Met een huidige score van 4.32 op GoodReads (gebaseerd op ruim 1 miljoen beoordelingen) is A Good Girl’s Guide to Murder (AGGGTM) een ware trend in de YA-boekenwereld. Het was dan ook een kwestie van tijd voordat het boek verfilmd zou worden. Inmiddels is de serie gebaseerd op het boek te zien op Netflix. Fans zijn enthousiast, maar is dat ook terecht?
Waar gaat A Good Girl’s Guide to Murder over?
Het is vijf jaar geleden sinds de populaire middelbare scholier Andie Bell werd vermoord door haar vriend, Sal Singh, die daarna zelfmoord pleegde. Tenminste, dat is wat iedereen in het stadje Fairview gelooft, inclusief de politie. Maar Pip Fitz-Amobi, nu zelf laatstejaars op dezelfde middelbare school, ziet hoe de gruwelijke moord haar geboortestad nog steeds in zijn greep houdt en ze denkt dat er meer aan de hand is. Pip begint haar eigen onderzoek als ze de zaak bekijkt voor haar afstudeerproject. Ze is vastbesloten om dit mysterie tot op de bodem uit te zoeken. Maar als Sal het niet heeft gedaan, betekent dat er nog steeds een moordenaar rondloopt – en Pip nu misschien zelf in gevaar is.
Eerst het boek, een voordeel of nadeel?
Als lezer van de boekenserie ben ik in principe in het voordeel, maar tegelijkertijd ben ik ook benadeeld. Ik was namelijk erg enthousiast over de boeken, dus daardoor had de serie al een streepje voor. Maar het nadeel is dat ik de grote lijnen van het verhaal nog wist en dus vanaf het begin anders tegen de serie en de personages aankeek. Het haalde als het ware een verrassingselement weg. Desalniettemin was het fantastisch om het werk van Holly Jackson tot leven te zien komen op een scherm.
Eerst even erin komen…
Toen ik voor het eerst aan A Good Girl’s Guide To Murder begon, moest ik er even inkomen. Het boek bevat namelijk behoorlijk wat logboeknotities, appjes, uitgetypte ondervragingen en meer van zulke originele typografie. In een serie is dit uiteraard veel gemakkelijker uit te beelden door de ondervraging tussen twee personen daadwerkelijk plaats te laten vinden. Ook helpt de grote wand in Pips slaapkamer waar ze alles van haar onderzoek op bijhoudt.
Personages en acteerwerk
Verder waren er in het boek ook heel wat personages om te leren kennen voordat het verhaal enigszins op gang kwam en Pip mensen op het spoor kreeg. In de serie is dit anders. De introductie van de personages gaat in een vrij rap tempo en doordat je gelijk gezichten bij de personages hebt, is het gemakkelijker hen uit elkaar te houden. Wel lijkt het alsof de acteurs, waarvan een hoop nieuwe gezichten, er even in moeten komen. De vriendenclub van Pip voelt vanaf het begin wel als een hecht groepje. Maar veel andere personages lijken zich expres iets te verdacht of afzijdig te gedragen waardoor je wellicht vanaf het begin de juiste dader(s) aan kan wijzen. Ik ben wel benieuwd of dit voor mensen die de boeken niet gelezen hebben, ook zo is, of dat dit voornamelijk is voor degenen die het wel gelezen hebben.
Pip(pa)
Iets wat ik in het boek zo nu en dan ook ervoer, komt in de serie ook duidelijk naar voren. Pip is geen alledaags, toegankelijk en sympathiek personage. Sommige beslissingen die ze neemt of dingen die ze doet zijn ronduit impulsief. En hoewel ze een hechte vriendengroep heeft, raakt ze steeds verder van hen verwijderd naarmate ze zich meer op haar onderzoek stort. Het is dan ook maar de vraag of wat ze aan het doen is altijd even realistisch is. Bijvoorbeeld met de bedreigingen die ze op een gegeven moment ontvangt, maar waarover ze niemand vertelt. Zouden anderen dat in haar plaats ook zo doen? Of is dat iets wat bij Pips personage hoort? Wellicht dat dat ervoor nodig is om een politiezaak van zo veel jaar geleden proberen te ontrafelen.
Ik denk dat we wel kunnen stellen dat Emma Myers (bekend uit Wednesday) Pippa echt tot leven heeft gebracht. Het enige waar ik niet echt een kijk op kon krijgen was de chemie tussen Pip en Ravi in de serie. In het boek voelde het wel prima, wellicht omdat het daarin meer werd uitgediept. In de serie voelde het meer geforceerd, alsof dit aan het eind voor hen beide de enige optie was.
De spanning stijgt
De spanningsopbouw in A Good Girl’s Guide to Murder is goed neergezet. Pip komt steeds meer te weten over wat er vijf jaar geleden gebeurd is. Eerst is alles nog een beetje vaag en onsamenhangend. Je weet dat ze iets op het spoor is, maar klopt het wel allemaal wat ze ontdekt en te horen krijgt? Terwijl ze meer mensen spreekt, worden zinnen soms bewust niet afgemaakt, of wordt er bewust een hint naar iets gegeven, wat veel later pas echt beter in het plaatje past omdat je de rest van de context nog miste.
Wat dat betreft zit het verhaal goed in elkaar omdat je pas aan het eind alle linkjes kunt leggen die op Pippa’s kamermuur uitgestippeld waren. Er komen ook wel wat heftige en belangrijke thematieken aan bod. Niet alleen het verlies van een ouder en racisme. Maar ook drugsmisbruik, aanranding en consent. De ernst van deze elementen wordt goed weergeven en wordt ook niet al te licht mee omgegaan.
Is A Good Girl’s Guide To Murder bingeworthy?
Jazeker! Op een gegeven moment wil je niets liever dan de laatste 3 afleveringen allemaal achter elkaar kijken. Hoe meer Pip ontdekt, hoe dieper ze zichzelf in de nesten werkt. De puzzelstukjes beginnen op hun plek te vallen en alles zit uiteindelijk toch net even anders in elkaar dan je verwacht. Wat dat betreft is deze serie echt perfect om te bingen.
Boek of serie?
Moet je eerst het boek lezen en dan de serie kijken? Dat is altijd een prangende vraag. Sommigen zeggen altijd ‘ja’ terwijl er genoeg mensen zeggen dat dat niet per se nodig is. Ik denk ook dat dat niet het geval is. Zoals ik eerder al noemde was ik zowel in het voordeel als benadeeld doordat ik de verloop al wist. Dit nam een stukje van de spanning weg, ook al komen niet alle details uit de serie overeen met die uit het boek. Maar… doet de Netflix-serie het boek eer aan? Ja, dat vind ik wel. Ik had na het lezen van het boek en na het kijken van de serie ongeveer dezelfde reactie, waardoor ik ervanuit kan gaan dat dat een heel goed teken is!