Ergens mogen we best wel een beetje trots zijn op Babygirl, met Nicole Kidman in de hoofdrol. De film werd toch maar mooi geregisseerd door onze eigen Halina Reijn. Toch kunnen we na het zien van deze ‘erotische thriller’ stellen dat de film niet echt een doorslaand succes is. Dat is vreemd, aangezien de film wel heel goed scoorde op het film festival in Venetië. Reijn vertelde in een interview dat ze de film heeft gemaakt om ‘normaal’ te zijn, maar eerlijk gezegd gebeurt er maar weinig shockerend in deze tamme thriller.

Waar gaat Babygirl over?
Romy Mathis (Kidman) is de CEO van een groot bedrijf die haar leven op orde lijkt te hebben. Ze heeft een liefdevolle echtgenoot, leuke kinderen en een goed leven. Toch mist er iets in haar leven. Haar man Jacob (Antonio Banderas) weet haar niet te bevredigen in de slaapkamer, wat frustrerend is voor Romy.
Dit verandert allemaal als er een nieuwe stagiair het kantoor van Romy inloopt. Samuel (Harris Dickinson) lijkt vanaf het begin af aan al meteen te weten wat Romy nodig heeft. Hij daagt haar uit en ondanks dat ze zich er tegen verzet, begint ze toch een affaire met de jonge stagiair. Het kan haar alles kosten waar ze zo hard voor heeft gewerkt, maar het gevaar is het waard.
Een saaie film
Dat vrouwelijke seksualiteit nog voor velen een taboe-onderwerp is, dat is duidelijk. Gedurende de hele film doet Romy alsof hetgeen waar ze naar op zoek is haar niet normaal maakt. Het probleem is echter dat als ze toegeeft aan Samuel en ze een seksuele relatie beginnen, er eigenlijk weinig gebeurt dat heel erg spannend is. Fifty Shades of Grey is spannender dan deze hele film. Wellicht dat het voor Amerikaanse begrippen een controversiële film is, maar dat geldt niet voor de rest van de westerse wereld.
De seksscènes daargelaten, gebeurt er ook veel te weinig om Babygirl een interessante film te maken. Het hele idee dat het gaat om machtsdynamica en vrouwelijke lust wordt ons zeker duidelijk gemaakt. Dat ligt er namelijk erg dik bovenop. Het probleem is echter dat de personages en wat hen drijft voor de rest vrijwel niet is uitgewerkt. Zo weten we een beetje van Romy, maar leren we niet echt waar haar obsessie met het machtsspel vandaan komt. Eigenlijk weten we vrijwel niets over Samuel en wat zijn motieven zijn. Verder zijn de man en kinderen van Romy er alleen maar om ervoor te zorgen dat er iemand is die Romy kan verliezen. Verder dragen ze weinig bij aan het verhaal.

Visueel wel mooi
En er is eigenlijk ook weinig verhaal om aan bij te dragen. Ondanks het feit dat er steeds geroepen wordt dat Romy alles kan verliezen, gebeurt er gewoon niets. Op het moment dat het onvermijdelijke gebeurt en ze betrapt worden, is er vrijwel geen gevolg voor Romy of Samuel. Alles wordt vergeven, zand erover, nu is iedereen weer blij. Natuurlijk is het goed om de lust en seksualiteit van vrouwen te normaliseren, maar acties horen consequenties te hebben. Blijkbaar niet in de wereld van Babygirl.
Is er dan niets wat wel goed is aan Babygirl? Visueel is de film mooi gemaakt. Het is interessant om te zien dat er bij een aantal scènes is gekozen voor handheld camerawerk in plaats van het gebruik van een tripod, wat een bewegend beeld met zich meebrengt. Nicole Kidman doet het ook prima in een rol die toch wel enigszins risqué is. Maar voor de rest is het geen Oscarwaardige film.
Conclusie
De intentie van Babygirl was duidelijk. Dat wordt ons ook steevast op het hart gedrukt in vrijwel alle scènes. De uitvoering van de film is echter minder. De film neemt twee uur van je leven in beslag en eigenlijk gebeurt er niets behalve wat tamme seksscènes. Er was zoveel meer mogelijk met een verhaal als deze. Jammer dat daar niets mee is gedaan.