Ik wist helemaal niet dat er ook Avatar boeken te koop waren! EINDELIJK antwoord op die ene brandende vraag: Wat is er met Zuko’s moeder gebeurd?! Maar laten we beginnen bij het begin. Ik heb laatst eerst heel Avatar The Last Airbender teruggekeken en ben toen toen maar begonnen aan The Legend of Korra, ondanks de negatieve dingen die ik erover hoorde. Dus, brace yourself, reviews are coming.
PS: De live action Avatar film is niet gebeurd, dus die komt niet aan bod.
Avatar The Last Airbender
Nee, we hebben het echt niet over die blauwe figuren, we hebben het over die ene jongen met die pijl op zijn hoofd. Hoe gaaf is het dat je een wereld hebt waarin mensen elementen kunnen besturen, daar een hele cultuur over opbouwen en dus ook hun eigen vechtkunsten hebben? Kijk alleen al naar het vervoer in het Aarderijk, de theehuizen van de Vuurnatie, hoe de Waterstam haar stad kan verdedigen en de plekken van de Luchttempels. Zo onwijs uniek, wauw. Ik geloof echt dat dit wel een revolutionaire serie is geweest. Het heeft in ieder geval op mij veel indruk gemaakt (als kind en nu nog steeds). En dan steeds weer die brandende vraag: kan Aang de Vuurheer verslaan en hoe? De hybride beestjes blijven ook fantastisch en de soort van middeleeuwse setting is heel sfeervol.
Ondanks dat dit een serie is voor doelgroep 6-11 jaar oud, vind ik dat er behoorlijk veel persoonlijke ontwikkeling in zit. Kijk naar Sokka waarbij Aang langzaam een plekje in zijn hart moet veroveren. Aang die zelf volwassen moet leren worden en verantwoordelijkheid neemt. Katara die anderen moet leren vertrouwen. Toph die besluit zelfstandig te worden. Azula die langzaam doordraait. En dan hebben we Zuko en Iroh, wat zal ik daar eens over zeggen. Dat moet je gewoon beleven.
Normaal heb ik het niet zo op verhalen waarin jonge kinderen (ik heb het tegen jou Aang) de wereld moeten redden, omdat dat heel snel onrealistisch kan worden. In dit geval is het echt goed gedaan. Het is niet alleen maar lol en grappen, het is hard werk en het is zwaar. Dat maakt het geloofwaardig. Daarnaast vind ik het heel gaaf dat ze een blind personages hebben geschreven en haar dan ook nog zo sterk hebben neergezet.
Zelf ben ik niet zo van het spiriwiri dus had ik af en toe wat moeite met afleveringen die heel erg over de geestenwereld gingen. Het is ook wel een beetje toevallig dat Aang precies snapt wat de vuurnatie van plan is na zijn tripje naar de geestenbibliotheek. De verhaallijn in Ba Sing Se vond ik best wel weird en voelde een beetje out of place, maar het was wel origineel. De rol die Azula, Mai en Tai Lee van Zuko overnemen vind ik ook wel een stuk minder interessant dan hoe Zuko het deed.
Het onderduiken bij de Vuurnatie was wat traag, maar wel heel gaaf dat je meer achtergrondinformatie krijgt. De Witte Lotus komt een beetje uit het niets, maar het is oom Iroh en hij kan eigenlijk alles wel maken (behalve die ene scène dat Juno bovenop hem valt en hij een ouwe smeerpijp lijkt). Bliksembliksemboemman (is dat één woord?) had voor mij niet gehoeven en valt onder het kopje ‘spiriwiri doe maar niet’ voor mij, maar het einde van de serie vond ik best wel poëtisch. Al was ik wel team Zatara, sorry not sorry Mai.
MAAR ZUKO’S MOEDER DAN?!
Ik ben na The Last Airbender meteen doorgegaan met Korra, dus toen ze daar riepen ‘wat is er met Zuko’s moeder gebeurd?’ en die vraag vervolgens volledig genegeerd werd, heb ik toch wel even binnensmonds gevloekt. Gelukkig had een vriendin van mij The Search gekocht (3 graphic novels) en mocht ik die lenen om zelf achter Ursa’s verhaal te komen.
Top dat het verhaal opgepakt wordt waar het eindigde bij The Last Airbender. Het was wel een beetje verwarrend af en toe dat het verleden en heden door elkaar liepen. Ik weet nog niet zo goed wat ik ervan moet vinden dat ze zo hard inzetten op ‘oeh wat spannend dat Azula mee gaat, wat gaat ze doen ooeeeh!’ Misschien als dat minder benadrukt was, had ik het minder een probleem gevonden. Ook dat Azula de hele tijd super paranoïde is en ruzie maakt met Zuko, is een beetje much. Aan de andere kant, ze is natuurlijk ‘gek’ en dan is je gedachtegang logischerwijs moeilijk te volgen. Daarnaast was de ‘Aang en Katara zijn nu een setje’ heel erg aan. Had voor mij niet gehoeven.
