Het is het jaar 1985 als een drugsdrop verkeerd gaat en er veel, heel veel cocaïne terecht komt in een natuurreservaat. Een zwarte beer had welgeteld 40 plastic containers vol cocaïne naar binnen gewerkt. Deze beer werd echter niet moordlustig, zoals in de nieuwe Elizabeth Banks film Cocaine Bear. In plaats daarvan stierf de beer, wat meer in de lijn der verwachting ligt als je zoveel drugs in je systeem hebt. In Cocaine Bear vliegen de ledematen echter in het rond als verschillende groepen zich in het natuurreservaat bevinden op het moment dat er een beer high is door cocaïne. Eerlijk is eerlijk, deze film is een culturele reset die je het beste kunt kijken in een zaal vol filmliefhebbers met droge humor.
Waar gaat Cocaine Bear over?
Door een fout van een drugrunner raakt er heel erg veel cocaïne vermist in een natuurreservaat. Dit is slecht nieuws voor drugsbaas Syd (Ray Liotta) die boze Colombianen aan zijn deur heeft staan. Hij stuurt Daveed (O’Shea Jackson Jr.) samen met zijn zoon Eddie (Alden Ehrenreich) op pad om de drugs op te halen. Intussen is de dochter (Brooklynn Prince) van Shari (Keri Russell) naar het natuurreservaat gegaan om een waterval te schilderen. Ze heeft haar vriendje Henry (Christian Convery) meegenomen. De twee vinden pakketten vol cocaïne in het reservaat. Het blijkt echter dat er ook een beer ronddwaalt die high is van het spul en op zoek is naar meer spul om te snuiven en ledematen om van lichamen af te trekken.
Een melige film
Er zijn films die zo slecht zijn, dat ze goed zijn. Er zijn ook films die denken goed te zijn, maar gewoon erg slecht zijn. En er zijn films zoals Cocaine Bear, die precies de juiste balans weet te vinden. Als je een emotioneel avontuur zoekt met oscarwaardige performances dan moet je verder zoeken. Cocaine Bear is over de top, zo droog als de Sahara, maar wel een ontzettend leuke film om te kijken. Zeker als je een paar vrienden verzameld die dit cinematische hoogstandje ook niet al te serieus nemen.
Voordat ik deze film ging kijken las ik veel recensies waarin stonden dat de grappen niet grappig waren of niet aankwamen. In de zaal waar ik in zat was dit echter niet het geval. Iedere keer dat de beer of een van de personages iets absurds deden, werd er hard gelachen. Sommige grappen zijn daadwerkelijk zo over de top dat je je vooral afvraagt hoe iemand dit ooit heeft kunnen verzinnen.
Het acteerwerk in de film is wisselend, wat te verwachten is van een horrorkomedie als deze. Als hoogtepunt hebben we O’Shea Jackson Jr. en Alden Ehrenreich die enorm veel chemie hebben. Jackson Jr. brengt zijn stoïcijnse stoere manpersona goed over en het gaat prima samen met Ehrenreichs emotionele Eddie, die nog altijd rouwt om de dood van zijn vrouw. Wees echter niet bang dat er teveel emotionele lagen in de film zitten. Zelfs de momenten van rouw worden geridiculiseerd.
De beer is het beste van de hele film
Geen echte beren zijn gebruikt tijdens het maken van deze film. In plaats daarvan wordt de beer gespeeld stuntman Allan Henry met een motion capture pak. De beer ziet er verbazingwekkend goed uit voor een film die zo melig is. Natuurlijk zijn de bewegingen van de beer wat meer vermenselijkt en uitvergroot, maar het realisme is nog steeds groot genoeg om toch nog enige angst in te boezemen. Het geweld is vaak erg grafisch, maar wel op een komische manier waardoor het ook voor onze niet-horrorhelden prima te kijken is. Dit alles met een fantastische soundtrack (zo is het gebruik van Just Can’t Get Enough van Depeche Mode perfect) en je hebt een prima vermakelijke film.
Conclusie
Is dit de beste film die je ooit zult zien? Natuurlijk niet. Het is een film met de naam Cocaine Bear, wat verwacht je anders? Toch heeft de film alles in zich om een cult klassieker te worden. Leg je verwachtingen niet te high en geniet van een melige rit.
Cocaine Bear
