijna letterlijk aan het einde van de wereld ligt, heb je er al meteen een beeld bij. De sergeant zegt zelfs dat deze straf misschien wat te veel van het goeie is, dus dan weet je ook al hoe laat het is… Het kleurgebruik van de stad bestaat uit alle tinten grijs en zelfs de mensen zien er net een beetje creepy uit met hun grote, roodomrande ogen. Fantastisch, heel sfeervol.
Daarnaast wil ik ook nog even zeggen hoe goed Jespers vader wordt neergezet, zeker voor hoe weinig screentime hij krijgt. Binnen een paar tellen weet je met wat voor iemand je te maken hebt en je kunt je ook meteen een voorstelling maken van hoe Jespers jeugd is geweest. Een knap staaltje van veel zeggen met weinig woorden.
Aandacht voor detail
Ten eerste mijn complimenten voor het feit dat er op beeld te zien is dat er iemand onderweg is naar de wc. Dat maakt Jesper meteen een stuk menselijker. Het wc rolletje beweegt zelfs mee met de wind. Wie bedenkt dat!? En de ademwolkjes wanneer mensen buiten lopen… Als je goed kijkt, kun je in Klaus zoveel details vinden die het hele verhaal nog beeldender en echter maken.
Magie en het verhaal achter Klaus
Toen ik de film voor het eerst zag, had ik het niet op de magische wind en vond ik het overbodig. Nu begin ik iedere keer meteen al te janken. Ik zal niet spoilen waarom. De wind is eigenlijk het enige echte magische element in Klaus en dat maakt dit juist zo’n sterke kerstfilm. Je komt erachter waarom naughty kinderen kool krijgen, waarom kinderen denken dat de slee van de kerstman kan vliegen, hoe zo’n grote man door de schoorsteen past en waarom je koekjes moet neerleggen. Dat is heel goed in elkaar gezet! Je kunt je alles heel makkelijk voorstellen. De worldbuilding gaat natuurlijk, zonder dat je op een infodump hoeft te kauwen. Dat geldt voor het verhaal achter Klaus én voor het verhaal achter de vete tussen de eilandbewoners.
Oké het enige aan Klaus dat écht magisch is, is dat hij een slee op kan tillen waar hij zelf in zit…
Klaus heeft helaas een gebrek aan diversiteit
Je kunt wat vinden van het plan dat Klaus en Alva uiteindelijk bedacht hebben (een plan dat ik niet ga spoilen), maar het enige probleem dat ik persoonlijk met Klaus heb, is het gebrek aan diversiteit. Het eiland zit vol met een zwartharige, witte familie en een roodharige, witte familie. Jesper en Alva zijn de enige twee met blond haar, maar die komen natuurlijk niet uit Smeerensburg. Dan vraag ik me dus af… Als Krums alleen met Krums omgaan en Ellingboes met Ellingboes, hoe zit het dan met incest als ze afgeschermd op een eiland wonen…? Andere vormen van diversiteit komen al helemaal niet aan bod.
Aan de andere kant hint de uitleg van waarom de twee clans een vete hebben, wel op de nutteloosheid van discriminatie. ‘We vechten omdat we dat altijd zo gedaan hebben, omdat het traditie is.’
Conclusie: Klaus is de perfecte kerstfilm om een traantje te laten
Als je even niet lekker in je vel zit, is het soms heerlijk om een partijtje te gaan zitten janken. Ik kijk The Nightmare before Christmas als ik een kerstfilm wil met geweldige muziek en creepiness, en ik kijk Die Hard wanneer ik kerstactie wil. Klaus helpt voor mij ontzettend als ik in een huilstemming ben. Het is zo lief, hartverwarmend en vol van hoop. Ik kan goed meeleven met de personages en ga helemaal op in het verhaal, dus komen alle emoties zeker bij me binnen. En je moet deze film kijken voor de kippen, want die zijn geweldig. Als ik maar één kerstfilm zo mogen kijken voor de rest van mijn leven, zou het deze zijn.
Klaus
Prachtig en inspirerend
Goed
- Prachtig vormgegeven
- Mooi verhaal
- Goed uitgewerkt
- Oog voor detail
- Nuchter
Niet zo
- Gebrek aan diversiteit
- Love interest had niet gehoeven
