In 2018 kwam Once Upon A Time ster Lana Parrilla voor de eerste keer naar Nederland tijdens Dutch Comic Con. De actrice was toen zo’n succes dat ze vijf jaar later weer terug mocht komen. Tot grote vreugde van Parrilla, die erg enthousiast wordt van het evenement in ons kikkerlandje. Tijdens de Dutch Comic Con wintereditie 2023 nam Parrilla een moment de tijd om met ons te praten over haar rol in Once Upon A Time, haar relatie met haar fans, en haar evolutie als actrice en regisseuse.
Hoi! Welkom terug! Waarom heb je besloten om weer terug te komen naar Dutch Comic Con?
Oh mijn god, dit is een van mijn favoriete evenementen. Van de mensen die het organiseren tot aan het personeel en de vrijwilligers, tot aan de fans. Niet alleen fans uit Nederland, maar van verschillende delen uit Europa die komen om hun liefde en dankbaarheid te tonen. Het is zo leuk om iedereen te ontmoeten. Het is leuk om hier te zijn en het evenement is fantastisch. Het blijft maar groeien. Ik vind het nog beter dan in 2018, toen ik hier voor de laatste keer was. Volgend jaar wil ik weer terugkomen.
Je bent altijd welkom om terug te komen. Ik heb er niets over te zeggen, maar dat komt goed. Je hebt een sterke connectie met je fans. De rijen om je te ontmoeten zijn erg lang. Hoe heb je die band met je fans opgebouwd?
Ik denk dat het oprechte interesse is. Ik geef echt om ze en ben nieuwsgierig naar ze en geïnteresseerd in ze. Het is fascinerend dat Once Upon A Time zoveel verschillende soorten mensen heeft aangetrokken. Verschillende genders en allerlei verschillende leeftijden. Ik ben nieuwsgierig naar waarom dat is. En vaak vraag ik ze waarom Once Upon A Time hun favoriete serie is en veel van hen hebben verschillende verhalen. Sommigen gingen door een moeilijke periode in hun leven, anderen kijken het samen met hun families. Sommigen zaten zelfs naast hun oma op hun sterfbed en ze keken de serie samen en vormden zo een sterkere band. Zo deelden ze een moment, namelijk het kijken van een serie die ze allebei leuk vinden.
Hetgeen wat het meeste indruk op me heeft gemaakt is hoeveel mensen uit een slechte situatie zijn gekomen en hun leven hebben veranderd en getransformeerd na het zien van een TV serie. Ik denk dat Once Upon A Time uniek was in dat aspect. De serie heeft een moraal kompas als basiselement. Er is altijd een les te leren van ieder personage in iedere aflevering, iedere verhaallijn en iedere reis. Ik denk dat dat heel inspirerend is voor mensen. Daarom vind ik het ook leuk om naar conventies te komen, omdat ik niet begreep hoeveel impact de show had totdat ik die verhalen hoorde. Na het horen van die verhalen begon ik van mijn fans te houden. Ik heb er vandaag en gisteren veel gezien. Veel van hen zien me ieder jaar. Dus het is onvermijdelijk dat we een band op hebben gebouwd en om elkaar geven.
Toen je het eerste seizoen van Once Upon A Time aan het maken was, realiseerde je je dat het zoiets groots zou kunnen worden?
Nee, ik dacht dat het gewoon 13 afleveringen zouden worden en dan gecanceld zou worden zoals de meeste series. Ik had oprecht geen idee. We werkten ook in een bubbel in Vancouver. Zelfs toen we San Diego Comic Con deden, wat toen een verplicht evenement was, realiseerden we het ons niet. Het was pas toen ik naar comic cons over de hele wereld ging en in de States dat ik een relatie begon op te bouwen met de fans. Ik hoorde hun verhalen aan en ik ging daarna naar de producers en ik zei: “Realiseren jullie je wat we aan het doen zijn? Realiseren jullie je dat de show die jullie maken zoveel impact heeft op het leven van mensen?” Het is fantastisch. Zeker omdat het na 12 jaar nog steeds zo is. Ik ben daar erg van onder de indruk.
Je bent bekend als The Evil Queen uit Once Upon A Time. Hoe benader je zo’n personage en de complexiteit rondom haar zonder haar meteen weer een slechterik te maken?
