Bij Geekish houden we wel van goede superheldenfilms waarin vrouwen centraal staan. Zo waren we het totaal niet eens met alle slechte recensies over The Marvels. Toen Sony Madame Web aankondigde, hadden we dan ook goede hoop. We zouden de Spider-Women in actie zien! Dakota Johnson zou Cassandra Web spelen, iemand die de toekomst kan zien. Dat moeten interessant worden! De bad guy zag er goed uit in de trailer. Dat moet goed komen! Ondanks alle negatieve recensies, wilden we dan ook zelf zien of de film echt zo slecht is. Spoiler alert: Ja. Het is schandalig dat er meerdere mensen bij Sony naar deze film hebben gekeken, en allemaal hebben gezegd: “Jep, is helemaal prima. Breng hem maar uit!” Als een film Morbius goed laat lijken, dan gaat er ergens iets mis.
Waar gaat Madame Web over?
Cassandra Web (Dakota Johnson) is een ambulancemedewerker die samen met haar partner Ben Parker (Adam Scott) levens redt. Als Cassie tijdens een reddingsoperatie in het water valt en verdrinkt, krijgt ze ineens mysterieuze visioenen. Het duurt even voordat ze zich realiseert dat ze de toekomst kan voorspellen. Als ze in een trein zit, krijgt ze visioenen over hoe een drietal meisjes bruut vermoord wordt door een man in een spinachtig pak (Tahar Rahim). Cassie besluit het drietal te redden en wordt geconfronteerd met haar verleden en gaat op zoek naar de antwoorden voor de toekomst.
Een groot cringefestijn
Soms heb je films die zo slecht zijn dat ze goed zijn. Madame Web past niet in dat rijtje. Er is oprecht niets te vinden aan deze film dat goed is. En dat ondanks het feit dat Sydney Sweeney een rol speelt. De oplettende kijker zal al snel merken dat de audio heel vaak niet synchroon loopt met de beweging van de mond. Soms worden er zelfs dingen gezegd terwijl de lippen van de personages niet eens bewegen. De kans is groot dat alles is nagesynchroniseerd op een later moment in de studio. Dit is vooral merkbaar bij slechterik Ezekiel Sims. Tahar Rahim heeft in The Serpent laten zien dat hij een prima acteur is, maar door de manier waarop alles achteraf is ingesproken voelt het nep en onrealistisch aan.
Als je het gebrek aan emotie dan ook nog eens mixt met tergend slechte dialogen, dan heb je de basis van Madame Web. Wederom komt Rahim er het slechtste vanaf. Onze bad guy wil namelijk ieder moment wel even laten weten dat hij van niets komt en dat die meisjes echt niet mogen bestaan! Heel zijn levenswerk gaat zo naar de knoppen! Dat je het maar even weet. Helaas zijn de rest van de dialogen ook niet veel beter. Het principe show, don’t tell was onbekend bij de schrijvers. Ieder personage moet expositie geven en alles helemaal uitleggen, want stel je voor dat je als kijker zelf moet nadenken over wat er gebeurt. Dat zou toch vreemd zijn.
Geforceerde Spider-Man referenties
Madame Web probeert ons allemaal te overtuigen dat het toch wel echt een Spider-Man film is. Maar die shots waarin we de drie meisjes in hun Spidersuits zien? Dat is welgeteld twee minuten van de hele film. Het voelt alsof Madame Web een grote reclame is voor een betere film waarin Sydney Sweeney, Isabela Merced en Celeste O’Conner de hoofdrollen spelen. Dat zal waarschijnlijk ook wel de intentie zijn geweest, maar de vraag is of we die film ooit gaan zien na deze ellende.
Er worden erg geforceerde referenties in de film gestopt. Het feit dat Ben Parker erin zit is natuurlijk al een ding. We ontmoeten ook zijn zus Mary, die hoogzwanger is. Ze wil alleen niet zeggen wat de naam van haar baby gaat zijn *knipoog knipoog*. En Ben is zo blij om oom te worden. Hij wil namelijk geen vader zijn want: wel de lusten en niet de lasten. Nou, dat denkt hij maar! Het voelt zo onnatuurlijk en geforceerd aan dat het niet eens meer Easter Eggs zijn. Het is gewoon irritant. Zorg er eerst maar eens voor dat je een goed verhaal neerzet en denk daarna pas aan de referenties.
Geen chemie en slechte visuals
Hoewel de cast een aantal talentvolle acteurs heeft, werken ze totaal niet samen. Er is geen enkele chemie tussen de hoofdrolspelers, waardoor het hele idee van girl power en samenwerken een beetje op z’n gat valt. Daarbij voelt de slechterik totaal niet aan als iemand die echt gevaarlijk is, of goede motieven heeft om te doen wat hij doet. Oftewel, de hele film is totaal onnodig.
Tel daarbij op dat er voor een superheldenfilm maar weinig superheldenactie is. Er wordt vooral veel weggerend. Op het einde is er een scène die nog enigszins actie heeft, maar alsnog is het superheldenaspect erg summier. Dat in combinatie met zeer slechte visuele effecten. Zo is er ook een moment dat Cassie in het water ligt en het overduidelijk een pop is die totaal niet op Dakota Johnson lijkt. Hoezo worden dit soort fouten gemaakt? Dit is een productie die miljoenen heeft gekost. Het is absurd dat er niemand is die er op heeft gelet.
Conclusie
De schrijvers van Madame Web hebben ook meegewerkt aan Morbius, Power Rangers (2017) en Gods of Egypt. Allemaal kwalitatief slechte films. Het moraal van het verhaal is dan ook: schrijf dat script, hoe slecht je ook bent. Er is altijd wel iemand die er een paar miljoen tegenaan knalt om het te verfilmen. Droom groots, zelfs als je geen talent hebt.
Madame Web
More like Madame Crap
Niet zo
- Mager verhaal
- Slechte dialogen
- Weinig actie
- Visueel niet indrukwekkend