Het verhaal rondom Mother of Faces vond ik heel erg gaaf, ondanks dat ik het niet heb op de geesten! Dat zegt wel echt wat. Ook leuk dat er terug wordt gepakt op een personage uit The Last Airbender. Dan voelt het meteen minder willekeurig. Het is wel een beetje vergezocht dat Mother of Faces dus niet alleen over gezichten, maar ook over identiteiten en geheugens ofzo gaat. En die wolf snapte ik niet helemaal…
Je zou halverwege het verhaal het einde ook al kunnen voorspellen als je een beetje hebt opgelet, maar dat vond ik niet per se storend. Superleuk om meer over Zuko’s moeder te weten te komen! Zeker een must-read.
Willen we het over The Legend of Korra hebben?
Ten eerste: van The Last Airbender is seizoen één gekocht en daarna seizoen twee en drie samen. Dat merk je niet per se, vind ik dan. The Legend of Korra voelt veel meer versnipperd aan. Daarbij zijn het eerste en tweede seizoen los gekocht en drie en vier samen. Je merkt dus wel echt dat er geen doorlopende verhaallijn is en dat is zonde!
Het eerste seizoen draait om Amon en de spanning die er tussen stuurders en non-stuurders heerst. Er is natuurlijk een machtsverschil, dus dat is best een interessant punt. Het wordt alleen verdund door
- Avatar Korra, die super arrogant, verwend en irritant is;
- het pro-bending dat eigenlijk nergens wat mee te maken heeft;
- het moderne tijdsbeeld dat gebruikt wordt;
- en de onzinnige liefdesdriehoek (vierkant?) die kunstmatig wordt neergezet.
Waarom begint dit verhaal met ‘ja, Korra hoeft alleen nog te luchtsturen, komt wel goed’. Waarom krijgen we niet meer te zien van haar ontwikkeling als de Avatar? Wel goed dat ze eigenlijk het tegenovergestelde van Aang is, slim gedaan! Ook de identiteit en het achtergrondverhaal van Amon vond ik erg interessant. Kortom: meer focus op wat echt belangrijk is en dan had ik er helemaal in mee kunnen gaan. Ik heb alleen verder gekeken omdat ik van vrienden hoorde dat het beter werd.
In seizoen twee speelt de Waterstam ineens voor Vuurnatie, wat op zich ook een interessante invalshoek is. Het is alleen jammer dat je nog een geestenverhaallijn er doorheen hebt lopen. Ze hebben wel met elkaar te maken, maar het voelt heel warrig en onsamenhangend. Daarnaast: geesten… Unalaqs motivatie en achtergrondverhaal is wel weer heel goed gedaan, maar het einde was vrij abrupt. Het is een kinderserie, toch?
In de laatste twee seizoenen leer je meer over de eerste Avatars en dat is supergaaf! Maar Korra verpest echt een heleboel en ik snap niet waarom dat moet. Wat is de toegevoegde waarde? Alleen maar om te breken met The Last Airbender? Hoeft helemaal niet. Daarnaast, waarom krijgen we niet meer van de oude garde te zien? Je hoeft niet zo hard te proberen nieuw en origineel te zijn, maar je mag best bouwen op wat al staat.
Tenzin vind ik een heel leuk personage, Bumi en Kya iets minder. Varrick vond ik soms grappig en soms vervelend. Lin en Suyin en het verhaal van Zaofu vind ik echt fantastisch. Weer een hele sterke persoonlijke ontwikkeling right there. Ik moest er even aan wennen dat zeldzame stuurkunsten in deze serie niet meer zo zeldzaam zijn, maar de metaalstuurderstad heeft me wel over die streep getrokken. De Zaheer verhaallijn vond ik een beetje vaag. De Kuvira verhaallijn waarin het Aarderijk ineens voor Vuurnatie speelt is ook interessant, maar die deathray vond ik echt lachwekkend. Dat paste in de verste verte niet in het beeld dat ik van de Avatar wereld heb.
Conclusie: Meer Aang, minder Korra
Ik heb weinig aan te merken op Avatar: The Last Airbender en ik kijk ook uit naar meer graphic novels, maar Korra had zoveel beter gekund. Er zat heel veel potentie in, wat er zitten sterke karakters en interessante verhaallijn in die verdund worden met onnodige andere dingen. Ik snap dat ze met Korra iets heel anders wilde doen dan met Aang, maar dit was wel echt te veel verandering in één klap. De hele wereld die was opgebouwd is uitgewist en die was juist zo charmant. Ik ben blij dat ik het gezien heb, maar terugkijken ga ik denk ik niet doen. Dan nog maar een keer beginnen aan The Last Airbender…
Avatar
Meer Aang!
Goed
- Middeleeuwse sfeer
- Meeslepende verhaalijn
- Likeable personages
- Herkenbaar
- Persoonlijke ontwikkeling
Niet zo
- Industriële sfeer
- All over the place
- Irritante of nietszeggende personages
- Spiriwiri
- Geforceerde liefdesverhoudingen
1 reactie
Ik had juist wel erg genoten van Korra, puur omdat de show echt meegaat met de kijkers, hoewel het nog niet kan tippen met Aang. Ik kan je de andere graphic novels ook van harte aanraden, die zijn ontzettend leuk en voelen echt aan als vervolgafleveringen op de series 🙂