Wanneer je op een zekere Nederlandse audioboek app zoekt onder het kopje Thriller, kom je snel uit bij auteurs zoals Karin Slaughter, Lee Child, Jo Nesbo tegen. Nu kunnen we ook Alex Michaelides aan dat rijtje toevoegen. Nadat hij als scenarioschrijver en als psychologie post-graduate had gewerkt, heeft hij zijn debuut De stille patiënt geschreven. Zijn interesse in de menselijke psyche zie je zeker terug in het boek. Maar of dat genoeg is voor een sterk debuut?

Waar gaat De stille patiënt over?

De stille patiënt is een psychologische thriller waarin het draait om Alicia Berenson, een getalenteerde kunstenares die schijnbaar zonder reden haar man Gabriel vermoordt en daarna zwijgt. Ze wordt opgenomen in een forensische psychiatrische inrichting genaamd The Grove. Theo Faber, een psychotherapeut, is gefascineerd door Alicia’s zaak en is vastbesloten om haar te helpen en de waarheid achter haar stilte te ontdekken. Hij krijgt een baan bij The Grove om dichter bij Alicia te kunnen komen en begint haar te behandelen. Theo gelooft dat hij de sleutel heeft om Alicia’s stilte te doorbreken en haar geheimen te onthullen.

Terwijl Theo Alicia behandelt, onthult hij geleidelijk aan haar verleden en ontdekt hij dat haar stilte verband houdt met een traumatische gebeurtenis uit haar jeugd. Hij gaat op onderzoek uit en graaft dieper in haar verleden, waarbij hij verschillende mensen interviewt die betrokken waren bij haar leven, waaronder haar voormalige therapeut, haar neef en haar beste vriendin. Naarmate Theo dichter bij de waarheid komt, realiseert hij zich dat niets is wat het lijkt. Er zijn geheimen, bedrog en verrassende wendingen die zijn zoektocht naar de waarheid bemoeilijken. Uiteindelijk onthult Theo een schokkende waarheid over de moord op Alicia’s man en de reden achter haar stilte.

Geen sterk debuut

Het verhaal is intrigerend en duidelijk geschreven, alleen helaas voelt het niet als een heel sterk debuut. De opbouw van het verhaal verloopt langzaam waardoor het lang duurt voordat het verhaal echt op gang komt. De keuze om het heden en het verleden door elkaar heen te schrijven, kan verwarrend zijn. Het is niet vanaf het begin duidelijk dat dit gebeurt, waardoor het soms gelijktijdig lijkt af te spelen. Het grootste deel van het verhaal gaat over het verleden van het hoofdpersonage en hoe haar verhaal beetje bij beetje heel langzaam werd onthuld. Helaas waren de onthullingen niet heel spannend of verrassend.

Wat erg leuk is aan het verhaal, is het oog of eerder gezegd de pen, voor details. Het psychologische spel achter alle gebeurtenissen en de details in de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt, zijn duidelijk omschreven. Op die manier krijgt de lezer een goed beeld van alle belangrijke plekken, ook als je zelf niet zo’n beelddenker bent. Ook bij de personages is er gekeken naar de details van hun karaktereigenschappen.

Personages in De stille patiënt

De personages in het boek zijn goed uitgewerkt. Je krijg in het begin een algehele situatie, waarbij de personages zich op een specifieke manier gedragen en denken. Door het verhaal heen krijg je als lezer steeds meer achtergrondinformatie die belangrijk zijn om te verduidelijken waarom men doet wat zij doen. Vaak gaat het om oorzaak-gevolg situaties. Mensen zijn niet per definitie goed of slecht, er zit nog veel meer omheen. Doordat de personages op die manier in elkaar zitten, pakt het boek ook veel van de menselijke psyche mee en hoe beïnvloedbaar die is.

Worldbuilding

De omschrijving van de belangrijke plekken in het verhaal is heel duidelijk en gedetailleerd omschreven. Vooral de psychiatrische instelling wordt uitgebreid behandeld. Soms wel iets te lang. Hier en daar zijn de details ook nodig voor het verhaal. De buitenwereld wordt minder omschreven, alleen daar vind het verhaal ook minder plaats. De wereld in het boek blijft dus relatief klein. Dat kan ervoor zorgen dat het lezen een klein beetje een benauwd gevoel geeft, wat juist weer erg passend is voor het verhaal.

De stille patiënt tijdlijn

De tijdlijn in het verhaal kan soms wat verwarrend zijn. Het verhaal wisselt tussen heden en verleden maar dat is niet altijd duidelijk. Om die reden krijg je als lezer soms al onbedoelde spoilers omdat het over dezelfde mensen lijkt te gaan. Daarbij is het ook verwarrend omdat het soms lijkt alsof mensen op twee plekken tegelijkertijd zijn, of dat je delen van het verhaal mist. Dit had bijvoorbeeld voorkomen kunnen worden door datums te gebruiken bij de hoofdstukken.

Conclusie

De stille patiënt is aan te raden voor lezers die smullen van psychologische thrillers met complexe personages en met een focus op de menselijke psyche. Dit is een boek die je één keer leest, om vervolgens het boek in zo’n tuin bibliotheek neerzet zodat iemand anders hem één keer kan lezen. Vaker dan dat, is eigenlijk niet de moeite waard.