Naast de maandelijks YA-Fantasy boeken die door Fairyloot worden uitgekozen en tot echte pareltjes worden getransformeerd, verstrekken zij ook volwassen fantasyboeken. Het laatste nieuwe boek van Roshani Chokshi: The Last Tale of the Flower Bride valt ook in dit genre. De eerste reacties waren lovend en het boek werd vooral aangeraden voor lezers van Mexican Gothic en The Invisible Life of Addie LaRue. Die laatste is een van mijn favoriete boeken, dus ik was heel benieuwd wat ik ervan zou vinden.
Waar gaat The Last Tale of the Flower Bride over?
Er was eens een man die in sprookjes geloofde, getrouwd met een mooie, mysterieuze vrouw genaamd Indigo Maxwell-Casteñada. Ze wisselden geschenken en verhalen uit en geloofden dat ze nog lang en gelukkig zouden leven. In ruil voor haar liefde ontlokte Indigo een belofte: haar bruidegom mag niets van haar verleden vernemen.
Als Indigo’s tante op sterven ligt, reist het tweetal af naar het huis waar ze opgroeide: het Huis van Dromen. Daar merkt haar bruidegom al snel dat hij niet in staat is weerstand te bieden aan alle geheimen van zijn vrouw, waaronder Indigo’s jeugdvriendin die plotseling verdween: Azure. Het huis laat fantasie en realiteit in elkaar overlopen en daardoor dreigt niet alleen hun huwelijk uit elkaar te spatten…
Fantasievol en mysterieus
In de eerste hoofdstukken wordt al duidelijk dat de schrijfwijze van dit verhaal net even anders is dan je gewend bent. Ja, het verhaal wordt in eerste instantie gewoon vanuit het perspectief van de bruidegom vertelt, maar het wonderbaarlijke en mysterieuze zit hem meer in de manier waarop het verhaal verteld wordt. De manier waarop Indigo en haar man elkaar hebben leren kennen is aan de ene kant vrij normaal. Aan de andere kant is het geromantiseerd en volgestopt met fantasievolle elementen. Sommige dingen zijn mooi beschreven, maar het maakt het verhaal ook ongrijpbaar. Je vraagt je vanaf het begin van het verhaal af: wat is fantasie en wat is werkelijkheid?
Zweverige raadsels
Naarmate dat het verhaal vordert is het telkens de vraag waar het plot precies naartoe wil gaan. Er wordt zo nu en dan in zweverige raadsels geschreven waardoor het verhaal heel dromerig en onrealistisch aanvoelt. Alsof de hoofdpersonages in een universum leven wat wij niet kennen of niet kunnen zien. Aan de ene kant bevordert dit de magische en ongrijpbare sfeer, maar het roept ook een vorm van distantiëring op. Hoe raadselachtiger de gebeurtenissen, hoe minder makkelijk je je in de personages kunt verplaatsen.
Toch zit er iets tussen wat de aandacht blijft trekken, waaronder de vraag wat er precies tussen Indigo en Azure is gebeurd. Zo is Indigo een interessant en intens personage. Dat maakt haar gevaarlijk, maar ook voorspelbaar. Azure is meer ongrijpbaar, net als haar motieven. Ze heeft geen gemakkelijk leven en wat haar uiteindelijke rol in het geheel zal zijn, is onduidelijk.
Oneindig veel mogelijkheden
Na de eerste hoofdstukken wordt Azure’s perspectief van jaren geleden ook beschreven. Beide verhaallijnen hebben verschillende raadsels die je als lezer wilt oplossen. Maar ergens, voordat ik de honderdste bladzijde omsloeg, viel mij een detail op, waardoor er een vermoeden ontstond van wat de clou van het verhaal zou kunnen zijn. Die ingeving is me nooit echt ontschoten, maar de auteur wist me gedurende de rest van het verhaal wel aan het twijfelen te brengen, er waren oneindig veel mogelijkheden waarop het allemaal had kunnen eindigen. Helaas bleek, pas helemaal aan het eind, mijn vermoeden toch te kloppen. Wat de grootste en belangrijkste plot twist van het verhaal had moeten zijn, bleek ik allang voorspeld te hebben.
The Last Tale of the Flower Bride vergt toewijding
The Last Tale of the Flower Bride is een mysterieus, fantasievol en raadselachtig boek. Het vergt enige toewijding van de lezer om je gedurende de hoofdstukken aan het verhaal vast te blijven houden omdat het op een bijzondere manier ongrijpbaar is. Aan het eind zijn dan ook niet al je vragen beantwoord waardoor je de kleine leegtes die resten, zelf verder in zal moeten vullen.