De nieuwe mini-serie Sirens op Netflix is gebaseerd op een toneelstuk genaamd Elemeno Pea. Het is een verhaal die we al op veel verschillende manieren eerder voorbij hebben zien komen. Toch is er iets waardoor deze serie zich weet te onderscheiden van de rest. Wellicht komt het door de sterke cast die de aandacht weet vast te houden, of toch het sluimerende mysterie dat de levens van rijke mensen zo verslavend maakt. Hoe dan ook, Sirens is een serie die bijna hypnotiserend is.

Waar gaat Sirens over?
Devon (Meghann Fahy) is het zat dat ze alleen moet zorgen voor haar dementerende vader. Zo erg zelfs dat ze ruim 17 uur reist om haar zus Simone (Milly Alcock) te verrassen. Simone werkt als personal assistent op een afgelegen eiland voor de mysterieuze Michaela (Julienne Moore). Ze heeft een perfect leven opgebouwd en daar past haar wilde zus niet tussen. Devon vindt het maar niets dat haar zus zo in trance lijkt rondom haar baas. Vandaar dat ze besluit om de waarheid rondom Michaela boven tafel te krijgen.
Indrukwekkende cast
Het verhaal van Sirens gaat op veel momenten alle kanten op, maar het is de sterke cast die ervoor zorgt dat je blijft kijken. Toch is het Julianne Moore waar je je ogen niet vanaf kunt houden. Haar neppe lach en hypnotiserende stem zorgen ervoor dat de aandacht naar haar verschuift in iedere scène waar ze in is te zien. Haar personage heeft iets ongrijpbaars en als kijker weet je niet of je haar nu moet haten of van haar moet houden.
De kern van de serie zit hem in de relatie die Michaela heeft met haar jonge assistente, ook een sterke rol van Alcock. Net als de vogels die Michaela rehabiliteert, wil ze zich over Simone ontfermen alsof zij een jong gewond vogeltje is. In de tussentijd verandert ze Simone langzaam in een kloon van haar. De band tussen de twee voelt soms bijna seksueel, met shots die lang blijven hangen op hun verlangende blikken en aanrakingen. Hoewel Devon haar best doet om Michaela aan de schandpaal te nagelen, wordt ook zij langzaam meegezogen in haar wereld.

Een kijkje in de wereld van de rijken
Sirens is het sterkst op het moment dat het mysterie nog sluimert onder de oppervlakte. Het is moeilijk om als kijker erachter te komen wat er nu precies gaande is en juist dat maakt de serie zo indrukwekkend. De humor in de serie is vrij subtiel en komt vooral van de gewone mensen die werken voor de rijkelui. Zij geven live commentaar op de absurditeit van het rijkdom dat we zien. Vanaf de vierde aflevering is de humor echter verder te zoeken en verandert de serie meer in een melodrama. Dat maakt dat het verhaal soms all over the place is en minder focus heeft. Toch wordt dit nooit storend. Er is geen minuut van enkel opvulling en het tempo blijft er de gehele serie goed in. Wat dat betreft zijn de slechts vijf afleveringen een zege.
Conclusie
Na White Lotus konden we natuurlijk geen genoeg krijgen van nog meer rijke mensen drama. Sirens heeft genoeg mysterie en humor om je aandacht vast te houden. Het tempo blijft er ten alle tijden in en het is niet gek dat de cast zich voelden aangetrokken tot dit script. Het einde van de serie is vrij open, dus wellicht dat er ruimte is voor een eventueel tweede seizoen. Laten we daarvoor de Netflix Goden verzoeken om ons eindelijk meer seizoenen van een goede serie te geven.