Recensie: Aquaman is de leukste DCEU film tot nu toe

DC heeft een heleboel interessante personages. Toch slaat de studio met hun DCEU vaker de plank mis dan dat ze die plank wel raken. Suicide Squad had weinig hoogtepunten. Batman vs. Superman was geen groot succes. De enige drie goede dingen aan Justice League waren Wonder Woman, The Flash en Aquaman. Die laatste is nu aan de beurt voor zijn solofilm. Jason Momoa keert terug in de huid van Arthur Curry. Zijn vader is de vuurtorenwachter en zijn moeder is de koningin van Atlantis. Ze zouden elkaar nooit hebben mogen ontmoeten en toch gebeurde het. Jaren later maakt Arthur veel los. Zijn heldhaftige daden op zee zorgen ervoor dat hij de bijnaam Aquaman krijgt. Het zorgt er echter ook voor dat hij vijanden maakt. Dat is echter niet zijn grootste zorg. Als zijn halfbroer Koning Orm de oorlog verklaart aan de oppervlakte, is Arthur de enige die dit kan voorkomen.

Prachtige onderwaterwereld

Over het algemeen gesproken zijn DCEU films erg donker van toon. Aquaman brengt hier enigszins verandering in. De wereld van Atlantis is prachtig en kleurrijk. Visueel gezien is de film een lust voor het oog. Zowel de prachtige onderwatermonsters als de epische vechtscènes zorgen ervoor dat je je geen moment verveelt. De film doet wel erg veel aan expositie en soms haalt dat het tempo er een beetje uit. Soms is eenvoud beter en dan is het jammer als personages te veel vertellen over wat er gebeurt. We willen actie zien. Gelukkig is daar geen gebrek aan in deze film.

Het verhaal van de film is niets bijzonders. We volgen Arthur op zijn weg om koning te worden, ook al wil hij dit zelf niet. Het chosen one gehalte is hoog, maar op zich is het niet storend. Wat wel storend is, is dat er twee verschillende verhaallijnen door elkaar lopen en deze niet altijd naadloos op elkaar aansluiten. Arthur moet het niet alleen opnemen tegen Koning Orm, hij moet er ook nog voor zorgen dat Black Manta hem geen kopje kleiner maakt. Helaas voelt de Black Manta verhaallijn enkel als set-up voor een vervolgfilm. Iets wat de mid-credits scène bevestigt.

Aquaman presteert iets wat eerdere DCEU films niet is gelukt. De humor voelt niet geforceerd en de film heeft dan ook oprecht grappige momenten. Dat komt voornamelijk door de enorme charme van Jason Momoa. Buiten het feit dat hij de ideale keuze is voor het personage, is hij ook de dragende kracht van de film.

Zijn collega’s doen verder niet voor hem onder. Amber Heard is een prima Princess Mera. Ze weet zowel  de diplomatieke kant van haar personage uit te beelden en ondertussen zijn haar actiescènes fantastisch om naar te kijken. De Oscar-genomineerde Willem Dafoe speelt Arthurs mentor Vulko met verve. Patrick Wilson weet ervoor te zorgen dat zijn personage niet enkel een slechterik is, maar ook enige diepte heeft. Het is ook goed om Nicole Kidman weer terug te zien keren op het grote scherm. Hoewel haar rol niet enorm groot is, maakt ze vooral indruk in een fantastische gevechtsscène aan het begin van de film.

De redding van de DCEU?

Aquaman is bij lange na geen perfecte film, maar dat is ook onmogelijk. Ondanks de gebreken is het toch een film die je twee uur lang weet te boeien. De enige andere DCEU film die dit voor elkaar kreeg was Wonder Woman. Wellicht dat beide personages de redding weten te zijn voor de studio. Aquaman heeft al $300 miljoen dollar binnen gebracht op de wereldwijde markt. Aquaman komt pas op 21 december uit in de Verenigde Staten, dus de film is nu al een enorm succes. Tel daarbij op dat James Gunn (Guardians Of The Galaxy) ingehuurd is om Suicide Squad 2 te maken. Wellicht is er toch nog hoop voor de DCEU om net zo succesvol te worden als Marvel.