Recensie: Sky Rojo is girlpower
De hype rondom Le Casa de Papel heeft er niet voor gezorgd dat ik de serie ging kijken. Toch ben ik de laatste tijd steeds meer geïnteresseerd geraakt in buitenlandse series. Zo was Lupin ontzettend goed (tweede seizoen komt deze zomer al!) en toen de trailer voor de serie Sky Rojo voorbij kwam, was mijn interesse gewekt. De Spaanstalige serie is van de makers van Le Casa de Papel en volgt een drietal prostituees die op de vlucht zijn nadat ze denken hun pooier te hebben vermoord. Verwacht geen documentaire die het emotionele leed achter mensenhandel laat zien. Sky Rojo is een serie waarin de meisjes juist de macht terug nemen. Het is entertainment die met de snelheid van het licht wordt geserveerd, en waar je onmogelijk genoeg van kan krijgen.
Waar gaat Sky Rojo over?
Coral, Wendy en Gina zijn drie meiden die werken in de club van pooier Romeo. Ze zijn er niet allemaal vrijwillig, maar als je er eenmaal in zit, dan kom je er niet meer uit. Gina denkt dat ze genoeg geld heeft gespaard om haar vrijheid terug te kopen, maar dat laat Romeo niet zomaar gebeuren. In een opwelling besluit Gina een pen in het been van Romeo te steken, waarna er een vechtpartij ontstaat. Coral en Wendy redden Gina, maar wel door Romeo zo hard te slaan dat ze denken dat hij dood is.
De drie vrouwen slaan op de vlucht en laten een spoor van moord en geweld achter zich. Iedere seconde leven ze in angst. Totdat ze de macht terugpakken en weigeren om nog langer als bange konijntjes te worden opgejaagd.
Heel Tarantinoesque
Sky Rojo doet qua stijl en geweld erg denken aan het werk van Quentin Tarantino. Al het geweld is net zo grafisch en ook qua kleurenpalet doet het ook aan de beroemde regisseur denken. Dit is echter niet vervelend. Het voelt als een ode aan zijn werk en net als Tarantino films is Sky Rojo net zo verslavend om naar te kijken. Dat komt voornamelijk doordat de afleveringen vrij kort zijn (ongeveer 25 minuten) en iedere aflevering eindigt met een cliffhanger. Voor je het weet ben je drie uur verder en heb je de helft van de serie al gekeken.
Coral (Veronica Sanchez), Wendy (Lali Esposito) en Gina (Yany Prado) zijn fijn om naar de kijken als de drie heldinnen. Allemaal hebben ze een compleet andere persoonlijkheid, wat de dynamiek tussen de personages interessant houdt. Sky Rojo is erg zwart wit in wie de slechterikken zijn en wie de heldinnen zijn. Toch worden alledrie de dames gekweld door hun eigen verleden. De uitwerking hiervan, zelfs gezien de korte speelduur, is erg goed gedaan.
De andere personages zijn ook intrigerend. Romeo is niet erg uitgediept als pooierbaas, maar zijn handlangers Moises (Miguel Angel Silvestre) en Christian (Enric Auquer) juist weer wel. Het geeft het verhaal net weer wat meer diepgang, zonder te traag te worden. Want vergis je niet, dit zijn geen hulpeloze dames. Hoewel hun verleden zwaar is en ze allemaal dingen hebben gedaan die het daglicht niet kunnen verdragen, is dit geen zielige serie. In tegendeel. Constant voelen we als kijker ook de spanning die onze heldinnen voelen, als hun achtervolgers ze weer eens op de hielen zitten. Het komt niet vaak voor dat ik zo fanatiek op de volgende aflevering knop druk als tijdens het kijken van Sky Rojo.
Conclusie
Sky Rojo is geen serie die je gezellig met je kinderen kijkt en ook niet als je niet tegen een beetje geweld kan. Ben je echter fan van Tarantino en snel entertainment dat je op het puntje van je stoel houdt, dan is dit zeker een serie voor jou. Ik kan in ieder geval niet wachten tot seizoen 2 uitkomt.
Sky Rojo
Goed
- Goede cast
- Interessant verhaal
- Kleurrijke personages
- Visueel mooi
- Girlpower
Laat een reactie achter