In Cattywampus proberen twee kinderen per ongeluk de vete tussen hun rivaliserende families op te lossen. De McCoy’s en Hatfields, ik bedoel de McGills en Hearns staan namelijk al eeuwen recht tegenover elkaar. Heksen, weerwolven, zombies, spreukenboeken, wandelende huizen en meer! Dit verhaal is compleet… cattywampus.
Waar gaat Cattywampus over?
“Een magisch verhaal over een chaotische vloek en de kracht van vriendschap.”
Dalpha en Katybird wonen allebei in Howler’s Hollow: een plek waar magie verboden is. Beetje jammer dat ze allebei jong, eigenwijs en heksen zijn uit beruchte heksenfamilies. Dat kan nooit lang goed gaan…
Delpha McGill heeft een hekel aan regels en doet liever waar ze zelf zin in heeft. Wanneer ze het geheime spreukenboek van haar familie vindt, móét ze die natuurlijk gebruiken. Dat is de enige manier waarop Delpha haar moeder kan helpen met hun schulden. Het feit dat ze geen les heeft gehad in magie, maakt haar niet zoveel uit. Proberen kan geen kwaad, toch?
Katybird Hearn heeft haar eigen redenen om verboden magie te willen leren. Ondanks dat ze geen magie mag gebruiken, gebeurt het soms toch. Dat moet ze onder controle krijgen om uit de problemen te blijven. Niemand mag erachter komen dat haar magie gek doet.
Wanneer het McGill spreukenboek in de handen van Katybird terechtkomt, wordt er nieuw leven geblazen in de eeuwenoude vete tussen de twee heksenfamilies. De vloek die per ongeluk wordt uitgesproken, wekt de dode McGills en Hearns, die als zombies vechten tot de stad trekken. Lukt het Delpha en Katybird om samen de vloek op te heffen, voordat de hele stad vernietigd wordt?
Trigger warning: ondanks dat de auteur zelf queer is, zit er een HP-referentie in dit boek. Het gaat over het verbranden van die boeken, maar alsnog. Mag er wat mij betreft helemaal uit.
Mega-aandoenlijk verhaal
Twee magische kinderen die samen moeten werken, ondanks dat ze uit rivaliserende families komen? YES! Dit enemies-to-friends concept is erg goed uitgewerkt en komt heel wholesome over. Delpha en Katy zijn erg onderscheidend en het was leuk om te lezen over hun persoonlijke ontwikkeling.
Vooral Katy maakt mooie ontwikkelingen door
Wat ik bijzonder gaaf vond aan Cattywampus, is dat Katy intersekse is en dit een belangrijk onderdeel van het verhaal is. Magie wordt in deze wereld namelijk alleen doorgegeven van moeder op dochter. Logisch dus dat Katy zich zorgen maakt over haar magie, als ze eraan twijfel of ze wel ‘genoeg een meisje is’. De manier waarop het feit dat Katy intersekse is en haar gebruik van magie samenkomen, is fantastisch goed geschreven. Het is niet alleen queer representatie, maar queer representatie die iets doet voor het plot. Geweldig.
Ook cool om te benoemen: Katy’s broertje communiceert via gebarentaal. Yay disability rep! En het was mooi om te lezen hoe Delpha groeit in haar verlatingsangst en familiebanden. (Ik kan daar helaas niet te veel over zeggen zonder dingen te spoilen.)
Onprettige schrijfstijl voor een kinderboek
Toch was dit boek niet helemaal mijn ding. Enerzijds komt het waarschijnlijk omdat ik veel te oud ben voor dit jeugdboek. Anderzijds was de schrijfstijl lastig om doorheen te komen. Er zitten namelijk verschillende Amerikaanse accenten / dialecten in die in spreektaal zijn opgeschreven. Ik kan me voorstellen dat lezers waarbij Engels niet de moedertaal is, zoals ik, hier moeite mee hebben. Dat vond ik soms ook vervelend in Go Luck Yourself, waarin Schotse spreektaal wordt gebruikt, maar in Cattywampus was het een stuk meer storend. Er zitten te veel spreekwoorden en gezegdes in om echt lekker te lezen.
Hoezo weerwolven?
Omdat het verhaal van Delpha en Katy blijkbaar niet genoeg is, moeten er ook weerwolven in dit boek… De twee heksen krijgen namelijk hulp van een klasgenoot: Tyler. Ik vond hem een irritant personage die weinig toevoegde. Hetzelfde geldt voor zijn familie en achtergrond. Twee rivaliserende families is wat mij betreft precies genoeg.
Cattywampus is leuk, maar niet per se heel goed
Het contrast tussen hoe goed de persoonlijke ontwikkeling van Delpha en Katy is geschreven, en de ontknoping is als dag en nacht. Ik snap dat de hoofdpersonen kinderen zijn, maar ze wachten echt tot de allerlaatste seconde om om hulp te vragen. Dat vond ik erg irritant en onlogisch. Over het magiesysteem lijkt ook niet superlang te zijn nagedacht, maar dat was niet zo storend.
Daarnaast blijf je met veel open eindes en vragen achter. Er ‘gebeurt’ op een gegeven moment iets met veel van de dorpelingen, waaronder Katy’s broertje. Daar wordt nooit meer op teruggekomen?! Terwijl het wel behoorlijk impactvol is?! En Katy zogenaamd heel veel om haar broertje geeft?! HEH?! WAAR IS DE RESOLVE?! Niet een heel goed verhaal dus, maar wel leuk om te lezen als je behoefte hebt aan iets luchtigs.
Cattywampus
Lief en chaotisch
Goed
- Aandoenlijk
- Veel diversiteit
- Pakkend
- Luchtig
Niet zo
- Schrijstijl
- Jeugdboek-cringe
- Onnodige HP-referentie
- Slechte ontknoping
