Iedereen die wel eens naar TLC heeft gekeken, kent vast wel het programma Extreme Couponing. Vooral Amerikaanse huisvrouwen werden erin voorgesteld die al hun tijd besteden aan het verzamelen van coupons. In Amerikaanse supermarkten is dat blijkbaar een groot ding, waardoor je enorm veel kunt besparen. Een aantal jaren geleden waren er een aantal vrouwen die hun bedrijf hadden gemaakt van het verkopen van neppe coupons. Hiermee haalden ze miljoenen binnen, voordat ze werden opgepakt. Queenpins is gebaseerd op dit waargebeurde verhaal, al hebben ze wel flink wat vrijheden genomen. Het resultaat is een film die op zich best wel leuk is om te kijken, maar die een stuk minder leuk is dan de trailer deed vermoeden.
Waar gaat Queenpins over?
Connie (Kristin Bell) is een huisvrouw die erg ongelukkig is. Na het verlies van haar baby besluit ze haar tijd te besteden aan het verzamelen van coupons. Haar man is het hier niet mee eens, maar hij is toch vaak weg op zakenreis, waardoor Connie alleen is. Gelukkig heeft ze een vriendin gevonden in haar buurvrouw Jojo (Kirby Howell-Baptiste) die net zo gek is op coupons. Op een dag ontdekt Connie dat als ze klachtenbrieven schrijft naar bedrijven, ze coupons krijgt voor gratis producten. Samen met Jojo besluit ze foutieve coupons te stelen uit de fabriek en te verkopen. Het duo wordt al snel miljonair, maar kosten bedrijven ook veel geld. Hierdoor komen ze op de radar van de opsporingsdiensten van het postkantoor (Vince Vaughn en Paul Walter Hauser), die er alles aan willen doen om het duo achter slot en grendel te krijgen.
Het is het net niet
Queenpins is minder vermakelijk dan de trailer doet vermoeden. Dit komt vooral omdat de film niet echt weet welke richting ze op willen. Vooral als het aankomt op de hoofdpersoon van het verhaal. Aan de ene kant moeten we Connie zien als een soort van antiheldin die steelt van de rijken en geeft aan de armen. Het komt echter nooit goed over. Hierdoor wordt het hele idee van een pseudo-scam naar internationale criminele bende niet goed overgebracht. We moeten geloven dat Connie en Jojo, die nog geen vijf minuten vooruit kunnen denken, wel in staat zijn om een miljoenenbusiness op te bouwen en overal mee weg te komen?
Daarnaast zijn er wel verhaallijnen die afwijken van de hoofdverhaallijn, die veel interessanter waren geweest. Connie geeft ook wel aan de armen, maar geen van hen krijgt genoeg dialoog om iets van hun verhaal te vertellen. Daarnaast is er een interessante laag waarin Jojo niet happig is om mee te doen met de criminele organisatie, omdat ze zwart is. Het wordt niet specifiek benoemd, maar er wordt wel naar gehint, wat ervoor zorgt dat de relatie tussen Connie en Jojo wat minder geloofwaardig is.
Het beste aan de film is wel de dynamiek tussen de sullige Ken Miller coupon politieagent (Paul Walter Hauser) en rechercheur van de post Simon Kilmurry (Vince Vaughn). Hoewel hun komedie soms ook vrij plat is, is de chemie tussen de twee prima. Miller is de jonge puppy die er alles aan wil doen om de goedkeuring te krijgen van zijn meerdere. Die momenten zijn het kijken waard, iets waar Bell en Howell-Baptiste niet in slagen.
Conclusie
Queenpins heeft veel potentie op papier, maar in de praktijk blijkt dat de film niet zo geslaagd is. De humor werkt niet. Er is weinig chemie tussen de twee hoofdpersonen, wat hun innige vriendschap onwaarschijnlijk maakt. Al met al is Queenpins niet perse de slechtse film die je ooit zult zien, maar het is ook geen ramp als je deze overslaat. Wil je een interessantere film bekijken waarin vrouwen het hoofd zijn van een criminele organisatie? Bekijk dan Hustlers.