Van The Last Mapmaker had ik niet per se hoge verwachtingen, maar wauw. Dit boek sloot precies aan op wat ik nodig heb in een verhaal. Geen romantiek, veel spanning en avontuur, diepgaande complexe relaties tussen personages, een beetje fantasy en een hartverwarmend einde. The Last Mapmaker is een urban fantasyboek dat tussen middle grade en young adult in zit, met wat Thaise invloeden. Wat wil je nog meer?
Disclaimer: zelf ben ik niet aseksueel, maar omdat er geen romantiek (nouja, één zinnetje in het laatste hoofdstuk) in The Last Mapmaker zit, denk ik dat het heel geschikt is voor mensen die wel aseksueel zijn. Perfect voor pride month en daarbuiten!
Waar gaat The Last Mapmaker over?
A high-seas adventure set in a Thai-inspired fantasy world
As assistant to Mangkon’s most celebrated mapmaker, twelve-year-old Sai plays the part of a well-bred young lady with a glittering future. In reality, her father is a conman—and in a kingdom where the status of one’s ancestors dictates their social position, the truth could ruin her. Sai seizes the chance to join an expedition to chart the southern seas, but she isn’t the only one aboard with secrets. When Sai learns that the ship might be heading for the fabled Sunderlands—a land of dragons, dangers, and riches beyond imagining—she must weigh the cost of her dreams.
Vooral in het begin is het ietwat kinderlijk
In het begin van The Last Mapmaker zit behoorlijk wat herhaling en daardoor voelt het wat jong. Tegelijkertijd komen er harde onderwerpen aan bod zoals armoede, buitengesloten worden van de samenleving en een toxische band met je vader. Na een paar hoofdstukken voelt het verhaal al wat volwassener. Die trend trekt gelukkig door tot het einde van het boek.
The Last Mapmaker gaat over vriendschap en familiebanden
Dit boek is ontzettend meeslepend. Ik root meteen voor Sai. Het verhaal gaat over haar band met haar vader, met haar mentor, met haar leeftijdsgenoten die haar buitensluiten, met de eerste vriend die ze maakt. Ook is er een grote rol voor de band tussen zussen. Door die complexe relaties heeft het verhaal veel persoonlijke ontwikkeling en hebben de personages diepgang. Dat is echt supertof. En dat zegt iemand die een grote voorkeur heeft voor plot-based boeken in plaats van character-based. Ik miste de romantiek totaal niet.
Maar wat is het probleem met Sai’s geheim nou precies?
Het enige echte minpunt aan The Last Mapmaker is dat ik de urgentie van het bewaren van Sai’s geheim nooit écht heb gevoeld. Het werd wel benadrukt, maar ik kon er niet helemaal in meegaan. De dreiging had voor mij aangedikt mogen worden, de consequenties, in plaats van de angst. Die kwam namelijk wel goed over. Sowieso had de auteur iets meer ‘show’ in plaats van ‘tell’ kunnen toepassen.
En de titel past niet helemaal
Wat ik alleen nog steeds niet begrijp, is waarom het boek The Last Mapmaker heet. Het laatste hoofdstuk beschrijft naar mijn mening juist het tegenovergestelde namelijk. Het hele verhaal draait om het maken van kaarten en kaartenmaker zijn, dus dat past perfect. Maar waarom de laatste?
The Last Mapmaker is een van mijn favoriete boeken geworden
Het verhaal is zó menselijk. Dat besefte ik pas toen ik het uit had (en ik om het einde aan het huilen was). Niemand doet iets zonder motivatie. Er heerst een perfecte balans tussen het juiste willen doen en voor jezelf kiezen. Als je niets hebt, ga je niet alles op alles zetten, alleen maar zodat je je niet schuldig voelt. Nee, dan kies je voor een optie waar je zelf ook iets aan hebt. Iedereen is tot op zekere hoogte egoïstisch en The Last Mapmaker weet die grens goed op te zoeken. Het is ontzettend realistisch wat dat betreft.
De personages, het plot, de worldbuilding, alles was gewoon top. Niet alle plotwendingen waren even verrassend, maar dat vond ik niet erg. Ik had dit boek in een oogwenk uit. Ondanks dat het om een hoofdpersoon van dertien jaar oud gaat, raad ik het ook zeker aan voor de meer volwassen lezers. Een must-read!