Twee jaar geleden verraste Netflix ons met de superenge serie The Haunting of Hill House, gebaseerd op het gelijknamige boek. In tien afleveringen leefden we mee met de Crain familie, in het heden én verleden. De ‘bent-neck lady‘ was the stuff nightmares are made of, en de Red Room in het huis was erg creepy. Hill House was (helaas) een afgerond verhaal maar de makers waren nog zeker niet klaar met de kijkers. Zo ontstond er een ‘anthology’ serie: met dezelfde makers en deels dezelfde cast, maar met een compleet ander verhaal. Dat werd The Haunting of Bly Manor, vanaf deze maand te zien op Netflix.
Waar gaat Bly Manor over?
Er is weer een groots en oud huis, een familie met een tragisch verleden met twee verhaallijnen die door elkaar lopen en er zijn weer dode mensen die niet honderd procent dood zijn of willen zijn en dus rondspoken. Tot zover de vergelijking met Hill House. Daar houdt het ook wel op, want Bly Manor is heel erg anders.
Bly Manor is eigenlijk een raamvertelling. We beginnen de eerste aflevering met een bruiloft. Als een handjevol gasten ’s avonds bij het haardvuur zit, besluit één van hen een verhaal te vertellen. Een spookverhaal… Pas dan maken we kennis met de personages waar Bly Manor om draait. Miles en Flora, broer en zus, zijn hun ouders verloren bij een ongeluk. Hun oom is te druk met werk in Londen om voor ze te zorgen in hun grote landhuis. Daarom huurt hij de jonge vrouw Dani in om voor zijn neefje en nichtje te zorgen. In het huis werken ook nog een kok, tuinier en huishoudster. Maar… wat is er eigenlijk met de vorige nanny gebeurd? En wie is die man die Dani steeds ziet?
De twee verhaallijnen lopen iedere aflevering door elkaar heen: Dani die er probeert achter te komen wat er is gebeurd in het huis, en de verhaalijn rond de vorige nanny Rebecca.
Moeilijk te overtreffen
Het moet wel gezegd: het zou praktisch onmogelijk zijn om The Haunting of Hill House te overtreffen. Die serie zat bijna perfect in elkaar en was gewoon echt heel erg eng. Er zaten niet alleen (zeer geslaagde) jump scares in, maar ook van die ‘onder je huid’ horror die nog veel beter is. Hill House was echt een bingewaardige serie met ook nog eens een fantastische cast.
Gelukkig is een deel van die cast terug voor The Haunting of Bly Manor. Voor ‘ons’ helaas geen Michiel Huisman, maar wel de geniale Crain tweeling Victoria Pedretti & Oliver Jackson-Cohen in opnieuw prominente rollen. Dit keer spelen ze geen familie: Pedretti is de nieuwe nanny en Jackson-Cohen speelt Peter, over wie je maar gewoon zo min mogelijk moet weten vooraf. Het personeel van Bly Manor en de jonge Miles en Flora worden allemaal gespeeld door ‘vers bloed’ zodat de cast een fijne mengelmoes is van oud gedienden en nieuwe acteurs. Ook Henry Thomas, Kate Siegel en Carla Gugino keren terug.
Aan de acteurs ligt het ook helemaal niet, die doen stuk voor stuk allemaal hun uiterste best en zetten hun rollen gewoon heel goed neer. Hoogvlieger van dit seizoen is zonder twijfel T’Nia Miller als Hannah Grose, de huishoudster van Bly Manor die daar al járen werkt. Hannah is een harde werker en lieve vrouw die het beste voor heeft voor Miles en Flora, maar ze lijkt er soms niet helemáál bij te zijn. Ach, iedereen dagdroomt wel eens.
Weinig horror
Waar Hill House heel erg eng was, is Bly Manor… dat gewoon niet. Er zitten een paar spooky (pun intended) scènes in, maar het is nergens nagelbijtend en zelfs degelijke jump scares ontbreken volledig. Dat ligt grotendeels aan het plot en de setting. Hill House was écht een spookhuis. Bly Manor is dat niet. Ja, er is een geschiedenis rondom het huis en diens inwoners, maar het huis zelf, daar is eigenlijk niets mis mee. Daardoor voel je je op zich gewoon op je gemak in Bly Manor. Er zijn geen kamers waar je niet naar wilt kijken, er zijn geen geheimen. Het poppenhuis van Flora is een beetje creepy, maar dat zijn vrijwel alle poppenhuizen.
Het wordt in de serie zelf ook al gezegd, maar dit is meer een love story dan een ghost story. Het is lastig de vinger er op te leggen waar Bly Manor de mist in gaat. Aan de acteurs ligt het niet, de decors zijn prachtig en de setting is origineel. Het zijn de verhaallijnen die gewoon niet lekker uit de verf komen en vrijwel allemaal niet werken. Met de uitzondering van de geniale vijfde aflevering. Deze ‘The Altar of the Dead’ is het hoogtepunt van de serie.
Conclusie
Bly Manor is geen sléchte serie. Het is het gewoon nét niet. Als dit het eerste seizoen was geweest, en Hill House diens opvolger in plaats van omgekeerd, dan was er allicht minder kritiek op de serie geweest. Maar Bly Manor haalt het gewoon echt niet bij Hill House. De serie is nergens echt eng en het verhaal is zwak tot matig. Alsnog zal je door deze serie vliegen, er zitten genoeg twistjes in om verder te willen kijken. Maar daarna Hill House nog eens kijken is wel een aanrader, dan zit je tenminste niet met een domper achteraf van ‘was dit het nou?’. Toch hoop ik op een derde seizoen, met deze fijne cast maar wel met een beter en vooral enger verhaal.
The Haunting of Bly Manor
Goed maar niet eng
Goed
- Fijne en goede cast
- Mooie decors en setting
- Aflevering 5
Niet zo
- Veel minder eng dan Hill House
- Voorspelbaar op de meeste punten
- Geen enge sfeer
