Blood & Honey is helaas een stuk minder spannend dan Serpent & Dove, en juist meer deprimerend. Dat in combinatie met dat het plot ontzettend traag op gang komt, maakt het moeilijk inkomen. Wat blijft er dan over? Romantiek, en ook dat was teleurstellend. Kortom: Serpent & Dove kun je helaas beter als stand alone lezen.
Disclaimer: deze review sluit totaal niet aan op onze review van Heks & Jager. Die is namelijk door iemand anders geschreven dan deze review. Ik ben een stuk minder positief over Serpent & Dove, dus zal mijn review van Blood & Honey dat ook zijn.
Waar gaat Blood & Honey van Shelby Mahurin over?
“After narrowly escaping death at the hands of the Dames Blanches, Lou, Reid, Coco, and Ansel are on the run from coven, kingdom, and church—fugitives with nowhere to hide. To elude the scores of witches and throngs of chasseurs at their heels, Lou and Reid need allies. Strong ones. But protection comes at a price, and the group is forced to embark on separate quests to build their forces. As Lou and Reid try to close the widening rift between them, the dastardly Morgane baits them in a lethal game of cat and mouse that threatens to destroy something worth more than any coven.”
Problemen die ook in Blood & Honey zitten
Omdat de problemen die ik met Serpent & Dove had niet in de Heks & Jager review zitten, behandel ik hier degene die terugkomen in Blood & Honey.
- Ook dit boek probeert feministisch over te komen, maar heeft seksistische ondertonen zoals girl on girl haat die wordt aangemoedigd.
- Gebrekkige diversiteit. Bijvoorbeeld A C’s review op Goodreads legt hier meer over uit, maar ook diverse reviews over Serpent & Dove kaarten dit aan. A C zegt onder andere: “Coco is the epitome of the “slutty/flirtatious bi/pan and she is one of the few LGBTQ reps in this book. The LGBTQ community deserves better than “slutty bi/pan”.”
- Bijna alle personages hebben nog steeds een oppervlakkige persoonlijkheid, waaronder stereotiepe slechteriken. De twee hoofdpersonen zijn nog steeds niet likable.
- Net als in Serpent & Dove is het Franse taalgebruik vaak incorrect. Persoonlijk stoorde ik me daar niet heel erg aan, maar het is begrijpelijk als je daar wel over valt.
- In boek 1 wordt er behoorlijk casual omgegaan met seks in een tijd dat je makkelijk een SOA oploopt of zwanger raakt. In boek 2 hebben we het ineens over veilige seks, maar hoe dan? Hoe als je op de vlucht bent in een middeleeuwse wereld heb je veilige seks?
- Het einde van Morgane’s rol in dit boek is wéér een enorme anticlimax.
Nieuwe problemen
- Overbodig veel scheldwoorden. Daardoor verliezen ze hun kracht.
- Er worden zo ontzettend veel domme keuzes gemaakt in de eerste 100 bladzijden alleen al. Dat is onrealistisch en frustrerend.
- Lazy writing: een vechtscène tussen Reid en drie chasseurs had heel gaaf kunnen zijn, maar werd gewoon overgeslagen.
- Waarom is Lou niet voorzichtiger met Reids geheim en bazuint ze het rond tijdens het kroeggevecht?
Relatieproblemen
Zoals Denise op Goodreads zegt: “I am so incredibly pissed about how Reid and Lou’s relationship problems are solved. Every time they encounter a serious personal issue the author will contrive a life-or-death scenario that forces them to reaffirm how much they care about each other. It’s great you don’t want each other dead; that was never the issue. Nothing is ever actually addressed or worked through!!”
Romantiek is ver te zoeken
De ‘enemies to lovers’ guilty pleasure romantiek is dé reden dat ik Serpent & Dove heb gelezen. Die was nauwelijks tot niet aanwezig in Blood & Honey. Niet tussen Lou & Reid en niet tussen Coco & andere mensen. Er waren amper luchtige momenten en gezellige lichtpuntjes, wat dit boek zwaarder maakt dan deel één. De sexscène viel ook tegen, juist omdat ik positief verrast was door degene uit Serpent & Dove. Het is extra teleurstellend dat de romantiek ook tegenvalt, omdat het met het plot en de spanning niet opschiet.
Wat kon ik wel waarderen aan Blood & Honey?
De schrijfstijl leest lekker weg en de spannende stukken in dit verhaal zijn ook wel echt spannend. Was alles in Blood & Honey maar zo goed als wat er gebeurde met de weerwolven of in de catacomben. Ik had graag veel meer gelezen van de world building rondom de Dames Rouges en de weerwolven. Ik bedoel: de weerwolven hebben niet eens een naam voor hun groep, zoals de heksen Dames Blanches en Dames Rouges hebben. Ook werd er in dit boek slim omgegaan met het vermijden van exposition.
Blood & Honey haalt het niet bij Serpent & Dove
Ondanks dat Blood & Honey wat persoonlijke ontwikkeling, diversiteit, spanning en romantiek bevat, was het voor mij niet genoeg om het te kunnen aanraden. Ja, de climax was hartverscheurend, krachtig en frustrerend tegelijk. Ja, de laatste plotwending had ik echt niet zien aankomen. Ja, ik moest bijna huilen om Adriens verhaal. Nee, het is niet de moeite. Serpent & Dove kun je beter als stand alone lezen.