De flaptekst van Bonds of Blood & Silver belooft een complex en gekweld hoofdpersonage, een intrigerende fantasy-setting en veel spanning. Ondanks dat er in de flaptekst al meerdere verhaallijnen en politieke intrige benoemd werden, waar ik normaal gesproken geen fan van ben, wilde ik dit boek zeker een kans geven. Het magiesysteem had mijn interesse al gewekt en ik moest meer weten. De fantasy stelde zeker niet teleur, maar het plot van Bonds of Blood & Silver liet helaas te wensen over. Een aanrader voor fans van gecompliceerde, epische fantasy-verhalen met veel personages en politiek gekonkel.

We hebben van de auteur een recensie-exemplaar gekregen in ruil voor onze eerlijke mening.

Waar gaat Bonds of Blood & Silver over?

Haunted by dark magic, poor choices, and a lifetime of bad luck, Skjall spends his days hiding from heathens who wish to complete the deicide he survived centuries ago. When an ambush set by a member of the royal court reveals his identity, he finds himself thrown down a rabbit hole of kill-or-be-killed decisions.

Without the vigilance of the gods, two remaining kings harvest their people in pursuit of immortality, and a twisted wish to ascend the divine throne. However, being the only deity left alive, Skjall’s blood is the key to said throne, and he stands powerless as divinity balances on the brink of extinction.

With the war between the mad monarchs reaching a boiling point, the victims of their power struggle pile up. Skjall’s desperation leads him to a group of local, shape-shifting warriors and witches. But with the arrival of alchemically enhanced monster-soldiers, he finds himself on the losing end. Skjall must do everything he can to keep his blood from enemy hands, lest they use it to bend him to their will, reshaping the world into a breeding ground for monsters and false gods.

Dat is nogal wat

Zoals Maarten in zijn recensie op Goodreads schrijft: “Als dit alles warrig overkomt, lastig te volgen is, en het onduidelijk blijft waar het boek nu eigenlijk echt over gaat: dat klopt!” In Bonds of Blood & Silver komt er constant in hoog tempo veel informatie op je af. Je moet de hoofdpersoon, Skjall, en zijn plek in de wereld leren kennen. Hij wordt achternagezeten door bijpersonages die vechten voor en tegen andere bijpersonages die je moet onthouden. Zilver en bloed spelen een grote rol in het magiesysteem, maar er zijn ook vormveranderaars, heksen en geesten. Later moet je je door een infodump over alle goden heen worstelen en worden amber, kwik en zwavel belangrijk. Het is net alsof je tegelijk een les aardrijkskunde, maatschappijleer en biologie volgt. Show, don’t tell!

Ik kan me voorstellen dat hardcore fans van epic fantasy hier heel goed op gaan, maar het was voor mij te veel van het goeie. De focus had van mij of op de alchemie of op de bovennatuurlijke wezens mogen liggen. Beide aspecten van het verhaal hebben namelijk genoeg diepgang om een heel boek over te schrijven en de Noorse sfeer past ook goed.

Veel personages en politiek gekonkel

Waar ik vooral moeite mee had, is de overdaad aan personages die ook nog eens lastig uit elkaar te houden zijn. Daarbovenop komt nog het feit dat je nooit weet wie aan welke kant van de strijd tussen koning Gustav en Avix staat. Dat werpt zeker een extra laag mysterie en spanning op, maar in zo’n mate dat het moeilijk is om nog versteld te staan van de plotwendingen die elkaar opvolgen. Maarten benoemt: “Het grote plan van de protagonisten is totaal onnavolgbaar en lijkt simpelweg nergens op te slaan.”

De hartverscheurende strijd tussen Gustav en Avix

Naast het gave magiesysteem, vond ik de strijd tussen Gustav en Avix ook erg tof. Er zit één grote plotwending in deze verhaallijn die ik enorm kon waarderen. Het is jammer dat daar niet meer ruimte voor was, omdat er zoveel andere dingen tegelijkertijd speelden. Beide personages zijn onderscheidend neergezet en hebben een interessant achtergrondverhaal. Een prequel vanuit een van deze twee personen zou onwijs gaaf zijn.

Het tempo klopte niet helemaal

In sommige scènes wordt veel gepraat, maar wordt ook actie gesuggereerd. Alles gebeurt in ‘split seconds’ en ‘chaos erupts’ spontaan. Dat is als lezer moeilijk bij te houden. Anderzijds leek vooral de climax zeker honderd pagina’s te duren. Zo lang kun je spanning niet vasthouden, waardoor het tempo eigenlijk te laag ligt.

Bonds of Blood & Silver had een perfecte trilogie kunnen zijn

Het voelde alsof de auteur drie verhalen in één boek heeft gepropt: enerzijds een wereld vol vorm veranderende goden, anderzijds mensen die dit na proberen te bootsen met alchemie en dan nog twee koningen die elkaar niet kunnen luchten. Theoretisch gezien werkt dit heel goed, omdat juist het contrast tussen mensen die willen wat de goden hebben, en goden die mensen nodig hebben, erg sterk is. Praktisch gezien is het allemaal een beetje veel van het goede in één boek van 300 pagina’s.

Magda benoemt in haar recensie op Goodreads: “Het boek telt een kleine 300 pagina’s en gevoelsmatig is dat te weinig – ik had zoveel meer willen weten over deze wereld en de karakters. Maar ik ben dan ook een groot fan van Robin Hobb en wellicht daardoor een beetje onbewust aan het vergelijken.”

Het was tof geweest als in “boek 1” het alchemische magiesysteem was uitgediept en de belangrijkste personages genoeg screentime krijgen. “Boek 2” heeft dan ruimte voor alle goden en in “boek 3” barst de strijd tussen Gustav en Avix los. Dan is er genoeg opgebouwd om de plotwendingen goed te laten landen. (De romance had er wat mij betreft helemaal uit gemogen trouwens. Ik vond de band tussen Skjall en zijn “broer” veel mooier om te lezen.) Kortom: Bonds of Blood & Silver heeft vooral in het magiesysteem en achtergrondverhalen ontzettend veel potentie die qua tempo en diepgang net niet lekker uit de verf komen.