Je hebt van die boeken die je opeens overal ziet verschijnen. Tijdbom van Joelle Charbonneau is zo’n boek. Toen ik daarom maar eens ging lezen waar het eigenlijk over ging, was mijn interesse gewekt. Dit boek had veel elementen waar ik van hou: een whodunnit, een high school setting en diversiteit in zijn personages. Toen ik er ook nog eens achter kwam dat ik het boek kon lezen via mijn Kobo Plus abonnement, was ik verkocht: dit zou ik ongetwijfeld een gaaf boek vinden. Helaas, ik was niet zo enthousiast als het meerendeel van de lezers.
Tijdbom is uitgegeven door Karakter Uitgevers en is een vertaling van Time Bomb.
Het plot van Tijdbom
Lees maar eens waarom ik eigenlijk meteen wilde beginnen aan Tijdbom na het lezen van de flaptekst:
Diana, Frankie, Tad, Z. en Rashid verschillen als dag en nacht. Maar deze verschillen doen er niets meer toe, nu ze na een bomexplosie ingesloten zitten in hun school.
Als ze er via de radio achter komen dat de aanslagpleger zich mogelijk nog steeds in het schoolgebouw bevindt, zien ze zich ondanks hun verschillen gedwongen samen te werken in een poging het er levend vanaf te brengen. Het fragiele bondgenootschap komt onder zware druk te staan en dreigt te verpulveren als de twijfel en het wantrouwen de overhand lijken te nemen.
Wie zegt dat één van hen niet de aanslagpleger zou kunnen zijn?
Ik had met heel veel plezier de Young Adult whodunnit Een van ons liegt gelezen. Dit klonk qua opzet een klein beetje hetzelfde: vijf super verschillende scholieren die in een spannende situatie belanden waar ze (op één iemand na dan) niets aan kunnen doen.
Waarom ik niet laaiend enthousiast ben
Ik lees (en kijk) graag whodunnits en soortgelijke thrillers omdat ik verrast wil worden. Dit is het ideale soort boek voor een plottwist of een verrassende dader. Mijn nieuwsgierigheid zorgt er voor dat ik eigenlijk meteen begin met raden wie het gedaan kan hebben. Ik denk eigenlijk dat iedereen dat wel doet, dat is wel het leuke aan het hele genre. Helaas ben ik er best goed in correct te raden (ik had al na een kwartier door dat Bruce Willis dood was in The Sixth Sense, om even een voorbeeld te geven), wat deels toch wel een stuk van de spanning weg neemt. Pas als een
boek me echt verrast met de dader en/of de twist, ben ik tevreden. Een goed voorbeeld is De laatste meisjes, daarvan was ik echt onder de indruk.
Goed, je voelt het al aankomen: ik had bij Tijdbom ook vrijwel direct door wie de dader was én wat de beweegreden van deze persoon was. Ik moet zeggen dat het niet hielp dat het eerste stuk van het boek een kleine vooruitblik is naar wanneer de explosies al hebben plaats gevonden. Dat gaf echt een hoop weg in mijn mening.
Even een korte spoiler daar over:
Was het dan een slecht boek?
Nee, zeker niet. Het is gewoon geen hoogvlieger. De schrijfstijl van Joelle Charbonneau pakte me wel. Tijdbom is het eerste boek dat ik van haar las. Ik hoor goede dingen over haar De test trilogie dus misschien waag ik me daar ooit nog eens aan. De (erg diverse, overigens) personages waren wel heel tof en ze kwamen goed uit de verf. Iedereen had duidelijk een eigen karakter en een eigen stem. Je leest het boek vanuit meerdere oogpunten, wat wel toevoegt aan de spanning vanaf het moment dat de explosies afgaan. Het is mooi dat ieder personage echt een eigen achtergrond krijgt, waardoor je meer met ze kan meeleven.
Hoewel voor mij nooit helemaal duidelijk werd hoe de school nou precies in elkaar stak, en dan bedoel ik bijvoorbeeld de locaties van de trappenhuizen of de specifieke lokalen, was het toch prima te volgen waar iedereen zich ongeveer bevond. Ik moet wel zeggen dat ik het laatste stuk, vooral vanaf het punt dat iedereen weet wie de dader is, een beetje afgeraffeld aanvoelde. Het ging opeens allemaal heel snel en daar had wel wat meer diepgang in mogen zitten. Ook voegde de epiloog voor mij persoonlijk vrij weinig toe, ook deze had wat uitgebreider gemogen.
Al met al was dit een prima boek om op een regenachtige middag te lezen, helemaal omdat ik het dus via Kobo Plus kon lezen. Maar er zijn betere whodunnits.
Tijdbom
Voorspelbare YA whodunnit
Goed
- Geschreven vanuit meerdere oogpunten
- Leest lekker snel weg
Niet zo
- Dader is te makkelijk te raden
- Afgeraffeld slot
