Netflix heeft een nieuwe serie uitgebracht genaamd The Four Seasons. De serie is een losse adaptatie van de gelijknamige film uit 1981 van Alan Alda. Op papier is het allemaal een heel goed idee. De cast bestaat uit grote namen waaronder Tina Fey, Steve Carell en Colman Domingo. In slechts acht afleveringen tijd krijgen we te zien hoe een vriendengroep, bestaande uit een aantal koppels, elkaar al jarenlang kent. De ideeën die in de serie geopperd worden zijn goed. Alleen is de uitvoering een stuk minder.

Waar gaat The Four Seasons over?
De serie gaat over drie koppels die allemaal in een andere fase van hun leven zijn. Kate (Tina Fey) en Jack (Will Forte), Nick (Steve Carell) en Anne (Kerri Kenney-Silver), en Danny (Colman Domingo) en Claude (Marco Calvani). Kate en Jack lijken goed bij elkaar te passen, maar Jack leunt teveel op Kate. Danny en Claude zijn gelukkig samen, maar de gezondheidsproblemen van Danny maken dat Claude zich te veel zorgen maakt en hij is boos dat Danny het niet te serieus neemt. Nick en Anne zitten in de meeste problemen, aangezien Nick besluit te scheiden en het aan te leggen met een veel jongere vrouw, terwijl Anne het moeilijk vindt om hem te laten gaan.
Het idee is goed, maar de uitwerking minder
De serie bestaat uit acht afleveringen, waarvan iedere keer twee afleveringen zich in hetzelfde seizoen afspelen. De afleveringen duren ieder maar een half uur. Waarom er niet gewoon echt een miniserie van vier keer een uur à la Adolescence gemaakt kon worden is een raadsel, maar dat is nog het minst storende aan de serie.
De cast in The Four Seasons is erg sterk, maar niet allemaal weten ze het magere materiaal naar een hoger niveau te tillen. Hoewel de serie het doet voorkomen alsof het gaat om de mensen achter deze personages, is de uitwerking gewoon niet goed. Het hele idee van de serie is dat we ons anders voordoen in gezelschap als we weg zijn van de veiligheid van ons huis. Toch wordt geen enkel idee echt goed uitgewerkt. Er gebeurt iets, maar al vrij snel komt er alweer de volgende plottwist aan. Soms voelt het ook alsof de schrijvers ieder zelfhulpboek over huwelijken hebben uitgelezen en verwerkt in het verhaal. Daarnaast worden de personages constant in sitcom-achtige situaties gebracht, wat te geforceerd aanvoelt.
Er zit ook weinig humor in The Four Seasons. Dat is niet iets wat we gewend zijn van Tina Fey. Het zou niet eens zo erg zijn dat de serie humor poogt te gebruiken, maar toch vaker de mist in gaat. De personages zijn allemaal niet leuk. Een berg rijke mensen die klagen over hun vakanties. The White Lotus doet ten minste nog aan persiflages, maar in The Four Seasons is het allemaal serieus.

Conclusie
The Four Seasons heeft weinig te bieden, behalve een verhaal dat niet goed is uitgewerkt. Het voelt een beetje alsof je op vakantie bent met mensen die je absoluut niet mag. Het is jammer van een sterke cast die ook het zwakke materiaal niet kan redden.