Als we het hebben over grote namen in de filmwereld, dan kan Quentin Tarantino niet ontbreken. In 1992 bracht Tarantino Reservoir Dogs uit en wierf daarmee veel faam. Films als Pulp Fiction, Kill Bill en Inglourious Basterds volgden al snel. Zijn werk staat onder andere bekend om lange dialogen, satire, referenties naar pop cultuur en uiteraard heel erg veel expliciet geweld. Tarantino heeft altijd gezegd dat hij slechts tien films wil maken in zijn carrière. Momenteel draait zijn negende film, Once Upon A Time In Hollywood, in de bioscoop. Maar is deze film wederom een Tarantino klassieker of valt ‘ie tegen?
Waar gaat Once Upon a Time in Hollywood over?
De film vindt plaats in Hollywood in de jaren 60. Rick Dalton (Leonardo Dicaprio) is een B-acteur die krampachtig vasthoudt aan zijn faam. Zijn steun en toeverlaat is zijn stuntman Cliff (Brad Pitt), die eigenlijk vooral Daltons hulpje is. Terwijl de ster van Dalton dalende is, is er een nieuwe ster in de maak. Daltons buurvrouw Sharon Tate (Margot Robbie) geniet van haar groeiende bekendheid. Maar intussen is het niet alleen maar goed nieuws in Hollywood. De volgelingen van Charles Manson liggen op de loer en ze zijn weinig goeds van plan.
Klassiek Tarantino maar wel langdradig
Once Upon A Time In Hollywood is een erg goede film, al zitten er wel een aantal maren aan. De film heeft nog meer dialogen dan we al van Tarantino gewend zijn, en het geweld valt in tweederde van de film erg mee, vooral in vergelijking met zijn eerdere films. Het duurt erg lang voordat de film op gang komt en lange tijd lijkt er geen richting in te zitten. Daardoor kan de film nu en dan wat langdradig aanvoelen. In principe had Once Upon A Time In Hollywood een uur minder lang kunnen zijn zonder dat het iets aan het verhaal zou afdoen. Dat gezegd hebbende bleef ik toch drie uur lang geboeid. Cinematografisch gezien is de film een meesterwerk. De acteerprestaties van DiCaprio, Pitt en Robbie zijn excellent en het zou me dan ook weinig verbazen als ze allemaal een Oscar in de wacht slepen.
Once Upon A Time In Hollywood ziet er daarnaast ook prachtig uit. De kleine details maken de film een genot om naar te kijken. Tarantino weet als geen ander hoe hij de sfeer van de jaren 60 vast moet leggen. Daarnaast is het einde ook een enorm grote verrassing waardoor het hele publiek meteen op het puntje van de stoel zat. Alleen daarom al is het waard om een tripje naar de bioscoop in te plannen.
Conclusie
Is Once Upon A Time In Hollywood Tarantinos beste film? Zeker niet. Maar toch laat de film zien waarom hij een meester is in zijn vak. De film zal een deel van het publiek zeker verdelen, vooral omdat de opbouw vrij traag is. Maar wie daar doorheen weet te prikken, zal niet teleurgesteld zijn.
