BioWare staat bekend om zijn RPG’s met goede verhalen. Onder andere Star Wars: The Old Republic en de originele Baldurs Gate zijn referenties voor moderne role playing games . Zelf ben ik opgegroeid met de Mass Effect trilogie, wat een actie-avontuur was in een groot sci-fi universum. Goede gesprekken met teamgenoten die zo uit een scène van Star Trek zouden kunnen komen en actievolle gevechten met grote doelen in het verschiet. Het originele Dragon Age was een tegenhanger in het fantasy genre. Wat ik mij nog van het eerste deel herinner waren de bloederige gevechten en donkere fantasy wereld. Ook hier waren de keuzes die je maakte belangrijk voor het verloop van het spel. Vrienden worden met iedereen kon gewoonweg niet. In het nieuwste (vierde) deel van Dragon Age gaat Bioware verder waar het de eerste drie games gebouwd heeft. Met een reeks knipogen naar het verleden probeert Dragon Age: The Veilguard je te betoveren.
Gezien de grootte van de game kan ik niet alles in een paar dagen spelen. Daarom dit deel in stukken. Dit zijn mijn bevindingen na de eerste 15 uur.
Welcome to… Thedas
Dragon Age: The Veilguard speelt zich af in de wereld van Thedas. Waar mensen en verschillende fantasierassen deel uitmaken van een complexe wereld. Met magische stadstaten en koninkrijken met conflicterende belangen. Tegen dit alles word jij als nieuwe speler geïntroduceerd als Rook. In een zeer uitgebreide character creator kun je het personage van je dromen maken. Van je oren, ogen, tot het puntje van je neus kun je aanpassingen doen. Ook de aanhef hoe je wordt aangesproken als personage maken de makers mogelijk. Goed om te zien dat bijna elk spectrum van het karakter mee kan worden genomen. Fijn is ook dat je tijdens het spelen het uiterlijk van je personage nog kan aanpassen.
Volledig aan te passen personages
Naast de keuze van je klassen, mage, rogue of warrior, kies je ook je achtergrond. De factie waar je in bent opgegroeid kan in bepaalde verhaallijnen van invloed zijn. Over het algemeen zijn de achtergronden redelijk hetzelfde. Je bent lid van organisatie Y. Je hebt iets gedaan waardoor je X niet meer mag doen dus je wordt een tijdje weggestuurd. Niet heel spannend en afgezien van een paar regels tekst ben ik nog geen baanbrekende verhaallijnen tegengekomen. Hoewel het natuurlijk wat herspeelbaarheid met zich meebrengt.
Vervolgens word je meegenomen op een avontuur en leer je de kern van het spel kennen. Na de introductie van je personage met verschillende verwijzingen naar de eerste delen word je op pad gestuurd om de wereld te redden van een groot kwaad. Tijdens deze zeer uitgebreide introductie krijg je alle kneepjes van Dragon Age te leren.
Prachtige wereld
De introductie bestaat uit gesprekken voeren met kleurrijke personages in de wereld. Rondlopen in steden en dorpjes en groepjes vijanden verslaan in snelle combat. In gesprekken kun je meer te weten komen over een gebeurtenis maar reageer je ook op bepaalde situaties. Daarnaast kun je op bepaalde vragen of opmerkingen een keuze maken. Geschokt, stoïcijns, emotioneel of grappig . Afhankelijk van het personage waar je mee praat kan deze toon worden gewaardeerd of juist tegen je worden gebruikt. In een serieus gesprek opeens een grapje maken wordt niet altijd gewaardeerd.
De wereld zelf is prachtig gemaakt. Exotische steden zijn verschillend genoeg en ook de hubs tussen de werelden in zitten vol vergezichten en kleine details. De stijl die ze gekozen hebben lijkt cartoonesk maar het werkt verrassend goed. Het is een kleurrijke sprookjeswereld met kleine, niet al te moeilijke puzzels hier en daar. Overal is wel iets van glimmende loot te vinden. Deze heb je nodig omdat er ook flink gevochten moet worden.
