Fans van de serie Severance hebben een lange tijd in spanning moeten wachten. Het eerste seizoen eindigde namelijk met een enorme cliffhanger. Maar nu, drie jaar later, is er eindelijk een tweede seizoen! Tenminste… de eerste aflevering. Want wederom wordt het geduld van fans op de proef gesteld nu de sci-fi thriller serie elke vrijdag één aflevering uitbrengt. Het gaat dus nog tien weken duren voor het tweede seizoen volledig te zien is. Als je het eerste seizoen nog niet gezien hebt is dit daarom het perfecte moment om er aan te beginnen! Nog niet overtuigd? Hier zijn de redenen dat ik het eerste seizoen zo goed vond.
Waar gaat Severance over?
Severance is een intrigerende en duistere sciencefiction-thriller die zich afspeelt rond het concept van werk en identiteit. Het speelt zich af in een fictieve wereld waar de uitvinding ‘severance’ is gedaan: een operatie waarmee herinneringen gespleten kunnen worden. Het verhaal draait om een groep werknemers bij het mysterieuze bedrijf Lumon Industries, waar ze deze operatie toepassen. Deze procedure scheidt iemands herinneringen aan het werk volledig van hun persoonlijke leven.
Hoofdpersoon Mark Scout (Adam Scott) werkt in het Macrodata Refinement-team. Een van de problemen die hij hiermee ondervindt is dat hij en zijn collega’s niet echt weten wat hun werk precies inhoud. Mark worstelt met de ethische en existentiële implicaties van zijn gespleten leven. Hij probeert meer over zijn leven buiten het werk (zijn “Innie”) te weten te komen, maar Lumon Industries verbied dit. Wanneer een oud-collega schokkende waarheden onthult, begint Mark een gevaarlijke zoektocht naar de sinistere geheimen van Lumon.
Severance werd geschreven door Dan Erikson en geregiseerd door Ben Stiller en Aoife Mccardle.

De Horror van het Kapitalisme en zinloos werk
Hoewel er veel mysterie en spanning in zit, is Severance vooral een erg filosofische serie. Alles wat er gebeurt en de manier waarop het gefilmd is zet je aan het denken over hoe de wereld in elkaar zit.
Een groot deel van de serie gaat over het werkleven van de personages. Bijzonder, want voor het grootste deel van het eerste seizoen is niet duidelijk wat dit werk precies is. De taken die ze uitvoeren lijken zinloos en absurd. Ook de werknemers weten niet wat ze eigenlijk aan het doen zijn. Het geeft een beeld van kantoorbanen die eindeloos en eentonig voelen. Doordat personages niet weten waarom ze hun werk uitvoeren brengt het de deprimerende sleur van passieloos werk goed over. Het gaat om personages die maar werken om te werken. Omdat ze geen herinneringen van buiten hebben is dit werk hun hele identiteit, maar het geeft ze tegelijkertijd geen gevoel van betekenis of doel. Het werk alles wat ze weten en kennen en daardoor des te frustrerender.
De plek waar ze werken reflecteert dit. Het kantoor bestaat uit eindeloze witte gangen waar tl-verlichting boven hangt. Het zijn ruimtes met rijen bureaus en computers. Niets heeft persoonlijkheid of uitstraling en alles lijkt op elkaar. De ruimtes in het bedrijf zijn steriel, verstikkend en vervreemdend. De minimalistische kantoorruimtes en retro-futuristische esthetiek creëren een sfeer van permanente onrust. Het voelt als een ruimte vol horrors, zelfs al is het tegelijkertijd alledaags en herkenbaar. Dit wordt nog meer versterkt door de muziek, een dreigende soundtrack van Theodore Shapiro.
De manier waarop het bedrijf met de werknemers omgaat, benadrukt dit beeld van werk als einddoel. Er is een enorme macht vanuit het bedrijf waarbij ze de scheiding van herinneringen gebruiken om werknemers te onderwerpen. Ook is er constante observatie en controle binnen het bedrijf. Persoonlijke vrijheid wordt opgeofferd voor bedrijfsdoeleinden. Werknemers worden gereduceerd tot productieve eenheden en hun menselijke en persoonlijke aspecten worden irrelevant. Het bedrijf traint werknemers om zich aan te passen en weinig na te denken. Ze horen kritiekloos deel te nemen aan het systeem. Sociale structuren dwingen op deze manier gehoorzaamheid af.
Severance brengt verschillende emoties teweeg
Hoewel het dus vooral een slechte keuze lijkt, maakt de serie wel duidelijk wat personages drijft om ‘severance’ te ondergaan. Vaak gaat het om een traumatisch verleden. Het ondergaan van de operatie wordt dan als een soort ontsnapping gezien, een manier om tenminste tijdens het werk niet met deze herinneringen om te hoeven gaan. Het is een begrijpelijk gevoel. Tegelijkertijd zorgt deze onderdrukking van emoties uiteindelijk alleen maar voor negatieve gevolgen.
Ondanks al deze donkere en emotionele elementen vol psychologische spanning en existentiele themas heeft de serie ook donkere humor en absurdistische aspecten. Veel van de betekenisloosheid uit zich op bizarre manieren. Zo zijn er vreemde rituelen en dramatische prijzen die het bedrijf geeft aan goede werknemers. Hierdoor heeft het een ironische, bijna satirische toon. Ook de interacties tussen personages zijn vaak ongemakkelijk en surreal op een manier die zo vreemd is dat het grappig wordt. Hoofdpersoon Mark speelt een rol hierin, omdat hij vaak op een grappige manier reageert op de naieve collega’s met wie hij werkt. Dit maakt dat je goed door kan blijven kijken ondanks de vele heftige thema’s. Ook door de spanning en mysterieuze aspecten is het moeilijk om te stoppen met kijken.
Acteertalenten
De meeste personages in de serie hebben een ‘innie’ en een ‘outie’, de werknemer en de persoon daar buiten. Hierdoor krijgen de acteurs een interessante taak om eigenlijk twee verschillende personages te spelen, die toch ook dezelfde persoon zijn. Dit is een bijzondere dynamiek en ze weten het overtuigend neer te zetten.
Adam Scott levert een gelaagde en memorabele performance als Mark. Hij balanceert moeiteloos tussen de stoïcijnse “Outie” en de nieuwsgierige, kwetsbare “Innie”. Ook Patricia Clarkson, Britt Lower en John Turturro schitteren, waarbij elk personage een essentieel stukje van het mysterie toevoegt.
Hier hangt natuurlijk mee samen dat de personages goed zijn uitgewerkt. Elk personage heeft een andere kijk op het bedrijf. Iedereen heeft zo zijn eigen motivatie voor hoe hard ze werken en natuurlijk voor de reden dat ze in het bedrijf terecht zijn gekomen. Tijdens de langzame opbouw van het verhaal kom je vooral veel te weten over wie iedereen is. Een deel van de bedrijfsvoering gaat om hoe werknemers tegen elkaar op gezet worden en op andere afdelingen of lager staande collega’s neerkijken. Toch vormen de vriendschappen (en relaties) tussen de personages uiteindelijk het hart van deze serie.
Kortom, dit is het moment om aan Severance te beginnen
Hoewel er humor in zit is Severance vooral een mysterieuze en duistere serie. Er zitten veel emotionele lagen in en het zet je aan het denken. Severance biedt dus niet alleen een spannend en mysterieus verhaal, maar dient ook als een spiegel voor diepere reflectie op onze moderne samenleving, technologie en ons menselijke bestaan.