Ik keek altijd naar haar als een mens en niet als een slechterik. Ik denk dat een slechterik vaak in een hokje wordt geplaatst. Maar als je naar iemand kijkt als een mens, dan is het anders. mensen hebben namelijk verschillende kleuren en lagen. Dat is wat er zo mooi en complex is aan ons. Maar ik moest wel echt begrijpen waar de oorsprong van haar woede en wraak richting een ander mens vandaan kwam. Ook de zelfhaat en het willen winnen. Als je dat allemaal weghaalt, dan kom je meestal uit bij een wond. Dat maakt het personage zachter. Het zorgt voor meer compassie en een dieper begrip. Dat is een van de goede dingen waarmee ik hoop dat deze show mensen heeft geholpen. Dat ze niet iemand meteen veroordelen de eerste keer dat ze iemand ontmoeten.
Er is altijd een verhaal en we hadden zeven jaar om het verhaal van Regina te vertellen. Gedurende haar reis, en tijdens het kijken naar de serie, begon je te begrijpen dat kwaad niet geboren wordt. Het wordt gemaakt. Ze werd wie ze is omdat haar veel pijn is aangedaan. En ik denk dat als we zo naar elkaar kijken in het leven, dat er veel meer compassie en liefde in de wereld zal zijn.
Je hebt ook veel andere rollen gespeeld. Zoek je actief naar personages die je uitdagen als actrice?
100 procent. Ik moet zeggen dat tot nu toe Regina wel het moeilijkste personage is die ik ooit heb moeten spelen. Ze was ook degene waar ik het meeste de tijd had om haar verhaal te vertellen. Ik zocht continue naar nieuwe manieren om haar te spelen. Ik dacht, wat heb ik het publiek nog niet laten zien? Er zit speelsheid in, maar ook kwaad, een gebroken hart, kwetsbaarheid, iets sinisters en een seriemoordenaar. Ze heeft zoveel kleuren. Daarom denk ik dat ze heel veel mensen aansprak.
Iemand zei ooit iets tegen mij, namelijk “goede dingen kunnen komen van iets dat gebroken is.” Ik zal het nooit vergeten, ik zat in een bioscoop en ik bestelde een biertje voor de film en at een beetje. Toen zei iemand ineens: “Oh, jij bent Regina van Once Upon A Time.” Ze zei: “Ik wil je bedanken omdat dat personage me deed realiseren dat goede dingen kunnen komen van iets dat gebroken is.” En ik vond dat zo’n goed citaat. Het soms alles ook precies op. Er is altijd een mogelijkheid om je leven te veranderen en om de koers en richting te veranderen. Maar het moet een keuze zijn.
Dit bericht op Instagram bekijken
Hoe is je acteren over de jaren heen geëvolueerd? Neem je persoonlijke ervaringen mee?
Het zijn een beetje persoonlijk ervaringen, maar het goede aan acteren is dat ik die personages niet ben. Er zit een creativiteit in het bestuderen van andere mensen en mensen die je kent, maar het kunnen ook dieren zijn of familieleden. Het kan een situatie zijn of een ervaring die je iets laten voelen waarvan je denkt: “Dit past bij dit moment!” Bijvoorbeeld de smaak van eten. Ik vergeet nooit meer dat iemand Robert DeNiro interviewde en ze vroegen wat hij op een bepaald moment dacht, en hij zei: “Ik dacht aan de steak die ik later die dag ging eten.” Dat is het coole aan acteren. Je kunt aan alles denken, zolang het maar een bepaalde emotie overbrengt die past bij het personage in dat moment.
Waar dacht jij dan aan in de moeilijkste scenes die je ooit hebt moeten doen?
Oh mijn god, het varieert. omdat per aflevering er wel 156 moeilijke momenten waren. Het kan het zijn van denken aan een verloren familielid, denken aan verlies, liefde, of liefde die ik graag wil hebben. Het kan ook de blijdschap zijn die mijn hond mij geeft. Ik zou ook kunnen denken aan het kijken in de ogen van een kind of aan mezelf toen ik jonger was. Soms praatte ik dan met haar of met mijn moeder en ook creëerde ik iets dat helemaal buiten mezelf lag, zoals met het verhaal van Regina wat erg meeslepend was. Soms was alles waar ik aan hoefde te denken hoe zij zich voelde en mezelf in haar te verplaatsen. Dat bracht veel eerlijke emotie waarvan ik denk dat dat wel compassie is.
