Indiana Jones and the Last Crusade gaat nóg meer over Nazi’s dan voorganger Raiders of the Lost Ark. Film drie in de Indiana Jones reeks is minder avontuurlijk en langdradiger. In een marathon is deze film leuk om te kijken, maar het heeft helaas geen wauw-factor.
Waar gaat The Last Crusade over?
“In this direct sequel to Raiders of the Lost Ark, Indiana searches for his father, a Holy Grail scholar, who has been kidnapped and held hostage by the Nazis while on a journey to find the Holy Grail. After some of the criticism that Indiana Jones and the Temple of Doom (1984) received, Spielberg chose to make a more lighthearted film for the next installment, as well as bringing back several elements from Raiders of the Lost Ark.”
De tempel is het enige dat blijft hangen
Ik beschouwde The Last Crusade altijd als mijn favoriete Indiana Jones-film, maar dat is niet helemaal terecht. Vanaf het moment dat Indy en zijn vader hun eindbestemming bereiken, is het mijn favoriete film, maar daar gaat nog zo veel aan vooraf. Zoveel scènes die ik eigenlijk niet heel boeiend vind. Neem het begin: de film wordt pas interessant wanneer Indy in Venetië aankomt. Het verhaal tussen Venetië en de daadwerkelijke zoektocht naar de tempel is vrij traag en voorspelbaar.
De challenges die Indy moet doorstaan in de tempel, die zijn echt heel gaaf. Die doen ook denken aan mijn favoriete scènes uit Raiders of the Lost Ark. Ze zijn spannend en avontuurlijk. Politiek gekonkel en backstabbing is gewoon niet mijn ding en laat dit derde Indy deel daar nou vol mee zitten. Kortom: doe mij maar een fan-edit van deze film met minder Nazi’s en meer actiescènes.
‘Less is more’ wat The Last Crusade betreft
Film drie van de Indiana Jones-reeks bevat te veel trage scènes en te veel slapstick die net niet aankomt. Daarnaast had de liefdesdriehoek ook echt niet gehoeven. Beetje jammer dat de trend van jonge vrouwen die voor oude(re) mannen vallen, doorzet. “Elsa, let it go” is behoorlijk van toepassing. The Last Crusade heeft hoge pieken en diepe dalen. Ietsje minder dalen en dan was deze film top geweest. On that note bereid ik me met frisse tegenzin mentaal voor op deel vier: The Crystal Skull.
The Last Crusade
Hoge pieken, diepe dalen
Goed
- Gave avonturescènes
- Toffe lore
- Muziek blijft eprisch
- Mooie shots
Niet zo
- Traag
- Slapstick die niet aankomt
- Gore liefdesdriehoek
