Vaak als ik een duologie lees, lijkt het op een uitgekauwde standalone. Dan voegt het tweede boek eigenlijk niet zoveel toe aan het verhaal, behalve dat er nog het een en ander afgehandeld moest worden. Daughter of the Siren Queen is daadwerkelijk de moeite waard als je genoten hebt van Daughter of the Pirate King!

Waar gaat Daughter of the Siren Queen over?

Alosa’s mission is finally complete. Not only has she recovered all three pieces of the map to a legendary hidden treasure, but the pirates who originally took her captive are now prisoners on her ship. Still unfairly attractive and unexpectedly loyal, first mate Riden is a constant distraction, but now he’s under her orders. And she takes great comfort in knowing that the villainous Vordan will soon be facing her father’s justice.

When Vordan exposes a secret her father has kept for years, Alosa and her crew find themselves in a deadly race with the feared Pirate King. Despite the danger, Alosa knows they will recover the treasure first . . . after all, she is the daughter of the Siren Queen.

Wie Arrrr zegt, moet ook B zeggen

Ondanks dat Daughter of the Pirate King geen literair hoogstandje was, was het leuk om te lezen. Datzelfde geldt voor Daughter of the Siren Queen. Het niveau lag gelukkig verrassend dicht bij het eerste boek en ik heb van het verhaal genoten. Dit tweede boek was een waardige afronding van de saga, al was de Siren Queen zelf een beetje een teleurstelling. Stiekem zou ik best nog een boek willen lezen over Alosa, over hoe ze haar eigen schrikbewind voert. Daar stond ik best van te kijken, want zo uniek en likeable is ze niet. Kortom: als je boek één hebt gelezen, móét je boek twee lezen.

‘Enemies to lovers’ insteek werkt helaas niet meer

In boek twee zijn de rollen omgedraaid: Riden is onderdeel van Alosa’s crew, dus hij is een soort van haar gevangene. Dit heeft, bewust of onbewust, veel impact op de personages. Vincenza zegt op Goodreads: “Riden ging van een hete, arrogante en semi-mysterieuze gentleman naar een baby-achtige klootzak. Alosa was een onafhankelijke, krachtige badass en nu heb ik geen idee meer wat ze is.”

Breny and Books voegt toe: “In boek twee heeft de auteur Alosa neergezet als een geseksualiseerd object met het enige doel om mannen te laten doen wat ze wil door hun seksuele wensen te vervullen. WAT?! Ze heeft haar ‘slimme’ plannen niet kunnen uitvoeren en de romantische scènes waren erg cringy.” De personages zijn dus niet helemaal meer wat ze geweest zijn in boek één helaas. Zelf vond ik ook dat het extra geforceerd voelde dat de personages niet wilden toegeven aan de gevoelens die ze al sinds boek één voor elkaar hebben.

Ook Daughter of the Siren Queen is een prima snack

“Niet ingewikkeld, leest lekker weg. Een luchtig en avontuurlijk verhaal om je hersenen bij uit te zetten,” net als het geval is bij Daughter of the Pirate King. Je moet dus geen hoge verwachtingen hebben van Daughter of the Siren Queen, maar het is een oké boek. Deze duologie kun je best aan je ‘piratey favorites’ toevoegen.