Je hebt ook geregisseerd. Hoe was die ervaring? Wat is voor jou het verschil tussen regisseren en acteren?
Voor mij is er niet veel verschil, omdat de voorbereiding veel op elkaar lijkt. Het is iets uitgebreider, omdat je een short list moet maken en je moet denken aan alle acteurs, hun verhaallijnen en hun relatie tot elkaar. Daarnaast denk je ook na over de artistieke dingen, zoals waar wil ik de camera? Wat hebben we nog niet eerder gezien? Hoe vertel ik een verhaal door beeld? Het is dus anders, maar mijn voorbereiding is hetzelfde. Adam en Eddie, onze makers en producers, zeiden ja toen ik vroeg of ik een aflevering mocht regisseren omdat ik me altijd zo goed voorbereidde voor iedere aflevering. Ze zeiden: “We weten dat jouw voorbereiding perfect gaat zijn voor het regisseren.”
En heel vaak, ze hebben me dit verteld, als een regisseur kwam dan zeiden ze: “Als je vragen hebt, vraag het dan aan Lana.” Ik was een studiebol. De hoeveelheid tijd die ik in mijn voorbereiding stak was zoveel, dat ik het met iedereen kon delen. Soms ontmoette ik regisseurs buiten set om en in het weekend, en met 1 regisseur heb ik letterlijk 16 uur gezeten om te helpen een script te analyseren. Een van de regisseurs noemde me een assistent regisseur en stuurde me een enorm boeket bloemen om me te bedanken.
Een andere regisseur nam weer advies van me aan, ondanks dat het zou kunnen voelen alsof ik op hun tenen stond. Maar ik zei: “Ik wil je iets laten zien, kun je de camera hier neerzetten? Dan draai ik naar de camera toe en dan ga ik iets doen.” Maar hij had er niet over nagedacht. Hij stond wel open voor mijn suggestie. En het leeft op camera. Het was het moment met Sebastian Stan in Wonderland, nadat ik zijn voeten in de grond vastmaakte.
Toen vroeg ik dus of Ralph Hemecker (de regisseur) de camera naar achteren kon brengen, want ik zou naar de camera draaien en laten zien dat het me pijn deed om dit te doen. Maar als ik dan terug zou draaien naar de Mad Hatter, dan zou hij nooit deze kwetsbaarheid zien. Dat was echt een moment voor het publiek. Ik denk dat het leren regisseren een evolutie was van 25 jaar in deze industrie zitten en op een set staan.
Is dit iets wat je in de toekomst meer wilt gaan doen?
Ik denk dat dat heel moeilijk is. Veel mensen in de industrie zullen denken van oh, ze heeft alleen een aflevering van haar serie geregisseerd. Maar om eerlijk te zijn, en je kunt dit aan de producers vragen, ze gaven me echt de teugels en zeiden: “vlieg.” En ik vloog en had zoveel plezier en ze gaven mij een van mijn favoriete meiden, Rebecca Mader, haar laatste grote aflevering. Het was zo’n mooi moment omdat ik zoveel van haar hou. Ik wilde iets creëren dat anders was. We zagen de Wicked Witch altijd zo wicked en fabulous zijn, maar ik wilde dat allemaal weghalen. Niet als Zelena maar als de Wicked Witch. Dus groen, maar in zachte lingerie om echt het contrast te laten zien. Het was mooi om haar zo kwetsbaar te zien op camera als de Wicked Witch en niet als Zelena.
Zijn er nog aankomende projecten waar je iets over wilt vertellen? Ik heb gelezen dat je een film gaat doen met Jennifer Lopez.
Ja, ik heb een film gemaakt met Jennifer Lopez genaamd Atlas. Het is geregisseerd door Brad Payton en het is een futuristische film. Het vindt 150 jaar in de toekomst plaats. De kostuums zijn niet zo fantastisch. Maar dat is waarschijnlijk omdat we over 150 jaar niet over mode nadenken. We denken dan aan duurzaamheid. Hebben we nog wel sla? Kunnen we verse groentes eten? Dus dan is mode niet meer zo belangrijk, maar het is wel cool om deze wereld te zien. Het is veel greenscreen. Ik speel een wetenschapper en uitvinder en maker van een menselijke vorm van AI. Daar ben ikzelf bang voor. Maar deze film gaat veel mensen iets geven om over na te denken. Waarschijnlijk komt de film volgend jaar uit op Netflix.
