Recensie: Hof van zilveren vlammen had beter gekund

Ah, Sarah J. Maas. Geliefd bij vele lezers, maar er is ook zeker een groep die wat minder enthousiast wordt van haar schrijfstijl. Persoonlijk vind ik haar boeken best vermakelijk, dus was ik wel redelijk enthousiast dat er weer een nieuw deel in de ACOTAR serie werd aangekondigd. Het hof van zilveren vlammen is een boek voornamelijk vanuit het perspectief van Nesta Archeron. Een personage dat door veel fans van de serie niet leuk gevonden werd. Eerlijk gezegd heb ik haar altijd wel een van de meest interessante personages gevonden. Ik was dus blij dat haar personage eindelijk de spotlight krijgt. Hoewel Het hof van zilveren vlammen een aantal dingen goed doet, voelt het geheel toch een beetje als een gemiste kans. Het boek heeft namelijk meer dan 700 pagina’s, maar het voelt alsof het verhaal pas in de laatste 200 pagina’s begint.

Waar gaat Het hof van zilveren vlammen over?

Neste Archeron is nooit de makkelijkste geweest. Ze is altijd snel boos en vindt het moeilijk om anderen te vergeven. Sinds ze gedwongen werd om Hoge Fae te worden, heeft ze moeite om zich aan te passen aan deze nieuwe wereld. Daarnaast is het voor haar onmogelijk om de gebeurtenissen van de oorlog tegen Hybern te vergeten.

De persoon die haar het meest irriteert is Cassian, die de taak heeft gekregen om op Nesta te passen. Nesta voelt echter niet alleen irritatie voor hem. Het vuur tussen de twee is niet te ontkennen en hoe dichterbij elkaar ze moeten zijn, hoe heter dat vuur wordt.

In de tussentijd zijn er ook nog de verradelijke menselijke koninginnen die terug zijn gekeerd naar het continent na de oorlog. Ze hebben een nieuwe alliantie gesloten. Eentje die de pas gevonden vrede weer kan vernietigen. De enige manier waarop ze gestopt kunnen worden is als Cassian en Nesta duiken in hun eigen verleden. Ze vechten echter niet alleen tegen de monsters van buitenaf, maar ook die binnenin hen zitten.

Goede ontwikkeling van personages maar mager verhaal

Nesta is altijd al een onbegrepen personage geweest. Ze had niet veel achtergrond, behalve dat ze een kreng was. Het hof van zilveren vlammen brengt daar verandering in. Maas laat prima zien hoe Nesta worstelt met haar mentale gesteldheid. Haar persoonlijkheid is het resultaat van haar opvoeding en alles wat ze heeft meegemaakt. Eindelijk krijgt ze in dit boek de kans om een driedimensionaal personage te worden. Haar relatie met Cassian is aandoenlijk en het laat zien dat we nooit weten wat voor gevechten iemand voert met zichzelf. Verder wordt Cassian verder uitgediept, maar de overige personages verdwijnen eigenlijk voor het grootste deel naar de achtergrond. Dat is niet erg, want van de meeste personages weten we al genoeg vanuit de eerdere boeken.

Dat gezegd hebbende is dit niet het verhaal dat Nesta verdient. Het grootste deel van het boek bestaat uit beschrijvingen van hoe Nesta traint en sterker wordt, wat prima is, maar op een gegeven moment weten we wel dat ze push ups kan doen. De scènes dragen ook wel bij aan het bouwen van de relaties tussen Nesta en haar twee vriendinnen Gwen en Emilie, en toch werd het op een gegeven moment een beetje saai. Tel daarbij ook de eindeloze seks scènes op, die vast voor veel lezers een reden zijn om het boek te lezen. Toch droegen ook deze momenten weinig bij aan het verhaal. De eerdere boeken hadden ook veel seks, maar het wordt wel enigszins overdreven in Hof van zilveren vlammen.

Het eindeloze gebruik van male en female en niet te vergeten mate is iets wat je kunt verwachten in een Maas boek. Op een gegeven moment raak je er wel aan gewend.

Het overkoepelende conflict

Pas in het laatste deel van het boek kwam er eindelijk echt actie. Dit was het moment waarop ik dacht: “Ik zou eigenlijk wel een heel boek willen lezen waarin dit verhaal centraal staat.” De ontwikkeling van Nesta is prima en erg belangrijk. Het resultaat is echter een flinterdun overkoepelend conflict wat de rode draad van het verhaal zou moeten zijn. De gevreesde antagonist wordt eigenlijk zonder al teveel moeite verslagen. Het is jammer, want daardoor krijg ik het gevoel dat het boek met gemak 300 pagina’s minder dik had hoeven zijn, en er zou eigenlijk weinig aan het verhaal verloren zijn gegaan.

Conclusie

Voor de echte fans van Maas is dit natuurlijk een boek dat ze moeten lezen, maar het is zeker niet de beste in de serie. Dat is jammer, want Nesta is een ontzettend interessant personage. Hopelijk zorgt Maas er met eventuele vervolgdelen voor dat Nesta het spannende verhaal krijgt dat ze verdient. Haar personage heeft nu in ieder geval een hele ontwikkeling doorgemaakt, dus nu is het tijd voor wat actie.

3.25

Verhaal

2.5/5

Personages

3.8/5

Romantiek

3.5/5

Schrijfstijl

3.3/5

Goed

• Goede karakterontwikkeling

Niet zo

• Weinig echt verhaal