Terwijl de Stephen King fans geduldig wachten op het tweede deel van IT zit Hollywood niet stil. Regelmatig worden zijn verhalen opgepakt om voor het eerst of in de vorm van een remake te verschijnen op het witte doek of tv. Ditmaal is het de beurt aan zijn klassieker Pet Sematary uit 1983, die in 1989 al een verfilming kreeg. Kan het verhaal je dertig jaar later nog steeds slapeloze nachten bezorgen of was dit er een die beter begraven kon blijven?
Het verhaal van Pet Sematary
In Pet Sematary volgen we de familie Creed. Vader Louis en moeder Rachel besluiten het rustiger aan te doen en verhuizen weg uit de grote stad. Louis is dokter en gaat werken op een campus om vaker thuis te zijn bij zijn dochter Ellie en zijn zoon Gage. Hun huis ligt aan een drukke weg. In de bossen erachter blijkt een begraafplaats te liggen waar de plaatselijke bewoners hun huisdieren een laatste rustplaats bieden. Louis vindt het een onschuldige traditie en besteedt er niet veel aandacht aan totdat de familiekat wordt aangereden. Op aanraden van buurman Jud begraaft Louis de kat net iets buiten de – in de titel genoemde – begraafplaats. Wanneer de kat de volgende dag weer rondloopt, lijkt alles bij het oude. Maar wat dood is, kan beter dood blijven. Louis’ acties leiden zijn familie een pad op waarvan hij niet meer kan wijken.
Remake
Net als de eerste verfilming brengt ook deze versie het grootste gedeelte een ode aan het boek door niet te veel van het origineel af te wijken. De belangrijkste gebeurtenissen worden neergezet in goed gefilmde scènes. Toch is het de vraag of deze remake echt nodig was. De enkele wijzigingen aan het bronmateriaal zorgen ervoor dat Pet Sematary een aantal horrorclichés omarmt. Uit het niets hebben we te maken met een mythisch wezen en enge kinderen met maskers die verder weinig toevoeging hebben aan het verhaal. De eerste helft van de film focust zich te veel op jump scares die een goede Stephen King-verfilming niet nodig heeft. De horrormeester staat erom bekend dat hij verhalen kan opbouwen waarbij het gruwelijke bovennatuurlijke soms ondergesneeuwd raakt door de daden van de mensen. Het boek focust zich meer op hoe men naar de dood kijkt en hoe gemakkelijk we verleid kunnen worden.
Spoiler
De film doet zijn best te leiden naar het moment waar het uiteindelijk om draait. Helaas verpestte de trailer deze scène. Voor degene die de trailer of de film nog niet hebben gezien, is het slim om even naar het volgende kopje te gaan. Iedere kenner van het originele verhaal weet wat er gaat gebeuren. Louis’ zoon wordt op de drukke weg aangereden en na de gebeurtenissen met de kat is het niet verwonderlijk wat Louis wil proberen.
Nu echter heeft de remake een twist toegepast die iedere kenner en nieuwe bezoeker op het puntje van zijn stoel had kunnen krijgen. Het moment dat we kennen, Gage die de weg op loopt en aangereden gaat worden, wordt goed en verwachtingsvol opgebouwd. Je weet wat er gaat gebeuren dus echt een impact verwacht je niet; totdat Gage gered wordt en de vrachtwagen niet Louis’ zoon raakt, maar zijn dochter. Helaas is dit moment compleet verpest doordat het gewoon is opgenomen in de trailer.
Uiteindelijk probeert deze versie ons ook nog een nieuw einde te geven. Helaas slaan zij wederom de weg van de clichés in en missen we het einde dat de rillingen over onze ruggengraat deed lopen.
Goed herrezen
Wat echter niet vergeten mag worden is dat de film een uitstekende cast heeft verzameld. John Lithgow (3rd Rock from the Sun, Interstellar) laat zien dat hij een acteur is die qua mimiek en persoonlijkheid volledig kan veranderen voor zijn rol. Jeté Laurence, die dochter Ellie Creed speelt, maakt in de film een overtuigende transformatie door. Ze is een jonge acteur die haar rol aankan. Ook de andere acteurs weten hun personages goed neer te zetten, ondanks het materiaal dat ze kregen.
Conclusie
Blijkbaar is dertig jaar te vroeg om een klassieke King uit de dood te doen herrijzen. Pet Sematary had zich beter kunnen omdraaien in zijn graf. Met de overbodige jump scares en toegevoegde horrorclichés konden zelfs de acteurs een van Kings beste werken niet redden. De enkele momenten die de film had kunnen redden zijn helaas te vroeg verspeeld. Maar voor wie de trailer nog niet heeft gezien en het originele verhaal niet kent, is het een traditionele horror waar je even zoet mee kunt zijn.