9 redenen waarom Squid Game spectaculair is

Heb jij Squid Game nog niet gezien? Dan overtuig ik je met deze spoilervrije recensie graag dat het zeker de moeite waard is. Als je het al wel gezien hebt, kun je in deze Squid Game recensie een lawine aan spoilers vinden, want we MOETEN het gewoon over alle plottwists hebben!

Waar gaat Squid Game over?

Zoals je in de spoilerrecensie kunt lezen, is Squid Game een soort afvalrace op vrijwillige basis. Mensen met enorme schulden kunnen zichzelf opgeven om veel geld te winnen. Ze spelen wat kinderspelletjes, winnen en gaan door naar de volgende ronde. Of ze verliezen en dat is dan ook het laatste wat ze doen…

Dé reden dat deze serie een must is

Zelfs als je niet van horror, gore, geweld en gruwelijkheid houdt, is de verhaallijn en opzet van Squid Game de moeite waard. Als je echt misselijk wordt van twee spetters bloed, zou ik het afraden, maar kijk dan in ieder geval tot het eerste spel. Daarin wordt al duidelijk hoeveel slimme psychologische concepten in Squid Game worden toegepast. Dat is echt mijn favoriete onderdeel van Squid Game, dus daar ga ik in de spoilerrecensie diep op in. Je moet even door het levensverhaal van de hoofdpersoon heen ploegen, maar zodra hij eenmaal op Squid Game eiland is, wordt het echt interessant en grimmig.

De band met hoofdpersoon Gi-hun

Gi-hun heeft veel schulden én een gokprobleem. Hij is straatarm, moet voor zijn moeder zorgen en heeft ook een dochter waar hij eigenlijk kinderalimentatie voor moet betalen. Als hij verantwoordelijkheid kan ontlopen, doet hij dat graag. Terwijl hij werkeloos is, verwerkt hij nog steeds een trauma dat plaatsvond in zijn vorige baan. De balans tussen likeable personage en een walgelijk iemand zonder ruggengraat, wiebelt voor Gi-hun iedere aflevering. Dat maakte het voor mij lastig om een band met hem om te bouwen, maar hoe verder we in de serie komen, hoe meer ik om hem ga geven. Het is bijvoorbeeld heel leuk om te zien dat hij een creatieve oplossing bedenkt om een spel te winnen, terwijl hij in de moeilijkste situatie zit. En daar helpt hij andere nog mee ook in plaats van dat hij het geheim houdt!

Het geldt trouwens voor meer personages dat het voor mij even duurde voordat ik opgewarmd was. Ali sloot ik meteen in mijn hart, al had hij iets minder onderdanig mogen zijn. De vrouwelijke hoofdrolspelers deden het niet echt voor mij helaas, al vond ik Sae-byeok’s verhaal erg meeslepend. De oude man (speler 001) kan zó vrolijk kijken, dat je hem niet níet lief kan vinden en hoe gaaf is het dat hij een tactiek heeft om touwtrekken te winnen? Of dat hem ook lukt…

Spoilervrij: Squid Game zit bomvol plotwendingen!

Net wanneer je denkt door te hebben hoe het met de spellen zit, bedenken ze weer wat nieuws. De kinderspellen wisselen tussen individueel, in teams, een fysieke uitdaging, het testen van je geduld of precisie, strategisch en op basis van geluk en standvastigheid. Niemand is veilig! Zelfs wanneer je als speler denkt dé ultieme vaardigheid te hebben voor een onvermijdbare overwinning, gooit Front Man een curveball. Er gebeurt genoeg om emotioneel (verdrietig én/of boos) van te worden, trust me. Voor je het weet gun je morally grey personages de wereld.

In de gal van Squid Game inktpot wroeten

Natuurlijk heb ik nog wat te zeuren!

1. De serie komt behoorlijk traag op gang.
2. Niet alle spellen zijn gebaseerd op vaardigheden en dat vond ik enorm frustrerend. Je zou dus met dom geluk kunnen winnen.
3. De verhaallijn rondom de politieagent vond ik niet interessant, omdat ik totaal geen band kon opbouwen met de personages op wie dat betrekking heeft.
4. De verhaallijn rondom de dokter heeft geen impact op het verhaal en komt over als een extra manier om meer bloed op het scherm te spatten.
5. Op een gegeven moment vindt er een gasexplosie plaats zonder duidelijke oorzaak, die er letterlijk alleen is om meer drama te maken.
6. De finale is minder spectaculair dan ik verwacht had, maar wel retespannend op z’n eigen manier.
7. Er wordt absurd veel en overdreven gescholden. Had voor mij niet gehoeven.
8. Veel stereotypering: De enige vorm van diversiteit in de serie, is de Pakistaanse Ali die misselijkmakend onderdanige is en als dom en zwak wordt neergezet. De vrouwelijke personages zijn ook niet heel charmant (luid en overdreven emotioneel of juist kil en afstandelijk of bemoeiend en overbezorgd). Daarnaast viel het me op dat alleen de slechteriken Engels/Amerikaans praten. Toeval…?
9. HOEZO INEENS ROOD HAAR?

Conclusie: je moet Squid Game zien, omdat…

1. Het geweldige en interessante psychologische concepten bevat.
2. Er meer dan genoeg plotwendingen in zitten.
3. De serie meeslepend is. Ik zat soms ademloos te kijken, soms op het puntje van mijn stoel, soms schreeuwend, soms naar adem happend. Squid Game doet echt iets met je.
4. De muziekjes in Squid Game zo weird, creepy, catchy en sfeervol zijn. Het is echt geweldig.
5. De vormgeving prachtig is. De vreemde pakken en kleurrijke ruimtes zijn ook prachtig en staan mooi in contrast met de duistere gruwelijkheden die er plaatsvinden.
6. Het uitnodigt om nog een keer te kijken met alle kennis die je hebt opgedaan.
7. Je vertrouwen in de mens uiteindelijk toch weer aangezwengeld wordt.
8. Gi-hun langzaam maar zeker de gunfactor krijgt.
9. Het ongekend is. Een serie als deze is ontzettend zeldzaam.

Laat het in de comments weten of je Squid Game gaat kijken en werp vooral een blik op de spoilerrecensie als je er klaar voor bent!