Het lukte de laatste jaren niet om de Fantastic Four succesvol naar het witte doek te vertalen. Waar de twee films uit mid-2000 duidelijk de kinderschoenen van het superheldengenre dragen, was de 2015-film van Josh Trank een totaal mislukt fenomeen die FOX weer uit het slop moest trekken. In de handen van Marvel Studios zijn Mr. Fantastic, Ben Grimm en Sue en Johnny Storm weer terug waar ze horen: thuis.

Ebon Moss-Bachrach (stem) en Matthew Wood (stem) in ‘Fantastic Four: First Steps’. Beeld: Disney

Waar gaat Fantastic Four: First Steps (2025) over?

De setting is een retro-futuristisch alternatief universum (828), ergens in de jaren ’60 van de vorige eeuw. Reed Richards (Pedro Pascal) en zijn vrouw Sue Storm (Vanessa Kirby) vormen samen met haar broer Johnny (Joseph Quinn) en zijn beste vriend Ben Grimm (Ebon Moss-Bachrach) de Fantastic Four.

Ze worden gedwongen om hun familieband sterker dan ooit te maken wanneer ruimtegod Galactus via zijn trouwe ‘Herald’ Silver Surfer (Julia Garner) bekendmaakt dat deze Aarde het volgende slachtoffer van zijn enorme honger naar werelden wordt. En dat terwijl Sue inmiddels met een fikse buik rondloopt…

Een eigen identiteit

Waar de vorige versies van de Fantastic Four op verschillende punten de plank volledig missloegen, laat deze film een frisse wind door het verhaal van het iconische kwartet waaien. Het verhaal draait namelijk niet om spectaculaire superkrachten of coole ruimte-avonturen, maar om iets dat veel fundamenteler is: menselijkheid.

Door de gebeurtenissen uit deze film los te trekken van het 616-universum krijgt Matt Shakman een soort blanco canvas in handen. Daardoor komt een wereld vernietigende schurk als Galactus tot zijn recht komen.

Daarbij zijn er dus geen verregaande gevolgen voor het bredere verhaal van de MCU. Daardoor ontstaat de ruimte voor het verhaal in deze film om een eigen identiteit te ontwikkelen. Een herhaling van het Celestial-scenario in Eternals krijgen we daardoor in deze film in ieder geval niet.

Joseph Quinn in ‘Fantastic Four: First Steps’. Beeld: Disney

Dat zien we niet alleen in het scenario, maar ook in het visuele aspect. De productieontwerpers hebben overduidelijk hun huiswerk gedaan, want het New York van Fantastic Four heeft zowel een nostalgische als een futuristische feeling.

Naast het werk van de legendarische Jack Kirby zijn er ook duidelijk andere inspiratiebronnen. De esthetiek, compleet met vliegende auto’s en retro-futuristische architectuur, doen bijvoorbeeld denken aan The Incredibles van Brad Bird en Disneyland’s Tomorrowland. Het geeft deze film een compleet eigen identiteit.

De emotionele kern als fundament

Wat deze film echt een succes maakt is de emotionele kern: iets dat deze film overigens ook deelt met The Incredibles. Het gaat niet om de gebeurtenissen zelf, maar om de manier waarop dit de familiedynamiek beïnvloeden.

Ieder afzonderlijk familielid krijgt een eigen ontwikkeling mee: Reed die worstelt met zijn analytische natuur en zijn vaderlijke hart. Sue’s beschermingsinstinct die botst met de realiteit van het gevaarlijke leven. Johnny die zijn Playboy-imago van zich af wil schudden en een betekenisvolle bijdrage wil leveren. En ten slotte Ben, die weer wil passen tussen zijn dierbare New York ondanks zijn veranderde uiterlijk.

De karakterontwikkelingen geven het verhaal een authenticiteit die je niet in heel veel MCU-projecten gezien hebt de afgelopen jaren. De film neemt de tijd om bij elk personage stil te staan, de innerlijke conflicten te verkennen en de ontwikkelingen van de familie in zijn geheel te laten zien.

Ebon Moss-Bachrach (stem), Vanessa Kirby, Pedro Pascal en Joseph Quinn in ‘Fantastic Four: First Steps’. Beeld: Disney

Conclusie

De oplettende kijker tijdens de credits heeft de bijzonder toepasselijke quote van Fantastic Four-bedenker Jack Kirby vast gezien: “No matter what kind of character you create or assume: a little of yourself must remain there”. Het vat uitstekend samen wat deze film emotioneel doet resoneren: herkenbaarheid.

Fantastic Four: First Steps is essentieel materiaal voor de fans van het superhelden genre. Het is een bijna klassieke versie van Fantastic Four en sluit daardoor naadloos aan bij Superman, ook zo’n klassieke versie van één van de bekendste superhelden verhalen die er bestaan. Het gaat niet om het het spektakel, maar om de menselijke verhalen die eronder liggen.