Het actiegenre wordt door filmkenners niet altijd serieus genomen. Dat is te begrijpen, want vaak zitten er geen diepe levensvragen verweven in films waar achtervolgingen en wapengeweld de toon voeren. Maar een goede actiefilm is meer dan dat. Een goede actiefilm heeft naast goede choreografieën en actie een goed en sterk verhaal. Of in ieder geval een vermakelijk verhaal dat je als kijker in de greep houdt. De Franse actiefilm Ad Vitam, nu te zien op Netflix, is niet een van die actiefilms. Ze proberen de drama er wel in te brengen, maar de film slaat de plank toch flink mis.

Waar gaat Ad Vitam over?
Franck (Guillaume Canet) overleeft een aanslag op zijn leven tijdens werktijd. Hij keert terug naar huis, maar tijdens een discussie met zijn vrouw komen er indringers binnen die ergens naar op zoek zijn. Ze weten Franck tijdelijk uit te schakelen en zijn zwangere vrouw Léo (Stéphane Caillard) te kidnappen. In een flashback komen we erachter dat het koppel elkaar ontmoette tijdens de training voor de France Elite Interventie Squad (GIGN). Helaas is de carrière van Franck geen lang leven beschoren. Hij negeerde een aantal bevelen waardoor twee van zijn mannen hun leven verloren.
Nu moet hij het verleden en het heden aan elkaar weten te koppelen om erachter te komen wie zijn vijand is. Tegelijkertijd wordt hij ook gezocht voor een moordzaak waar hij niets mee te maken heeft.
Vol van clichés maar weinig inhoud
Ad Vitam ziet eruit en voelt als een project van studenten van de filmacademie, die drie actiefilms hebben gezien en daarop gebaseerd een film wilden maken. Alle clichés zitten in het verhaal verworven. Zo hebben we natuurlijk de held die zijn vrouwelijke geliefde moet redden. Een goede vriend met wijs advies die sterft in het heetst van de strijd. En natuurlijk het feit dat betrouwbare leidinggevenden toch niet zo betrouwbaar lijken te zijn. Helaas voelt het daarnaast ook alsof het verhaal bedacht is nadat de actiescènes bedacht werden. Het verhaal is namelijk vaag, er is geen touw aan vast te knopen en voelt vooral leeg en zielloos.
De titel van de film, Ad Vitam, is volgens de film afkomstig van een zin die de vader van Franck op zijn badge schreef. Zijn vader was namelijk ook een elite agent, maar stierf toen Franck jong was. Onze held krijgt de badge van zijn vader, maar daar wordt verder niets mee gedaan. Datzelfde lot zorgt ervoor dat het grootste deel van de bijrollen in de film vrijwel geen functie heeft. Ze komen op beeld, doen hun ding en zijn weer weg. Aan het einde van de 90 minuten speeltijd had ik nog steeds geen flauw idee wie de slechteriken waren en wat het probleem allemaal was.
Acteur Guillaume Canet is wellicht ook niet de beste acteur om deze rol te vertolken. Hij probeert zijn innerlijke Liam Neeson en Jason Statham naar boven te halen, maar zijn performance laat te wensen over. Zijn vrouw wordt gekidnapt, maar hij laat toch bizar weinig emotie zien. Hij zal vast een goede acteur zijn, maar wellicht is hij niet de juiste persoon om een actiefilm als deze te leiden.
Veel van de actiescènes zijn opgenomen in Parijs en zelfs in Versailles. Toch mist het de visuele geliktheid van bijvoorbeeld een John Wick. De kleuren zijn niet indrukwekkend, de beelden vrij mager en hoewel er best goede actie in zit, begint het allemaal op een gegeven moment toch te vervelen.

Conclusie
Hoewel het maken van een actiefilm simpel lijkt, is het moeilijk om een goede balans te vinden. Dat is ook waar Ad Vitam mee worstelt. Het verhaal is niet duidelijk, de actie is er wel, maar er is geen enkel personage waar je genoeg om geeft om te wensen dat ze het einde van de film halen. Een dappere poging, maar deze film is niets meer dan simpel tijdverdrijf.