Soms zijn er van die series op Netflix die uit het niets ineens heel hoog scoren en in de top 10 staan. Een van de meest recente voorbeelden hiervan is de thriller Stay Close. Het is gebaseerd op een boek van schrijver Harlan Coben, die een deal heeft met de streamingdienst om een aantal van zijn boeken te verfilmen. Het resultaat? Een ok thriller die je sterk laat afvragen waar je nu weer naar aan het kijken bent, maar uiteindelijk best entertaining is.
Waar gaat Stay Close over?
In de serie volgen we Megan (Cush Jumbo), een moeder van drie die een doodnormaal leven leidt. Ze was in een vorig leven echter een stripper genaamd Cassie. Hoewel ze denkt dat ze dit leven achter zich heeft gelaten, komen de geesten uit het verleden toch weer naar boven. Het perfecte leven die ze voor zichzelf heeft gemaakt komt hiermee in gevaar. Dat is wat je krijgt als je ineens verdwijnt, maar er wel een spoor van lijken achterblijft.
Nadat er weer een man vermist wordt, wordt inspecteur Broome (James Nesbitt) ingezet om de dader te vinden. Dit blijkt echter niet heel makkelijk te zijn. Het blijkt dat er meer speelt dan alleen de problemen van Megan en alle zeilen moeten worden bijgezet om de moordenaar te vinden.
Aparte keuzes
Een goede thriller moet in ieder geval voldoende verhaallijnen hebben lopen om de kijker op het verkeerde spoor te zetten. Wat dat betreft zit Stay Close wel goed. Het is alleen wel zo dat een berg aan subplots, flashbacks en vreemde personages niet perse een goede serie maken. Zeker de eerste paar afleveringen is het behelpen. Het tempo zit er niet in en er zijn zoveel personages die ergens mee te maken hebben dat het amper bij te houden valt. De eerste paar afleveringen is er ook niet genoeg intrige om de aandacht vast te houden. De toon van de serie verandert teveel, waardoor de vraag is of we deze thriller serieus moeten nemen of met een korreltje zout.
Deze vraag komt ook naar boven als we een aantal van de antagonisten te zien krijgen. Barbie en Ken, zoals ze in de serie bekend staan, zijn twee personages die eigenlijk beter in een moordlustige versie van Glee thuishoren. Op het moment dat ze een theatrale versie van Creep door Radiohead doen, inclusief bijpassend dansje, is de magie al verbroken. We moeten geloven dat dit bloeddorstige moordenaars zijn, maar ze doen eerder denken aan Jesse en James uit Pokémon als deze daadwerkelijk gevaarlijk zouden zijn.
Feministisch vol clichés
Stay Close wordt nooit meer dan een middelmatige thriller vol clichés die we al veel eerder hebben gezien. Hoe vaak maken we mee dat iemands mysterieuze verleden effect heeft op hun huidige leven? Stay Close doet ook zijn best om feministisch te zijn. Zo wordt er gepoogd om commentaar te leveren op geweld tegen sekswerkers. Een nobel streven, maar de dialogen zijn niet sterk genoeg geschreven om echt die impact te hebben.
De laatste twee afleveringen zijn het sterkst, ondanks het feit dat de conclusie met horten en stoten wordt bereikt. De manier waarop de mysteries worden opgelost gebeurt echter door een lang monoloog vol expositie. Het is een keuze, maar wel eentje waar je van moet houden.
Conclusie
Stay Close is een serie die gemaakt is om te bingen. Het is op geen enkel moment een thriller die je in zijn greep houdt, maar als je dat prima vindt dan is het een entertainende serie om te kijken. Daarnaast doet de cast prima zijn best om de boel spannend te houden. Mocht je dus een weekendje niets te doen hebben en een serie willen bingen, dan is Stay Close prima. Verwacht er echter niet al teveel van.