Actieve gevechten
De gevechten zijn zeer actief. Met lichte snelle aanvallen kun je de standaard vijanden makkelijk bevechten, maar soms kom je ook gepantserde vijanden tegen waar zware aanvallen voor moeten worden gebruikt. Ook zijn er verschillende vaardigheden die je kunt combineren. Deze zijn allemaal vrij te spelen via een leveling systeem. Gelukkig kun je snel van build wisselen en kun je dus flink experimenteren met een setje skills die je ligt. Ook je party members hebben hun eigen aanvallen die in combinatie met elkaar nog grotere schade veroorzaken. Ook zij levelen wanneer ze mee mogen op missies en hebben een kleinere bescheiden skill tree om mee te experimenteren.
Keuzes
Samenvattend is dit allemaal een totaalpakket wat een heel degelijke game zou moeten hebben. Toch hebben al deze punten ook een keerzijde. Het belangrijkste van een goede role playing game is een verhaal en de kleurrijke personages. Vaak roepen bepaalde personages een sterke reactie op. Alleen ben ik nog bij geen van mijn kompanen een verhaallijn tegengekomen dat mij intrigeerde. Ook de introductie van sommige personages voelt nogal geforceerd en de dialogen zijn niet spetterend geschreven. Grapjes vallen een beetje dood neer en de emotionele momenten hadden regelmatig niet de lading die ze zouden verdienen. Dat ligt niet aan de Voice Actors die hun uiterste best doen, maar het script schuurt een beetje. Het verhaal en je mentor in het spel drukken je op het hart dat er momenten zijn waarin je een moeilijke keuze moet maken. Waarmee je verhaal en de personages je anders gaan zien. Jammer dat de gevolgen van de keuzes redelijk minimaal zijn. De zwaarte van deze, en wellicht mijn volgende keuzes, in het verhaal nemen daardoor aanzienlijk af.
Beetje klungelig
De wereld is schitterend gemaakt, alleen is de manier waarop je het verkent soms klungelig. Het springen van platform naar platform werkt soms vloeiend, maar het resulteert er ook in dat je regelmatig onhandig tien keer van hetzelfde platform lazert, omdat je personage besluit dat die ene stap nog gezet moet worden. De puzzels zijn zoals gezegd simpel en dat is prima. Vaak heb je een minuutje nodig om ze uit te vogelen, om dan een kistje te openen waarin een nieuw stuk uitrusting zit. Alleen zijn die stukken uitrustingen nu nog redelijk hetzelfde qua effect daarmee is de keuze van voorwerpen nu vooral wat de meeste schade toebrengt. Er is ook een upgrade-systeem maar daar heb ik nog niet genoeg tijd inzitten om er iets zinnigs over te zeggen.
De gevechten zijn heel spectaculair en kleurrijk. Alleen is het ‘lezen’ van bepaalde acties niet heel makkelijk. Als je midden in een aanval zit, wil het nog weleens gebeuren dat je uit het niets een dreun krijgt van een vijand die net buiten je beeld besluit je te slaan. Vaak is er in dit soort games een ‘aankondiging’ wanneer een aanval je bijna gaat raken. Alleen in deze game is in alle chaos en explosies van magie het heel lastig uit te maken wat de timing daarvan is. In principe kun je elk moment tijdens het vechten de tijd stil zetten en je teamgenoten instrueren om een aanval uit te voeren op een vijand. Maar te vaak gebeurt het dat je uit een onverwachte hoek schade krijgt die moeilijk te pareren is.
Ervaring tot nu toe
Tot nu toe is Dragon Age: The Veilguard een heel capabele, maar zeer rechtlijnige actiegame met RPG elementen. De stijl en flitsende combat werken heel goed en ook de zeer mooi gemaakte open wereld is leuk om te verkennen. Helaas zijn de verhaallijnen en de dialogen nog niet heel spannend. Voor de echte DA-fans zitten er genoeg verwijzingen in naar vorige games, maar dat kan sommige dialogen echt niet redden. De consequenties van de wereld en van mijn keuzes vallen tot nu toe niet zwaar. Wel ben ik benieuwd naar welke werelden en regionen van Thedas deze game mij gaat brengen. Wie weet dat de verschillende verhalen en de belangen wat beter worden naarmate mijn bende teamgenoten groeit. De game is mooi en de animaties en gameplay vloeiend maar soms word ik uit de fantasiewereld gehaald met iets te klungelige besturingen of ietwat simpele en voorspelbare keuzes. In het tweede deel zullen we gaan ervaren of de mening toch weer anders gaat zijn.
