Argylle is gebaseerd op het gelijknamige boek van auteur Elly Conway. De ware identiteiten achter dit pseudoniem zijn afgelopen weekend bekend gemaakt in The Telegraph: Terry Hayes en Tammy Cohen. Vorige week is de gelijknamige film in première gegaan, geregisseerd door Matthew Vaughn (The King’s Man). De trailer liet ons geloven beter te zijn dan het boek zelf, maar was dit ook wel echt zo?
Waar gaat Argylle over?
Elly Conway (Bryce Dallas Howard) is een teruggetrokken auteur van een serie succesvolle spionageromans, die ’s avonds het liefst lekker thuis op de bank zit met haar laptop en haar kat Alfie. Maar als de fictieve plots van Elly’s boeken – over geheim agent Argylle en zijn missie om een wereldwijd spionagenetwerk te ontmantelen – steeds meer gaan lijken op de geheime activiteiten van een echte spionagedienst, is het afgelopen met die rustige avondjes thuis. Samen met Aiden (Sam Rockwell), een spion met een kattenallergie, racet Elly (met Alfie in haar rugzak) de wereld over om de moordenaars een stap voor te blijven als de grens tussen haar fictieve en echte wereld begint te vervagen.
Argylle in een ander jasje
In vergelijking met het boek, is de film echt wel anders. Op de eerste plaats is het niet per se Argylle die de hoofdrol speelt, maar de auteur van de gelijknamige boekenserie. In de film is net het vierde deel uit de serie gepubliceerd als auteur Elly Conway in een stroomversnelling van intense en gevaarlijke gebeurtenissen verstrikt raakt. De dingen die ze in haar boeken schrijft, blijken uit te komen in de werkelijkheid. Daarnaast bevat de film een bepaalde mate van hilariteit, die in het boek niet terug te vinden is.
Boeken en actie
Wat boeken en actie precies met elkaar gemeen hebben, dat zie je in deze film. Terwijl Elly achtervolgd en aangevallen wordt, heeft ze een soort beschermengel naast zich, waar ze haar fictieve personage Argylle continu in terugziet. Zelfs sommige uitspraken van hem komen overeen met wat ze Argylle in haar boeken heeft laten zeggen. De beelden wisselen tijdens vechtscènes dan continu tussen Aiden: de spion die haar leven redt, en Argylle: het door haar bedachte personage. De wisselingen lopen vrij vloeiend in elkaar over en laten je soms afvragen wat er nou werkelijkheid en fantasie is. Zo verloopt ongeveer de eerste helft van de film met een hoop actie verweven met humor.
Humor en hysterie
Want die humor is een groot en belangrijk element in de film. Dat is vanaf het begin af aan duidelijk. Er gebeuren wat onverklaarbare en extreme dingen die net over de top zijn, maar het wel leuk maken. In de tweede helft van de film verandert dat helaas. Hoewel er sprake is van enkele interessante en gewaagde plotwendingen, vindt er op den duur weinig vernieuwends plaats. De rollen van Elly en Aiden wisselen, en wisselen nog een keer. Net als de rollen van andere personages. Daarna wisselen ze weer en nog een keer, en door die herhalende elementen wordt het allemaal minder interessant. Daar waar de grappige en licht absurde elementen in het begin nog leuk waren, zo irritant en over de top worden die uiteindelijk. Met belachelijke manoeuvres en kleuruitspattingen voelt het bijna alsof er iets in je drinken of popcorn heeft gezeten…
Van boek naar film
Eigenlijk is er van het hele concept uit het boek weinig te vinden in de film, op enkele namen van personages na. De film heeft wat dat betreft een heel andere verhaallijn, een met te veel en over de top humor.
Maar er is meer… Als de eerste geanimeerde aftiteling voorbij is, is daar een mid-creditscene die fans van Matthew Vaughn zullen doen opspringen. Blijkbaar laat de regisseur het namelijk niet bij alleen deze Argylle film en heeft hij nog iets in petto wat ons wellicht wél kan overtuigen om de boeken te gaan lezen, of terug te keren naar de bioscoop voor het vervolg…?
Conclusie
Argylle is een unieke actie- comedyfilm waarin humor, hysterie en plotwendingen uit de bocht vliegen, over de kop gaan en niet meer landen.