Recensie: The Chair is het gewoon net niet

De beschrijving van The Chair klonk veelbelovend: een vrouw van kleur die het hoofd wordt van een prestigieuze universiteit en daar heilige huisjes omver schopt. Klinkt als een serie voor mij. En dan beloofde ze ook nog eens scherpe humor. Maar de serie is het net niet. De onderwerpen zijn te serieus voor casual humor en de humor is te flauw om grappig te zijn.

Waar gaat The Chair over?

Ji-Yoon Kim is de nieuwe Chair van de afdeling English Literature op een fancy universiteit in Amerika. Net zoals vele andere universiteiten worstelen ze ook daar met diversiteit en oude vandaagjes die hun plek niet willen verlaten en te sloom zijn om mee te komen met deze tijd. En natuurlijk met oude witte mannen die altijd denken het bij het rechte eind te hebben. Heel herkenbaar allemaal. Ook als je net zoals ik nooit op een universiteit gezeten hebt. Het is de weerspiegeling van onze maatschappij die worstelt met diversiteit. En ook al zijn er veel goede bedoelingen: ego en gewoontes staan in de weg om echt het juiste te kunnen doen. In The Chair proberen ze dit onder een vergrootglas te leggen.

Waar gaat het mis met The Chair?

Sandra Oh die Ji-Yoon speelt doet het heel goed. Je leeft meteen mee met deze Chair. Maar veel van de andere personages zijn te stereotype neergezet. En dan bedoel ik te écht. Voor een comedyserie moet je het gewone leven overdrijven en deze karakters lijken veel te veel op echte mensen. Waardoor het niet meer grappig is, maar gewoon irritant. Een wit mannelijk schoolhoofd dat zegt een diverse universiteit te willen hebben, maar er niets aan wil doen. Professors die al lang en breed met pensioen hadden gemoeten, maar hun plek niet willen verlaten. De zogenaamde ‘woke’ witte man, die niet snapt dat een grapje over Hitler gewoon echt niet kan en weigert zijn ongelijk toe te geven. Het is te echt en daarom is het niet grappig.

Had dit een comedy moeten zijn?

Ik vraag me bij The Chair af of dit wel een comedy had moeten zijn. Zijn de onderwerpen niet te serieus om er überhaupt grappig over te doen? The Good Fight lukt het wel: grappen maken over serieuze onderwerpen. Maar die profileren zichzelf dan ook niet als comedy. Dat is een dramaserie met af en toe scherpe humor. Humor alleen wanneer het past, niet wanneer het moet omdat je als comedyserie elke zoveel minuten een grap moet maken. Het voelt alsof een stelletje dramaserie schrijvers een comedy hebben proberen te maken. Of misschien zijn het wel comedy schrijvers die een drama probeerde te schrijven. Wie zal het zeggen? Ik denk in ieder geval niet dat een tweede seizoen erin zit.

The Chair

Netflix

2.9

Personages

3.0/5

Plot

3.5/5

Humor

2.5/5

Originaliteit

2.5/5

Drama

3.0/5

Goed

• Onderwerpen lenen zich voor een goed verhaal
• Hoofdpersoon is wel goed

Niet zo

• Humor is te flauw
• Voorspelbare karakters
• Voorspelbare drama
• Vertelt niets nieuws