Recensie: Pokémon Let’s GO is pure nostalgie

Nadat de Nintendo Wii geen enorm succes bleek, moest het bedrijf op zoek naar iets anders. De 3DS was vrij populair, maar om mee te doen in de wereld van de consoles moesten ze met iets innovatiefs komen. Dat werd de Nintendo Switch. Een systeem waarbij je zowel handheld als op de televisie kunt spelen. De Switch is wel een succes en veel populaire titels vinden dan ook hun weg naar het nieuwe systeem. Een daarvan is het nog altijd populaire Pokémon. Hoewel er al wel een soort van Tekken-achtig spel verkrijgbaar was met de Pokémon figuren, is Let’s GO Pikachu en Eevee de eerste Pokémon RPG die op de Switch is uitgebracht. Volgend jaar zal de volgende generatie Pokémon op de Switch verschijnen. Tot die tijd kunnen we terugkeren naar Kanto, alwaar we wederom de storyline van Red, Blue en Yellow spelen.

Mooie graphics en een nostalgisch gevoel

De eind-twintigers, begin dertigers onder ons kunnen de Pokémon gekte nog wel herinneren. Op het schoolplein werd er lustig op los geruild met kaarten en ouders leegden met tegenzin hun portemonnee om Pokémon merchandise voor hun kinderen te kopen. Vrijwel iedereen die een Gameboy had speelden de spellen. Kortom, de rage was enorm. Hoewel rages langzaamaan een stille dood sterven, blijft Pokémon nog altijd populair. Het is niet meer zo enorm als eind jaren negentig, maar de franchise kan toch nog altijd op enorm veel fans rekenen. Een deel daarvan zijn jonge kinderen en een ander deel de volwassenen die nog een beetje in hun kindertijd blijven hangen.

Let’s GO neemt ons terug naar de Kanto regio. In plaats van pixels worden we echter verblijd met mooie graphics en komt de wereld echt tot leven. Er zit weinig verandering in het verhaal an sich. Als je de originele spellen hebt gespeeld dan weet je precies wat je moet doen, waar je heen moet en waar je wat kunt vinden. Wat dat betreft is het spel weinig vernieuwend, maar dat is ook niet het doel van Let’s GO. Het is een manier om een nieuwe generatie aan zich te binden en om nostalgie op te wekken bij de oude generatie.

Er zijn wel een aantal veranderingen die de originele games niet hadden. Zo word je achtervolgd door een Pokémon naar keuze uit je team. Het vangsysteem is ook anders. Je hoeft een Pokémon (behalve legendaries) niet langer te verzwakken. Een bal gooien is genoeg, net als in Pokémon GO. Dit lijkt simpel, maar naar mate je verder komt in het spel wordt het steeds moeilijker. Er is ook een functie waarin je Pokémon uit het mobiele spel over kan zetten op de Switch. Als beloning krijg je dan in Pokémon GO een mystery box waarin je de zeldzame Pokémon Meltan kan vangen. Een slimme marketingtruc, maar het is niet afleidend.

Het verhaal is zo doorlopen, en er is niet veel qua content na de Pokémon League. Het spel introduceert zogenaamde Master trainers die meester zijn in 1 Pokémon. Je kunt proberen ze alle 150 te verslaan. Anders dan de originele spellen is het feit dat je de gym leaders iedere dag opnieuw kunt verslaan. Verder kun je natuurlijk je Pokédex vullen en op jacht gaan naar shinies.

Conclusie

Hoewel Let’s Go niets nieuws is, blijft het een leuke ervaring om de originele spellen op een betere manier te spelen. Voor een jonger publiek is het een nieuwe wereld die open gaat. Voor het wat oudere publiek is het een terugblik in de tijd die je vele uren zal vermaken. Een aanrader.