Niet alleen is Muren van ijs van Nanouk Kira een dikke pil. Het verhaal zelf is ook zwaar. Als je een gezellig winterboek zoekt, ben je hier aan het verkeerde adres. Muren van ijs zit bomvol personages die worstelen met zichzelf en met het huidige regime in hun wereld. Lees vooral de disclaimer voordat je begint met het lezen van deze ijzige YA fantasy.
Lees hier de recensie van Nanouk Kira’s debuut Drakenhart (ook een YA fantasyboek)
Waar gaat Muren van ijs over?
Neara reist met haar oom naar de zogenaamd welvarende stad Ravacur in de hoop dat het haar andere mogelijkheden biedt dan een grimmige toekomst waarin ze hem opvolgt en belastinginner wordt. Eenmaal daar ontdekt ze helaas dat rijkdom en voedsel alleen rijkelijk vloeien in het kasteel van heerser Bernand. Terwijl er een bijzonder strenge winter heerst, moeten bewoners buiten aan een muur bouwen.
Ook dorpelingen Vira en Firan verlangen terug naar hoe het vroeger was. Toen Bernand en Déno de dorpsheld hun macht nog deelden. Vira gelooft dat een teken van de goden aangeeft dat Neara kan helpen de onmenselijke kou en onderdrukking tegen te gaan. Firan rebelleert openlijk, zonder duidelijk te weten wat zijn doel is. En Déno is zijn zelfvertrouwen lang geleden al verloren. Zal het ze lukken samen een vuist te maken tegen Bernands tirannie?
Zó ontzettend veel personages
Zoals je in de flaptekst kunt lezen, moet je behoorlijk wat personages onthouden. Vira, die vernoemd is naar godin Vyra met Varya haar vlinder, en ook nog eens het zusje is van Ferian. Er is ook nog iemand die Val heet trouwens. En Neara, Nanor, Nino en Nando. Dat, gecombineerd met het wisselende perspectief, maakt het voor mij lastig om iedereen uit elkaar te houden. Gelukkig zat ik meteen in het verhaal. Dat maakte me nieuwsgierig genoeg om door te zetten.
Prettige schrijfstijl
Muren van ijs is een aanrader voor mensen die van spannende, character-driven verhalen houden. De auteur maakt gebruik van sfeervolle beschrijvingen van omgevingen, heerlijk. Haar worldbuilding komt ook heel realistisch over. Ze heeft twee verschillende religies bedacht, beide met hun eigen goden en rituelen. Complimenten voor hoe ze Bernands nieuwe geloof subtiel over laat komen als een enge sekte met ieder stukje informatie dat je krijgt. Ook leuk dat Muren van ijs gedichten, brieven en verhalen bevat. Dat draagt bij aan de worldbuilding.
Toch merkte ik dat in een aantal hoofdstukken best wat herhaling en/of expositie is. Ik heb Muren van ijs in een week uitgelezen, dus had die herinnering aan informatie niet nodig. Het is een behoorlijk dit boek, dus misschien is de herhaling voor andere lezers wel prettig. Voor mij had er wat meer tempo in het verhaal gemogen, vooral in de dialogen en in de ontknoping.
Pas halverwege het boek had ik een band met personages
Ondanks dat de personages allemaal een eigen, onderscheidende persoonlijkheid hebben, duurde het voor mij erg lang om een band met ze op te bouwen. Ik kon Firans persoonlijkheid bijvoorbeeld niet echt begrijpen. Het ene moment is hij een mak lammetje en het andere moment spoort hij een opstand aan. Het voelt alsof je voor hem moet rooten, maar dat lukt in de eerste helft van het boek niet. Pas wanneer de auteur met fantastische details en overtuigen Firans lusteloosheid, apathie en depressieve gevoelens beschrijft, begon ik hem te begrijpen. Hij begon toen pas als een echt persoon aan te voelen.
Muren van ijs is geen gezellig fantasyboek
Daarnaast vond ik het jammer dat hoofdpersonen Firan en Neara allebei vaak onverschillig en/of sarcastisch en/of boos zijn op de wereld. Dat maakt het lastig om je in te leven en een band met ze op te bouwen. Vira is in de eerste helft van het verhaal te afhankelijk, afwachtend en naïef. Déno is ontzettend gekweld. Ze zijn allemaal nét niet likeable. De personages hebben hun eigen herkenbare dilemma’s, maar ik had ze ook graag een keer oprecht gelukkig meegemaakt. Een paar luchtige scènes waarin ze lol maken, had voor mij heel veel meerwaarde gehad.
Halverwege het boek leefde ik wel ontzettend mee met de personages en rootte ik daadwerkelijk voor ze. Ik raakte steeds meer verbonden met vooral Déno en Vira. Ik hoopte met heel mijn hart dat Déno rust en liefde zou vinden, dat Vira gehoord wordt, dat Firan de juiste keuzes maakt, dat Neara een badass werd. Shout-out naar Marli trouwens, die een toffe persoonlijke ontwikkeling doormaakt.
De auteur maakte dappere en onverwachte keuzes
Ondanks dat het einde van Muren van ijs geen verrassing was, zijn er onderweg wel onverwachte keuzes gemaakt. De offers die de hoofdpersonen hebben moeten maken, lieten me echt versteld staan (al had alle narigheid met Igor voor mij niet in dit boek gehoeven). Het enige wat me hierin teleurstelde, was Ferians ‘offer’ dat niet echt een offer was. Dat had sterker gekund. Verder alleen maar complimenten op dit gebied.
Te veel slechteriken in Muren van IJs
Bernand is een fantastische badguy, one you love to hate. Ik kan niet onder woorden brengen hoe walgelijk hij is. Dit heeft de auteur ontzettend goed neergezet. Daarom is het jammer dat hij niet de enige slechterik in Muren van IJs is. Noravanna had veel meer screentime mogen hebben. Voor mijn gevoel waren beide baddies beter uit de verf gekomen als ze meer screentime hadden gehad in losse boeken. Maar ik hou sowieso eigenlijk niet van dikke boeken, dus misschien ligt het daaraan.
Muren van IJs is voor liefhebbers
Dit fantasyboek is geen aanrader voor iedereen. Het is geschreven in een prettige schrijfstijl die ideaal is voor liefhebbers van character-driven verhalen. Als je meegesleurd wil worden in een unieke, duistere wereld van ijs, is het een echte aanrader. Het bevat veel diversiteit, zonder dat het te geforceerd is. Zelfs de liefdesdriehoek heeft me geen moment gestoord en dat wil wat zeggen! De worldbuilding is fantastisch, maar Muren van ijs was voor mij iets te zwaar. Ik ben wel superblij met hoe mooi de kaft in mijn boekenkast staat 😉