Na het succes van de eerste Joker – van een gigantische box office opbrengst tot een aantal gouden Oscarbeeldjes, waaronder die voor Joaquin Phoenix – kon een tweede film natuurlijk niet uitblijven. Dat Joker: Folie à Deux niet onomstreden is, kunnen we gerust zien als een understatement. De casting van Lady Gaga als Lee was al een broeinest voor kritiek, om maar niet te spreken van de keuze om de film een musicalsaus te geven.

Joker: Folie à Deux haalt het niet bij haar voorganger — Joaquin Phoenix als Arthur Fleck in ‘Joker: Folie à Deux’. Beeld: Warner Bros.

Waar gaat Joker: Folie à Deux (2024) over?

Arthur Fleck (Joaquin Phoenix) is na de gebeurtenissen van de eerste film een vaste inwoner van Arkham State Hospital geworden. In afwachting van zijn proces wordt Fleck door gevangenbewaarder Jackie meegenomen naar een bijzondere zangclub.

Daar ontmoet hij Lee Quinzel (Lady Gaga), die hem precies vertelt wat zijn ego graag wil horen. Zij spoort Arthur aan om zijn ‘andere zijde’ weer wat vaker naar buiten te laten komen. Waarom is Joker zelf niet aanwezig bij zijn eigen veroordeling?

Musical? Meer een dromerige zwanenzang

Wat maakt een goed tweede deel? Dat is een vraag die best vaak door ons hoofd is geschoten gedurende deze film. De nieuwe elementen in Joker: Folie à Deux zijn namelijk best wel sterk. De scènes in Arkham State horen tot de beste scènes uit deze film: rauw, donker en doordrongen van twists.

Met de rol van Lady Gaga als Lee – later in de film ook wel meermaals Harley of Harlene Quinzell genoemd – komt natuurlijk al snel de term ‘musical’ om de hoek kijken. Voor degene die zich zorgen maakt: verwacht van deze film geen Mean Girls (2024) of het aankomende Wicked. En dat is maar goed ook, want dat had deze film compleet ongeloofwaardig gemaakt.

De manier waarop deze film dit element door de film heen weeft is eigenlijk best wel heel verrassend: vooral de dromerige delen van de film worden verrijkt met liedjes die rechtstreeks uit de jeugd van Lee en Arthur lijken te komen. Daarbij wordt het gedurende de film ook steeds duidelijker dat we niet alleen naar zang, maar ook echt naar de zwanenzang van Arthur kijken.

We hebben het wel gezien

Waar de rol van Lee en de scènes in de gevangenis tot de hoogtepunten behoren, staat aan de andere kant eigenlijk de rest van de film. Leg hem over het eerste deel heen en je ziet vooral overeenkomsten. Is dat direct een minpunt? Nee. Is het een duidelijke herhaling van zetten die vooral qua boodschap weinig nieuws brengt? Zeker en vast.

Zo groot de lof – en tegelijk ook kritiek – was over de boodschap van het eerste deel, zo klein zijn de gevolgen daarvan in dit tweede deel. Het is ook zowat om direct weer met ‘gemiste kans’ te gaan gooien, maar dat is wel exact het gevoel dat we overhouden als we de filmzaal uitstappen. We hebben het verhaal van Arthur Fleck nu eigenlijk wel gezien.

Conclusie

Technisch is Joker: Folie à Deux – net als haar voorganger – een lust voor het oog en oor. Cinematografie, sets, kleding, muziek: het is opnieuw van zeer hoge kwaliteit. Toch weet de thematiek, de boodschap en de algehele setting ons op geen enkel vlak te verrassen. Het verhaal voelt inspiratieloos en na ruim twee uur voelt het einde, dat op zichzelf goed is uitgedacht, toch vooral als een anticlimax. Uiteindelijk voelt de film meer als een lange, dromerige epiloog dan als een eigen, op zichzelf staand verhaal.