Bij de aankondiging van Thunderbolts* in 2022 was de vergelijking met de grote hit van concurrent DC uit het voorgaande jaar niet van de lucht. Want, hebben de anti-helden van het MCU hetzelfde in huis als The Suicide Squad van James Gunn? Eén ding is in ieder geval duidelijk: de totale chaos van Harley Quinn en de haren hoef je bij dit team misfits niet te verwachten.
Waar gaat Thunderbolts* (2025) over?
Yelena Belova is na het overlijden van haar zus Natasha niet meer dezelfde. Ze stort zich in haar werk voor het machtige CIA-opperhoofd Val de Fontain. Ze wordt in die hoedanigheid naar een geheime bunker gestuurd. Aldaar komt ze drie figuren tegen: de afgestoten John Walker, schim uit het verleden Ghost en Taskmaster. En dan is daar ineens ook de mysterieuze Bob, waarvan iedereen zich afvraagt: waar komt die ineens vandaan?
Het opvallende gezelschap komt er al snel achter dat ze door Val vakkundig in de val te zijn gelokt. Dit dwingt ze om met elkaar samen te werken: tegen wil en dank. Met de hulp van ‘papa’ Red Guardian en congreslid James Buchanan Barnes probeert het opvallende team zich los te weken van Val. En dat is voor de één moeilijker dan voor de ander.
Charisma en onrust
Veruit het interessantste karakter in de film is de mysterieuze Bob, die al snel de naam Robert Reynolds krijgt. Hij blijkt de enige overlevende van het Sentry experiment, dat door Val en haar bedrijf het als mislukt is verklaard. Robert kun je zien als de emotionele kern van deze film, al doen we dan Yelena misschien een beetje tekort.
Het is eigenlijk jammer dat we van de donkere zijde van Bob, die de film The Void noemt, maar weinig zien. Hoe Lewis Pullman de twee zijden van het karakter neerzet is namelijk wel erg overtuigend. Het wordt daarmee een karakter die zowel verontrustend als intrigerend werkt. Charismatisch aan de ene kant, beangstigend aan de andere. Daar hadden we eigenlijk meer van willen zien.
De echte emotionele kern van de film zit in de karakterontwikkeling van Yelena, het echte hoofdpersonage van deze film. In de film staat Yelena’s zoektocht naar betekenis in het leven, verbondenheid en eenzaamheid en een nieuwe identiteit centraal. Ze wordt in die zoektocht vooral geholpen door Bob en door haar vader Red Guardian, die op zijn beurt weer voor de komische noot zorgt.
Thunderbolts*: gaat het wel over het team?
Dat is ook precies waar Thunderbolts* zichzelf onderscheid van veel van de laatste MCU-projecten, zoals het recente Brave New World. De bezoeker van de Marvel-film wil meer dan alleen maar actie en spektakel. Thema’s als zelfbeeld, trauma en identiteit worden daadwerkelijk aangesneden en uitgewerkt. Het is nog steeds geen goed uitgewerkt karakterdrama die echte ontwikkeling toont, maar het is er.
Doordat de personages van Yelena en Bob zo duidelijk de voorkeur krijgen, zijn andere karakters wat minder goed uitgewerkt. Het meest zichtbare is dat bij Val. Ze is duidelijk de verbindende schakel tussen de gebeurtenissen in de film, maar het is te vaag wat haar echt drijft. De ware dreiging van deze film blijft daardoor op de oppervlakte.
Conclusie
Het is iets dat we wel vaker concluderen bij films van Marvel Studios: hier had meer in gezeten. De thema’s, dialogen en verhaallijnen waarin actie en emotie worden gecombineerd zijn namelijk enorm prettig om naar te kijken. Wat meer diepte in bepaalde personages had echt een verschil kunnen maken: misschien gaat het dan leven, meer dan dat het nu doet.
Thunderbolts*
